Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 1955
«Είμαστε, λέει, σαν το χορό της αρχαίας τραγωδίας που βλέπει την καταστροφή να έρχεται και δεν μπορεί να κάνει τίποτα». Η αναφορά αυτή καταγεγραμμένη στο ημερολόγιο του Γιώργου Σεφέρη, προερχόμενη από ξένο διπλωμάτη συνομιλητή του (τον Σους Μπέρκερ) δεν εκφράζει μόνο τη σύγχρονη ιστορία του κυπριακού. Αποτελεί την επιτομή της τραγικής μας κατάστασης σήμερα.
Ο προγραμματισμένος, απαράδεκτος εποικισμός της Αμμοχώστου από την Τουρκία αποτελεί την ενδεχόμενη ταφόπλακα των προσπαθειών επίλυσης του κυπριακού, τουλάχιστον όπως την επιδιώκαμε μέχρι σήμερα. Αποτελεί ταυτόχρονα το Βατερλό μιας εξωτερικής πολιτικής που ασκείται για εσωτερική κατανάλωση.
Δημιουργεί ένα φαντασιακό, ονειρικό κόσμο στα ΜΜΕ, και όταν τελικά ξυπνήσουμε από τη νιρβάνα, συνειδητοποιούμε ότι βρισκόμαστε ανυπεράσπιστοι στο χείλος του γκρεμού. Η δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Χριστοδουλίδη ένα περίπου χρόνο πριν, στις 19 Ιουνίου 2019, ότι οι τουρκικοί σχεδιασμοί για την Αμμόχωστο είναι «μια κίνηση εντυπωσιασμού», πιστοποιούν με τον πλέον επώδυνο τρόπο την αστοχία αυτής της πολιτικής.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές το Barbaros βρίσκεται μεταξύ Παραλιμνίου και Λάρνακας και διεξάγει έρευνες. Την ίδια ώρα το Γιαβούς βρίσκεται στα ανοικτά της Πάφου και εκτελεί ακόμη μια γεώτρηση στην “ΑΟΖ μας. Προσέξτε: ούτε καν σε κάποια ανύπαρκτη και παράνομη «ΑΟΖ των κατεχομένων», ούτε καν να περιοριστούν δηλαδή στην «δική τους» ΑΟΖ όπως ζήτησε κάποτε ο κύριος Αναστασιάδης.
Αλλά Νοτιοδυτικά και Νοτιοανατολικά της Κύπρου. Στα ανοικτά δηλαδή των ελεύθερων περιοχών. Η αντίδραση της διεθνούς κοινότητας ουσιαστικά ανύπαρκτη. Ενώ στην περίπτωση της Ελλάδας, την προκλητική παραβίαση της ελληνικής ΑΟΖ από την Τουρκία ακολούθησε σωστά έκτακτη σύνοδος του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων, στην περίπτωση της Κύπρου, μετά από εφτά γεωτρήσεις περιμένουμε απλά την επόμενη σύνοδο για να διαμαρτυρηθούμε. Παρακαλούμε, οι δύο υπάλληλοι της TPAO για τους οποίους λήφθηκαν μέτρα, να γίνουν τέσσερις – πέντε. Ο ΟΗΕ όχι απλά δεν ασχολείται, αλλά θεωρεί συνυπεύθυνη την πλευρά μας για τα αδιέξοδα του κυπριακού. Ταυτόχρονα η ενσωμάτωση των κατεχομένων στην Τουρκία προχωρεί με γρήγορους ρυθμούς. Ο επόμενος στόχος της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής, είναι η επιβολή στην τουρκοκυπριακή ηγεσία ανδρείκελον της τουρκικής πολιτικής.
Το πλέον ίσως ανησυχητικό, είναι το γεγονός ότι στην κυπριακή κοινωνία επικρατεί μια φοβερή παρακμή. Καθόμαστε στις μαγευτικές μας παραλίες αραχτοί, ενώ κατά πάνω μας έρχεται από τη μια το τσουνάμι της εθνικής καταστροφής και από την άλλη το τσουνάμι της οικονομικής κρίσης. Σκάνδαλα, παράνομος πλουτισμός, Συνεργατισμός, πώληση διαβατηρίων, ιδιωτικά τζετ, Σεϋχέλλες, σοβαρό έλλειμμα παιδείας και Παιδεία υπό κατάρρευση. Δυστυχώς, το γνωρίζουμε καλά από την επώδυνη ιστορική μας εμπειρία: οι περίοδοι της μεγάλης παρακμής ολοκληρώνονται με μεγάλες καταστροφές. Για να θυμηθούμε ξανά το Σεφέρη «Το δράμα αυτού του τέλους μας βασανίζει συνειδητά ή ασυνείδητα όπως τους παμπάλαιους χορούς του Αισχύλου. Όσο μένει η ανωμαλία, τόσο προχωρεί το κακό».
Η Γερμανία, άλλα σημαντικά κράτη της ΕΕ και της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής, ρίχνουν το βάρος τους στην επανέναρξη ενός διαλόγου μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας. Ο διάλογος θα είναι μια αναπόφευκτη κατάληξη. Το ερώτημα είναι κατά πόσο θα φτάσουμε στο διάλογο άμεσα, μετά από ένα θερμό επεισόδιο, μετά από μια γενικευμένη σύρραξη. Και υπό ποιούς όρους. Το βασανιστικό ερώτημα στην περίπτωση της Κύπρου, είναι κατά πόσο το Κυπριακό και οι παραβιάσεις στην κυπριακή ΑΟΖ θα περάσουν εντελώς στο περιθώριο. Είναι το κατά πόσο στα πλαίσια ενός ευρύτερου πάρε – δώσε μεταξύ Ευρώπης και Τουρκίας, η Κύπρος θα αποτελέσει ένα μικρό αγκάθι το οποίο θα αφαιρεθεί προσεκτικά και θα πεταχτεί παραπλεύρως.
Δυστυχώς στο κορυφαίο ζήτημα επιβίωσης για το λαό μας, βαδίζουμε χωρίς στρατηγική. Χωρίς ξεκάθαρους στόχους. Χωρίς δραστήριους συμμάχους την ώρα που τους χρειαζόμαστε. Βαδίζουμε επίσης χωρίς συναίσθηση της ιστορικής ευθύνης και του ιστορικού χρέους από αυτούς που κυβερνούν. Οι παλινωδίες από τη ΔΔΟ στα δύο κράτη, «στη δική τους και στη δική μας ΑΟΖ», από το «δεν έχουν τρυπάνια» στο «επικοινωνιακά παιχνίδια ο εποικισμός της Αμμοχώστου». Και από το κυρώσεις που θα πονέσουν την Τουρκία» στο «η ΑΟΖ μας είναι θωρακισμένη», αποτελούν την απόδειξη για το γεγονός αυτό.
- Χρίστος Χριστοφίδης Επαρχιακός Γραμματέας ΑΚΕΛ Λευκωσίας – Κερύνειας,
- Μέλος Πολιτικού Γραφείου ΑΚΕΛ
