Μοναδικός ρεαλισμός η ελεύθερη- επανενωμένη Κύπρος
«Η γης δεν έχει κρικέλια για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν μήτε μπορούν, όσο κι αν είναι διψασμένοι να γλυκάνουν το πέλαγο με νερό μισό δράμι.» Γ. Σεφέρης, Σαλαμίνα της Κύπρος
Η τραγική ιστορία της Κύπρου εδώ και αρκετές δεκαετίες είναι η ιστορία μεγαλόστομων διακηρύξεων που συνήθως κρύβουν προδοσίες για το λαό και καταστροφή. Η θέση για μονιμοποίηση και νομιμοποίηση της διχοτόμησης της Κύπρου μέσα από τη δημιουργία δύο κρατών βρίσκεται στο προσκήνιο με διάφορους τρόπους τα τελευταία χρόνια. Αυτό που θα έπρεπε να προκαλεί φυσικά μεγάλη έκπληξη είναι το γεγονός ότι αυτή η συζήτηση δεν γίνεται μόνο στην τουρκοκυπριακή κοινότητα αλλά και στην ελληνοκυπριακή κοινότητα. Μάλιστα πρωταγωνιστής αυτών των συζητήσεων είναι ο ίδιος ο πρόεδρο της δημοκρατίας ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις έχει διερευνητικά θέσει τη σκέψη για λύση δύο κρατών.
Τα παραδείγματα είναι πολλά. Δεν είναι μόνο οι πολλές μαρτυρίες, με τελευταία αυτή του Αρχιεπισκόπου Κύπρου. Θυμίζουμε τη δήλωση Αναστασιάδη ότι θα πρέπει η Τουρκία να περιοριστεί στην ΑΟΖ των κατεχομένων. Θυμίζουμε επίσης τις απαντήσεις του Προέδρου σε ερωτήματα σε συνεντεύξεις στις εφημερίδες Φιλελεύθερος και Πολίτης. Στο Φιλελεύθερο παραλλήλισε τον εαυτό του με τον Ελευθέριο Βενιζέλο λέγοντας ότι και όταν ο Βενιζέλος εγκατέλειπε τη Μ. Ασία στην Τουρκία κάποιοι τον θεώρησαν προδότη αλλά ήταν μεγάλος ηγέτης. Στην εφημερίδα Πολίτης απάντησε ότι κανένας δεν μπορεί να τον εμποδίσει να σκέφτεται διάφορα ενδεχόμενα και διάφορες λύσεις. Υπενθυμίζουμε και τους ισχυρισμούς Τσαβούσογλου ότι ο ίδιος ο πρόεδρος της κυπριακής δημοκρατίας πρότεινε λύση δύο κρατών.
Και ενώ ο πρόεδρος Αναστασιάδης προσπαθούσε να μας πείσει ότι οι συγκλίνουσες πληροφορίες ότι συζητά λύση δύο κρατών είναι μία μεγάλη παρεξήγηση, ο στενός συνεργάτης του και αναπληρωτής πρόεδρος του ΔΗΣΥ Χάρης Γεωργιάδης με άρθρο του την περασμένη Κυριακή στην εφημερίδα Καθημερινή, αφού μας εξηγεί ότι η προοπτική λύσης ομοσπονδίας δεν υφίσταται πλέον μας καλεί σε ένα «νέο ρεαλισμό» ο οποίο προφανώς είτε θα εκφράζεται με τη λύση δύο κρατών είτε με κάποιου είδος συνομοσπονδιακό μόρφωμα. Θέλουμε να είμαστε ευθείς και ειλικρινείς. Πιστεύουμε ότι η προώθηση του ξεπουλήματος της μισής Κύπρου και η επίσημη εκχώρησή της στην Τουρκία αποτελεί προδοσία. Αποτελεί ενσυνείδητη και σκόπιμη προσπάθεια διάλυσης της κυπριακής δημοκρατίας, απώλειας της μισής μας πατρίδας αλλά και ενσυνείδητη υποθήκευση των ελεύθερων περιοχών.
Η νομιμοποίηση της διχοτόμησης τη Κύπρου θα δημιουργήσει ένα προηγούμενο που θα ανοίξει την όρεξη στην Τουρκία για νέες περιπέτειες στην Κύπρο, για κατάληψη μέρους ή ολόκληρων των ελεύθερων περιοχών και προσπάθεια νομιμοποίησης της νέας κατοχής και πάλι μετά από μερικές δεκαετίες. Η διάλυση της κυπριακής δημοκρατίας θα έχει μια σειρά από αρνητικές συνέπειες στις ελεύθερες περιοχές και στον κυπριακό λαό.
Διερωτούμαστε πραγματικά με ποιο δικαίωμα ο πρόεδρος της δημοκρατίας και η ηγεσία του ΔΗΣΥ συζητούν την εκχώρηση για πάντα και με την υπογραφή μας της Μόρφου, της Αμμοχώστου, της Κερύνειας, της Καρπασίας και της Μεσαορίας στον κατακτητή.
Η πατρίδα δεν είναι διαβατήριο για να πωλείται. Δυστυχώς ο κος Αναστασιάδης και η ηγεσία του ΔΗΣΥ διολισθαίνει σε ένα ακραίο ενδοτισμό και συζητούν την παραχώρηση της μισής μας πατρίδας στην Τουρκία. Δεν έχουν παραλείψει βεβαίως όλο αυτό το χρονικό διάστημα να καταγγέλλουν άλλους για ενδοτισμό αλλά και να παρουσιάζονται ως μια ισορροπημένη δύναμη μεταξύ αυτών που απορρίπτουν συνεχώς και αυτών που τάχατες θέλουν υποχωρήσεις. Πίσω από τον επικοινωνιακό καπνό που διαλύεται σιγά – σιγά η αλήθεια παρουσιάζεται στον κυπριακό λαό και αποδεικνύεται η πρωτόγνωρη και ακραία ενδοτική πολιτική των κυβερνώντων.
Ας δούμε αναλυτικά και κριτικά τα «επιχειρήματα» Χάρη Γεωργιάδη (αναπληρωτή προέδρου του ΔΗΣΥ):
– Υποστηρίζει ότι η ομοσπονδία που συζητούμε σήμερα δεν έχει σχέση με την ομοσπονδία που υποστήριξε ο Γλαύκος Κληρίδης. Ο Κληρίδης παρέδωσε το σχέδιο Ανάν φεύγοντας από την εξουσία και υποστήριξε την τελική μορφή του στα δημοψηφίσματα του 2004. Οι συγκλίσεις που έχουν επιτευχθεί σήμερα στα πλείστα σημεία αποτελούν βελτιώσεις του σχεδίου Ανάν με μια πιο λειτουργική κεντρική κυβέρνηση αλλά κυρίως με την προοπτική κατάργησης των τουρκικών εγγυήσεων στη βάση του νέου συστήματος ασφαλείας που πρότεινε ο Γκουτέρες.
– Υποστηρίζει ότι τα πληθυσμιακά δεδομένα έχουν αλλοιωθεί αγνοώντας ότι στις συγκλίσεις υπάρχει διασφάλιση της αναλογίας ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων.
– Υποστηρίζει ότι η Μόρφου και η Αμμόχωστος έχουν χαθεί αγνοώντας ότι στη βάση των χαρτών που έχουν κατατεθεί αλλά και του πλαισίου Γκουτέρες τόσο η Αμμόχωστος όσο και η Μόρφου επιστρέφουν υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση.
– Επικαλείται τον ορισμό που δίνει η τουρκική πλευρά στην πολιτική ισότητα αγνοώντας ότι πλέον με τις συγκλίσεις που έχουν επιτευχθεί η πολιτική ισότητα παίρνει συγκεκριμένη μορφή και σίγουρα δεν είναι η κυριαρχική ισότητα που επιδιώκει η Τουρκία.
Όσοι προωθούν την προδοτική λύση των δύο κρατών περιβάλλουν την επιχειρηματολογία τους με ένα «εκσυγχρονιστικό» μανδύα. Υποστηρίζουν ότι το status quo δεν είναι βιώσιμο. Συμφωνούμε, ούτε όμως η νομιμοποίηση του status quo είναι βιώσιμη.
Προτείνεται επίσης το τελευταίο χρονικό διάστημα η προσέγγιση της «αναγνώρισης έναντι εδάφους». Μάλιστα αυτή η προσέγγιση εντάσσεται στο πλαίσιο μιας «εξελικτικής ομοσπονδίας». Καταρχάς αποτελεί πολιτική αφέλεια η αντίληψη ότι στέλλοντας το μήνυμα στην Τουρκία ότι είμαστε έτοιμοι να της παραχωρήσουμε τη μισή Κύπρο μπορεί να έρθει η ίδια και να παραχωρήσει εδάφη.
Επίσης η αναβάθμιση του ψευδοκράτους και η διεθνής αποδοχή του θα σκοτώσει τις όποιες απόψεις υπάρχουν στα κατεχόμενα και στη διεθνή κοινότητα για λύση ομοσπονδίας. Αυτός ο «εκσυγχρονιστικός μανδύας» είναι λύση δύο κρατών με άλλο περίβλημα. Συμπερασματικά, ενώ Αναστασιάδης και ΔΗΣΥ είχαν μπροστά τους μια πολύ καλύτερη βάση συζήτησης από το σχέδιο Ανάν συντεταγμένα μας οδηγούν στη λύση δύο κρατών. Μας οδηγούν στην ολική καταστροφή της πατρίδας και του λαού μας.
