Home Χρίστος Χριστοφίδης Προτεκτορατοποίηση; Του Χρίστου Χριστοφίδη

Προτεκτορατοποίηση; Του Χρίστου Χριστοφίδη

oba-pittarth

 


Σημαντικό μέρος της κυπριακής οικονομίας περνά σε ξένα, πολυεθνικά χέρια. Στο πολυεθνικό κεφάλαιο.

Η Κύπρος γίνεται σιγά- σιγά πλήρως μέλος της ιμπεριαλιστικής Νέας Τάξης, όπου ο ιμπεριαλισμός, ως το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού, μοιράζει και ξαναμοιράζει τον κόσμο σε σφαίρες επιρροής – και επιβολής- είτε με τη στρατιωτική ισχύ, είτε με την οικονομική επικυριαρχία, είτε συνήθως και με τα δυο, σε μια αλληλουχία.

Λέγεται και είναι σωστό ότι η κυπριακή οικονομία εξαρτάται σε καθοριστικό βαθμό από τον τραπεζικό τομέα. Πιο ξεκάθαρα: από μια- δυο τράπεζες. Αυτές οι τράπεζες δεν είναι πλέον σε κυπριακά χέρια. Μάλιστα εσχάτως έχουν αναλάβει ρόλο «αρπαχτικά ταμεία» τα οποία αυτή την εβδομάδα οδήγησαν την Αργεντινή σε μορφή χρεοκοπίας.

Πολλοί επιχειρηματολογούν ότι δεν πρέπει κάτι τέτοιο να μας φοβίζει γιατί το κεφάλαιο λειτουργά στενά επιχειρηματικά και δεν εμπλέκεται στην πολιτική. Πόσο αφελής είναι αυτή η άποψη! Όποιος μελετά έστω λίγο τις τρέχουσες διεθνείς εξελίξεις καταλήγει αβίαστα στο συμπέρασμα ότι το μεγάλο πολυεθνικό κεφάλαιο στον κόσμο που ζούμε καθορίζει εξελίξεις σε πολιτικό επίπεδο, όχι μόνο γιατί απλούστατα η οικονομία είναι η βάση των πάντων, αλλά γιατί σε μια προέκταση, οι πολιτικές και γεωστρατηγικές εξελίξεις επηρεάζουν, καθορίζουν την αδηφάγο επιδίωξή τους για κέρδη.

Τι θα γίνει δηλαδή στο κυπριακό εάν τα «αρπαχτικά ταμεία» που θα ελέγχουν πράγματα και καταστάσεις θα έχουν ισχυρά συμφέροντα στην Τουρκία και αυτά τα συμφέροντα θα εξυπηρετούνται με ένα άρον- άρον κλείσιμο του κυπριακού; Έχουν ή όχι τη δύναμη, ελέγχοντας έμμεσα την κυπριακή οικονομία, να βάλουν «ένα πιστόλι στον κρόταφο» των κυβερνώντων;

Στο πολυεθνικό κεφάλαιο φαίνεται ότι θα περάσει σταδιακά και μεγάλο μέρος της ακίνητης ιδιοκτησίας στην Κύπρο. Το νομοσχέδιο που προετοίμασε η κυβέρνηση μετά τις εντολές της Τρόικα, αφιερώνει 5,303 λέξεις για να διευκολύνει το εξπρές ξεπούλημα περιουσιών στα «αρπαχτικά ταμεία», στο ξένο κατά βάση αλλά και ντόπιο κεφάλαιο, και δεν περιλαμβάνει λέξη για την προστασία της πρώτης κατοικίας και της μικρής επαγγελματικής στέγης. Ως αντιστάθμισμα «εισπράξαμε» τα θα, θα, θα του προέδρου και πολλά «δεσμεύομαι» που ανησύχησαν περισσότερο τον κυπριακό λαό.

Η όλη συμπεριφορά των κυβερνώντων έναντι της Τρόικα είναι ούτως ή άλλως φοβερά ανησυχητική. Σχεδόν δουλική. «Μα το ζήτησε η Τρόικα», «μα δεν θα πάρουμε την επόμενη δόση»… Κάθε μερικούς μήνες έχουμε νέο μνημόνιο με νέα μέτρα. Τα ονομάζουν «επικαιροποιημένα» για να μην καταλάβει ο λαός, με τον αύξων αριθμό τι πραγματικά γίνεται. Νέα μνημόνια, νέα μέτρα. Ακόμα και αμέσως μετά την επιβολή των επαχθών όρων της Τρόικα σε ένα νέο μνημόνιο, βγήκε η κ. Βερκουλέσκου και ζήτησε και νέα μέτρα! Και δεν υπάρχει σταματημός…

Τι θα γίνει λοιπόν εάν αύριο η δόση εξαρτηθεί από τις εξελίξεις στο κυπριακό; Από το Φυσικό Αέριο (που ειρήσθω εν παρόδω το θέμα βρίσκεται πλήρως βαλτωμένο); Τι θα γίνει εάν η Τρόικα ξανατραβήξει το περίστροφο απέναντι σε μια κυβέρνηση που θεωρεί σαν «πολιτική υπευθυνότητα» να λέει σε όλα «Ναι»;

Έννοιες όπως «εθνική κυριαρχία» και «εθνική ανεξαρτησία» μετατρέπονται σε πολύ σχετικές έννοιες σήμερα, στο στάδιο του άκρατου καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού. Ακόμα πιο σχετικές για μικρά κράτη που αντιμετωπίζουν εθνικά προβλήματα. Άλλωστε για αυτό το λόγο σε μια σειρά από κράτη δημιουργούνται εντέχνως «εθνικά προβλήματα». Στην ημικατεχόμενη Κύπρο, η απώλεια ουσιαστικής κυριαρχίας και στις ελεύθερες περιοχές δημιουργεί πρόσθετες ανησυχίες. Πολλοί, κυρίως από το χώρο της δεξιάς, επικαλούνται το επιχείρημα ότι θα πρέπει και εμείς να συμπλεύσουμε, να παραδοθούμε στο ρεύμα, στα συμφέροντα, ως μικροί και ανίσχυροι. Μόνο που στο ζυγό των συμφερόντων κάποιοι άλλοι υπερτερούν. 

Οι εξελίξεις είναι άσχημες και δύσκολες για τον κυπριακό λαό. Ο έλεγχος της κυπριακής οικονομίας από ξένα κέντρα λήψεως αποφάσεων, είναι ένας σοβαρότατος κίνδυνος. Θα μπορούσε να οδηγήσει σε σοβαρές μορφές εξάρτησης. Ίσως και σε μια μορφή «προτεκτορατοποίησης» της Κύπρου;

Γράφει: Χρίστος Χριστοφίδης