Με αγανάκτηση μάθαμε τα νέα από τη Βουλή των Αντιπροσώπων την περασμένη Παρασκευή.
Όλα τα κόμματα πλην του ΑΚΕΛ, ψήφισαν την πρόταση του νεοφασιστικού ΕΛΑΜ να γιορτάζεται η επέτειος του ενωτικού δημοψηφίσματος του 1950 στα σχολεία. ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, Συμμαχία Πολιτών, Αλληλεγγύη και Οικολόγοι ψήφισαν υπέρ και το ΔΗΣΥ του Νίκου Αναστασιάδη ψήφισε αποχή, άρα με τη συνενοχή του πέρασε η πρόταση. Μόνο το ΑΚΕΛ στάθηκε συνεπές απέναντι στο κοινό μέλλον ε/κυπρίων και τ/κυπρίων. Μόνο το ΑΚΕΛ έθεσε το συμφέρον της Κύπρου πάνω από εκλογικές σκοπιμότητες. Μόνο το ΑΚΕΛ έδειξε πως έχει έγνοια τις επόμενες γενιές και όχι τις επόμενες εκλογές.
Νιώσαμε αγανάκτηση, γιατί προωθούν τον εθνικισμό στα σχολεία. Νιώσαμε οργή, γιατί αντί να δημιουργούμε κουλτούρα ειρήνης, συμβίωσης ε/κυπρίων – τ/κυπρίων, λύσης του Κυπριακού, ενθαρρύνουν την κουλτούρα της διαίρεσης, του εθνοτικού φανατισμού και των παθών του παρελθόντος. Νιώσαμε θυμό, γιατί κάποιοι στην τουρκοκυπριακή κοινότητα δεν έχασαν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν την απόφαση, για να προκαλέσουν αν επιζητούμε εμείς οι ε/κύπριοι κι άλλη 20η Ιουλίου. Νιώσαμε όμως πάνω από όλα απογοήτευση, γιατί οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων παίζουν το παιχνίδι των ακροτήτων και στις δύο κοινότητες και επέτρεψαν να επηρεάσει αρνητικά τις διαπραγματεύσεις η όλη δημόσια συζήτηση.
Η δεξιά στον τόπο μας, είτε ελληνοκυπριακή είτε τουρκοκυπριακή, αρκετά δεινά προκάλεσε. Τα μίση και ο φανατισμός που μοίρασε η ανένδοτη επιδίωξη των μεν για ένωση και των δε για διχοτόμηση τις δεκαετίες 1960 και 1970, ήταν τέτοια που κατάστρεψε την Κύπρο μας, παίζοντας το παιχνίδι του ΝΑΤΟϊκού ιμπεριαλισμού. Από τότε, όποτε προσπαθούμε να φτάσουμε σε λύση του Κυπριακού και επανένωση της πατρίδας μας, ανασύρουν αυτά τα μίση από το χρονοντούλαπο της ιστορίας με διαφορετικούς τρόπους κάθε φορά, για να σταματούν την προσπάθεια αυτή. Ως πότε θα τους αφήνουμε; Ως πότε οι προοδευτικοί και δημοκρατικοί άνθρωποι αυτού του τόπου, είτε μιλούν τούρκικα είτε ελληνικά, είτε πιστεύουν στον Χριστό είτε στον Αλλάχ, είτε είναι τ/κύπριοι είτε ε/κύπριοι, θα ανεχόμαστε τις σκοπιμότητες να εμποδίζουν την ειρήνη να επέλθει επιτέλους στην Κύπρο;
Οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων, αν πραγματικά το εννοούν πως θέλουν να φτάσουν σε συμφωνημένη λύση πρέπει να το αποδείξουν μέχρι τέλους. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης να μην θυσιάσει την προσπάθεια για λύση, στο βωμό των προεκλογικών σκοπιμοτήτων ενόψει των Προεδρικών εκλογών το Φλεβάρη του 2018 και να δείξει στην πράξη ότι κατανοεί τις ανησυχίες των τουρκοκυπρίων βρίσκοντας τρόπο να καταλήξουν στις διαφωνίες που υπάρχουν στα ζητήματα διακυβέρνησης. Ο Μουσταφά Ακιντζί να αγνοήσει την πίεση που του ασκείται από Οζγκιουργκιούν, Ντενκτάς κλπ. και αν όντως κατανοεί τις ανησυχίες των ελληνοκυπρίων, να μην δίνει σημασία σε συμβολισμούς και να δουν την ουσία των εναπομείναντων αποκλίσεων στα βασικά θέματα των συνομιλιών, όπως είναι και οι εγγυήσεις και η ασφάλεια.
Θέλουμε επιτέλους να θέσουν όλοι την Κύπρο πάνω από όλα. Να αφήσουν στην άκρη τα μικροκομματικά συμφέροντα και να αγωνιστούμε για λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα όπως περιγράφεται στα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Για ένα κράτος με μια και αδιαίρετη κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα. Να αφήσουμε τα μίση και τα πάθη του παρελθόντος για πάντα πίσω, χτίζοντας ένα ειρηνικό και ευημερές μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας.
Καλούμε τους νέους της Κύπρου, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, να απομονώσουν όσους προσπαθούν, ξανά, να σπείρουν τον φανατισμό και τη διχόνοια. Ο εχθρός και στις δύο κοινότητες ήταν και παραμένει ο εθνικισμός – σοβινισμός. Οι εθνικιστές που με τις πράξεις τους εξυπηρέτησαν και συνεχίζουν να εξυπηρετούν αυτούς που μας θέλουν μοιρασμένους.
Γράφει: Χρίστος Χριστόφιας
