Πρόσφατα μου θύμωσες επειδή δεν έχω επιμονή να σου δείξω τα «μυστικά» του Facebook…
Μου είπες με παράπονο ότι δεν σε βοηθώ να μάθεις και γέλασα. Μάλιστα μου είπες ότι μόνο η μεγάλη μας αδελφή σε βοηθάει να μάθεις τα διαδικτυακά μυστικά και εγώ απλά συνέχισα να μην σου δίνω σημασία. Αλλά ρε μάμμα στα 50 κάτι που αποφάσισες εσύ να μάθεις να στέλνεις μηνύματα στις κόρες σου από Facebook, o πλανήτης έχει ήδη προχωρήσει πολύ. Άλλωστε προτιμώ να σε βλέπω να προσπαθείς να κατανοήσεις το δύσκολο για εσένα Facebook και εγώ να γελώ…
Μια μέρα μάλιστα μου είπες μεταξύ σοβαρού και αστείου, ότι αν εσύ δεν είχες τόση επιμονή όταν ήμουν μικρή να μου μάθεις να γράφω, παρόλα τα προβλήματα γραφής που είχα, τώρα δεν θα έγραφα με τόση αφοσίωση στο πληκτρολόγιο. Η αλήθεια ήταν ότι τότε δεν γέλασα, γιατί όχι μόνο απλά με έμαθες να γράφω, αλλά με έμαθες και μου μαθαίνεις άλλα τόσα εδώ και 23 χρόνια.
Την αγάπη σου και την αφοσίωση σου αν και την ένιωθα πάντα, την κατανόησα πραγματικά όταν είδα πόση επιμονή και αγάπη δείχνεις στα μικρά σου μωρά που είναι πλέον τα εγγόνια σου. Για εμένα και τις αδελφές μου είσαι μια ασταμάτητη γυναίκα, που ως εικοσάρες και τριαντάρες πολλές φορές ζηλεύουμε την δύναμη που έχεις. Μια δύναμη που εμείς, αν και μεγάλα κορίτσια πλέον, ερχόμαστε σε εσένα να μας την δώσεις όταν εμείς την χάνουμε.
Το προηγούμενο καλοκαίρι μάλιστα, θυμάμαι έντονα που βλέπαμε την μεγάλη πράξη ενός ασταμάτητου δράματος με πρόσφυγες μανές να κρατάνε μωρά σε βαρκούλες και να ψάχνουν για ένα τόπο να σωθούν και εγώ με απορία και τρόμο ρώτησα πως αντέχουν αυτές οι μανές τις τόσες κακουχίες με βρέφη στην αγκαλιά. Εσύ απάντησες με σιγουριά ότι αντέχουν γιατί είναι μανές…
Έτσι λοιπόν μάμμα, μπορεί να μην έχω επιμονή να σου δείξω να μάθεις να σερφάρεις στο Facebook, μπορεί πολλές φορές να μην είμαι συνεργάσιμη μαζί σου, αλλά ρε μάμμα όσα και να γράψω ότι και να κάνω η ευγνωμοσύνη που με κρατάς τόσο γερά στην ζωή εδώ και χρόνια είναι απερίγραπτη. Γιατί μάμμα αγαπώ να σε βλέπω να προσπαθείς να μάθεις το Facebook, κάτι τόσο απλό, απ’ την στιγμή που εσύ μας έμαθες κάτι τόσο δύσκολο: ένα ολόκληρο κόσμο…
ΥΣ: Μάμμα γράψε το όνομα μου σε εκείνο το κουτούι πάνω αριστερά και πάντα enter και θα δεις το άρθρο μου για εσένα! Α και αν μου στείλεις μήνυμα στο facebook μόνο εγώ θα το δώ και όχι όλος ο κόσμος… χχχ
Γράφει: Χριστιάνα Μανώλη
