Οι δηλώσεις Αρχιεπισκόπου Κύπρου για τον Αγ. Γεώργιο Εξορινό. Του Αριστείδη Βικέτου

Το Μ.Σάββατο ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος  σε δηλώσεις του μίλησε θετικά για την τέλεση της ακολουθίας του Επιταφίου στον Άγιο Γεώργιο Εξορινό στην κατεχόμενη Αμμόχωστο, που έγινε για πρώτη φορά από το 1958. 

Δεν παρήλθαν όμως 48 ώρες και άλλαξε γνώμη. Από την Πάφο ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος  μίλησε αρνητικά. Διαβάζοντας τις δηλώσεις σχηματίζεις την άποψη ότι  πρόκειται για τοποθέτηση δύο  διαφορετικών προσώπων. Σε ποιες να δώσουμε βάση στις πρώτες ή στις δεύτερες;

«Νομίζω ότι η εικόνα που στέλνουμε στο εξωτερικό δεν είναι γνήσια , γιατί παρουσιάζει τους Τούρκους δημοκρατικούς, να αγαπούν και να σέβονται τα ιερά και τα όσια μας», είπε ο κ. Χρυσόστομος.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε δεν  ισχύει το ίδιο και για τις δικές του συναντήσεις με τον Μουφτή, ο οποίος μάλιστα είναι έποικος εκ Τουρκίας; Κι’ αν βρεθεί λύση στο Κυπριακό ο Αρχιεπίσκοπος θα ζητήσει να φύγει από την Κύπρο ο Μουφτής, αφού η θέση του είναι ότι πρέπει να αποχωρήσουν όλοι οι έποικοι , εκτός από αυτούς  ή αυτές που έχουν κάνει γάμο με Τουρκοκύπριες ή Τουρκοκύπριους; Επίσης , ο Αρχιεπίσκοπος έκανε λόγο για τουρκική προπαγάνδα.  Δεν είμαι αντίθετος στην επικοινωνία και στον διάλογο ανάμεσα στον Αρχιεπίσκοπο και τον Μουφτή. Όμως, κατά την άποψη μου,  υπάρχει  ζήτημα , όταν ο Σουηδός πρέσβης, που έχει την πρωτοβουλία του διαλόγου, τον παρουσιάζει ως διάλογο μεταξύ των θρησκευτικών ηγετών της Κύπρου. Απ΄ότι γνωρίζω ο Μουφτής είναι ένας διορισμένος κρατικός υπάλληλος και στην συγκεκριμένη περίπτωση διορισμένος από το παράνομο καθεστώς , το οποίο ο κ. Χρυσόστομος δηλώνει ότι δεν αναγνωρίζει. Οι έποικοι δεν μπορούν , όπως οι Τουρκοκύπριοι , να περάσουν στις περιοχές ελέγχου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για τον Μουφτή όμως γίνεται εξαίρεση! 

Πριν τέσσερα χρόνια ο Αρχιεπίσκοπος αποφάσισε τελικά να μεταβεί στην Μονή του Αποστόλου Ανδρέα στην Καρπασία για να διαπιστώσει την κακή κατάσταση , στην οποία βρίσκεται, και για να κινηθούν διαδικασίες για αναστήλωση της. Στην επίσκεψη εκείνη , την οποία κάλυπταν κυπριακά και ξένα ΜΜΕ, ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος συνοδευόταν , εκτός από τον Μουφτή, και από «υπουργό» της «Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου», ο οποίος  Η επίσκεψη έγινε παραμονές  «εκλογών» και ο Αρχιεπίσκοπος επιχείρησε ανάμιξη στα εσωτερικά της άλλης πλευράς , αφού ευχήθηκε νίκη στον Έρογλου, ενώ ο «υπουργός» ήταν στέλεχος της «κυβέρνησης» Ταλάτ, ο οποίος έχασε τις «εκλογές». Λίγο μετά ο Αρχιεπίσκοπος έστελνε επιστολή στον Ερντογάν, από τον οποίο ζητούσε συνάντηση, που τελικά δεν έγινε. 

Επανέρχομαι στον Άγιο Γεώργιο Εξορινό. Για την Θεία Λειτουργία (23.4.2014), η οποία τελικά δεν έγινε  , ο Αρχιεπίσκοπος είπε : «η Εκκλησία αυτή όπως πληροφορούμαι είναι πανεπιστημιακός ναός και επειδή το τούρκικο πανεπιστήμιο στην Αμμόχωστο έχει και χριστιανούς άλλων δογμάτων -όχι Ορθοδόξους- οι οποίοι θέλουν να εκκλησιάζονται, θέλω να πιστεύω ότι βρήκαν την ευκαιρία οι Τούρκοι να προσφέρουν την εκκλησία αυτή στον οικείο Μητροπολίτη. Θέλουν να κάνουν και αυτοί κατά το δη λεγόμενο ‘το κομμάτι’ τους». Δηλαδή, ο Αρχιεπίσκοπος θέλει να πει ότι κακώς έπραξε ο Μητροπολίτης Βασίλειος, που πήρε την εκκλησία και άρχισε να λειτουργεί μια φορά το μήνα σε αυτή;

Επίσης, ο Aρχιεπίσκοπος εκτίμησε  πως η συγκεκριμένη εκκλησία δεν έχει ενορίτες, προσθέτοντας πως από το 1958 οι λίγοι χριστιανοί που ήσαν εντός των τειχών της Αμμοχώστου , είχαν φύγει και πως αυτοί που πήγαν (στον Επιτάφιο) δεν είναι ενορίτες, αλλά Βαρωσιώτες και άλλοι επίσημοι. Και εδώ το ερώτημα είναι: Δεν πρέπει να λειτουργούνται οι εκκλησίες , όταν στερούνται ενοριτών;

Θα κλείσω με δύο παρατηρήσεις:

Α) Τα θέματα αυτά είναι σοβαρότατα και πρέπει να συζητούνται εντός της Ιεράς Συνόδου. Πολύ σοφά έπραξε ο Μητροπολίτης Βασίλειος, ο οποίος απέφυγε να μπει στον πειρασμό του σχολιασμού και της απάντησης στον Μητροπολίτη Πάφου και στον Αρχιεπίσκοπο.

Β) Επέμβαση ακόμη και του Αρχιεπισκόπου σε άλλη Επισκοπή συνιστά σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες κανονικό παράπτωμα.

ΛΕΖΑΝΤΑ  Η εικόνα του Αγίου Γεωργίου από το τέμπλο στον ναό του Εξορινού, πρόσφατο έργο του Αμμοχωστιανού αγιογράφου Μιχάλη Χατζημιχαήλ).

Γράφει: Αριστείδης Βικέτος