Οι πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα. Του Αντώνη Στ. Στυλιανού

Η παραίτηση του Πρωθυπουργού Τσίπρα και της Κυβέρνησής του στις 20 Αυγούστου 2015 ήταν εν πολλοίς αναμενόμενη.

Το γεγονός αυτό διαφαίνεται από το καινοφανές πολιτικό σκηνικό που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα την τελευταία περίοδο και ειδικά μετά την επίτευξη συμφωνίας για την οικονομική διάσωση της χώρας με τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς. Παραμένει, όμως, το γεγονός ότι κατά τον μύθο του βασιλιά Σίσυφου, γιου του Αιόλου και της Εναρέτης, που τιμωρήθηκε από τους θεούς να σπρώχνει έναν τεράστιο βράχο προς την κορυφή ενός βουνού και όταν έφτανε εκεί ο βράχος κατρακυλούσε προς τα κάτω, έτσι και η Ελλάδα κάθε φορά που φαίνεται να καταλήγει σε κάποια σταθερότητα, νέα γεγονότα απειλούν να αποςταθεροποιήςουν την χώρα.

Σκιαγραφώντας το νέο πολιτικό σκηνικό που έχει σχηματιστεί στην Ελλάδα, αντιλαμβανόμαστε ότι τα υφιστάμενα πολιτικά κόμματα -ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Δημοκρατία, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ και Ανεξάρτητοι Έλληνες- πλην της Χρυσής Αυγής και του ΚΚΕ, στηρίζουν το τρίτο Μνημόνιο. Πέραν αυτού του δεδομένου, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον διασπαστεί, με την αποχώρηση της Αριστερής Πλατφόρμας και την δημιουργία ενός νεότευκτου κόμματος, της Λαϊκής Ενότητας υπό του Παναγιώτη Λαφαζάνη, που ως η τρίτη πολιτική δύναμη στο Ελληνικό Κοινοβούλιο έχει λάβει την τρίτη διερευνητική εντολή για τον σχηματισμό Κυβέρνησης προ της διάλυσης της Βουλής. Τις πρώτες μέρες μετά το διάγγελμα του Πρωθυπουργού Τσίπρα και την ανακοίνωση της παραίτησης της Κυβέρνησης, παρουσιάστηκε επίσης μια πρωτοφανής θεσμική αντιπαράθεση, σε έντονο μάλιστα κλίμα, μεταξύ της Προέδρου της Βουλής από την μια και του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Μαξίμου από την άλλη, σε σχέση με την διαδικασία που ακολουθήθηκε με την παραίτηση του Πρωθυπουργού.

Αυτή την στιγμή υπάρχει ιδιαίτερη πόλωση του πολιτικού κλίματος ενόψει των εκλογών. Παρουσιάζονται σκληρές αντιπαραθέσεις μεταξύ Κυβέρνησης, πρώην κυβερνητικών εταίρων και αντιπολίτευσης με ανταλλαγή έντονων χαρακτηρισμών. Σε μεγάλο βαθμό δεν παρουσιάζονται συγκεκριμένες προτάσεις αλλά γενικευμένες θέσεις, ενώ οι ψηφοφόροι καλούνται να αποφασίσουν ποιό κόμμα (ή κόμματα σε περίπτωση ανυπαρξίας αυτοδυναμίας στη νέα Βουλή) θα κυβερνήσει την χώρα στην επόμενη φάση της οικονομικής μάχης που δίνει η Ελλάδα.

Οι εκλογές θα διεξαχθούν ενώ τα capital controlos ισχύουν ακόμα και τα επώδυνα μέτρα που περιλαμβάνονται στο νέο Μνημόνιο θα πρέπει να αρχίσουν να υλοποιούνται. Η αφήγηση των εκλογών αρχίζει με τρία βασικά ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν από τα κόμματα, αν και αυτά δεν είναι εξαντλητικά: Πρώτον, κατά πόσο είναι πρόβλημα, ειδικά για τον κύριο Τσίπρα, η εφαρμογή της συμφωνίας με τους εταίρους; Δεύτερον, ποίο ακριβώς είναι το διακύβευμα εν πάσει περίπτωσει των εκλογών; Τρίτον, ποιά είναι η ατζέντα για το αύριο, την επόμενη μέρα των εκλογών; Στα ερωτήματα αυτά, αλλά και σε όλα τα ερωτήματα που τίθενται κατά καιρούς, απαιτούνται ειλικρινείς απαντήσεις προς τους Έλληνες πολιτες. Σε όλες τις περιπτώσεις, το μείζον ερώτημα είναι ποιός μπορεί να διαχειριστεί το νέο Μνημόνιο καλύτερα και το κρίσιμο ζήτημα είναι η αποφυγή του να οδηγηθεί η χώρα σε μια περίοδο αστάθειας και ακυβερνησίας.

Πέραν των πιο πάνω, ο αναλυτής δεν πρέπει να ξεχνά τα δεδομένα που υπάρχουν επί του εδάφους. Υπάρχουν περίπου 1,5 εκατομμύρια άνεργοι, απομείωση του κοινωνικού κράτους, πολιτικοί που τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιός ήταν ο χειρότερος και όχι για το ποιός είναι ο καλύτερος, το μείζον πρόβλημα του μεταναστευτικού με τις συνεχείς ροές προσφύγων στην Ελλάδα, η βαθιά οικονομική κρίση που συνεχίζει να πλήττει την χώρα από το 2009 με όλες τις συνέπειες, η διαρθρωτική αδυναμία της ελληνικής οικονομίας να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, το δημόσιο έλλειμμά και άλλα σοβαρά προβλήματα που επικρέμανται ως Δαμόκλειος σπάθη πάνω από την αδήριτη ανάγκη για σταθερότητα στην Ελλάδα.  Όλα τα πιο πάνω χαρακτηρίζουν με έντονο τρόπο το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα ενόψει των πρόωρων εκλογών του Σεπτεμβρίου.

Γράφει: Αντώνης Στ. Στυλιανού