Για κάποιους από εμάς περήφανη Λευκωσία είναι κάτι εντελώς διαφορετικό
Ήμουν μεταξύ αυτών που είδαν με σκεπτικισμό την εκλογή σας πριν 5 χρόνια. Αυτό δεν είχε να κάνει με τις ικανότητες σας τις οποίες δεν γνώριζα (και οι οποίες έτσι κι αλλιώς δεν είχαν τίποτε να κάνουν με την επιλογή σας), αλλά με τον τρόπο που τα κόμματα κατέληξαν στην απόφαση στήριξης σας. Θεωρούσα ότι θεσμοί, όπως αυτοί του δημάρχου- οι οποίοι επηρεάζουν περισσότερο από κάθε άλλο την καθημερινότητα του πολίτη- δεν μπορεί να εντάσσονται στο πλαίσιο ενός ευρύτερου κομματικού σχεδιασμού. Ενός πάρε-δώσε. Από τη στιγμή μάλιστα που κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η σχέση αυτή κομμάτων- δήμων λειτούργησε διαχρονικά ευεργετικά για το δημότη. Η πενταετία σας δυστυχώς επιβεβαίωσε αυτή μου την θέση.
Εξαγγέλλοντας την υποψηφιότητα σας για επαναδιεκδίκηση της δημαρχίας, αφού αναφερθήκατε στην αναστροφή της αρνητικής πορείας την τελευταία πενταετία, καλέσατε τους δημότες «νασυνεχίσουμεμαζί…για να ολοκληρώσουμε το όραμα μας για μια πόλη σύγχρονη, αλλά πάνω από όλα φιλόξενη και ανθρώπινη… Στην πορεία για μια περήφανη Λευκωσία. Για κάθε δημότη». Πως όμως η ακολουθούμενη πορεία οδηγεί σε μια περήφανη Λευκωσία;
«Δώσαμε ζωή στο κέντρο», «αποδείξαμε ότι τα καταφέρνουμε στα δύσκολα», λέτε. Πράγματι την τελευταία πενταετία υπήρξε ανάπτυξη, κυρίως στη νυχτερινή ζωή της πόλης. Υπάρχουν, άλλωστε, 30-40 νέα κέντρα αναψυχής που επιβεβαιώνουν τα λεγόμενα σας. Το ζητούμενο, όμως, δεν ήταν ποτέ η ανάπτυξη, απλά ξεχειλώνοντας τις νομοθεσίες. Καταστρατηγώντας κάθε έννοια λογικής. Αυτό o καθένας θα μπορούσε να το κάνει. Το δύσκολο και ουσιαστικό ήταν αυτή η ανάπτυξη να γίνει με πλάνο. Εντασσόμενη σ’ ένα ολοκληρωμένο σχέδιο. Δημιουργώντας δομές και υπηρεσίες που θα μπορούσαν να υποδεχθούν και να εξυπηρετήσουν αυτή την ανάπτυξη. Που θα σέβεται τον δημότη, θα αναβαθμίζει την ποιότητα ζωής του. Αντ’ αυτού, αυτή έγινε με τρόπο που αγγίζει τα όρια της ασυδοσίας. Και αυτό είναι κάτι που ο κάθε επισκέπτης- ούτε καν δημότης- μπορεί εύκολα να διαπιστώσει με μια μόνο επίσκεψη στην πόλη κυρίως τα Σ/κ και τα βράδια.
Γράφετε για μια πόλη «σύγχρονη» και «ανθρώπινη», ενώ δεν υπάρχει ελεύθερο πεζοδρόμιο για τους πεζούς. Με αποτέλεσμα να βλέπεις άτομα με αναπηρία και παιδικά καροτσάκια στη μέση του δρόμου, αφού τα πεζοδρόμια, ελλείψει πάρκινγκ, έχουν μετατραπεί σε χώρους στάθμευσης για αυτοκίνητα. Και κατ’ ιδίαν άνθρωποι του Δήμου παραδέχονται ότι αναγκάζονται να είναι ελαστικοί. Ότι, δηλαδή, η αδυναμία του Δήμου να προχωρήσει σε μια λελογισμένη ανάπτυξη, να στηρίξει αυτή την ανάπτυξη με έργα και υπηρεσίες, τον αναγκάζει να νομιμοποιεί την παρανομία.
«Ενεργήσαμε με πλήρη διαφάνεια και αξιοκρατία», γράφετε, ενώ την τελευταία 5ετία η μια παρέκκλιση διαδέχεται την άλλη. Μιλάτε για υπερηφάνεια και απευθύνεστε στους δημότες του Αγ. Ανδρέα, ενώ με συνεχείς παρεκκλίσεις, 7 στο σύνολο- μεταξύ των οποίων μεγάλες υπερβάσεις στο συντελεστή δόμησης, παρέκκλιση από τις επιτρεπόμενες χρήσεις όπως καθορίζονται από το Τοπικό Σχέδιο, ενώ δεν ικανοποιούνταν αριθμός απαιτήσεων- ο Δήμος έχει μετατρέψει μια από τις πιο γραφικές γειτονιές της Λευκωσίας, σε εμπορικό κέντρο για χάρη ενός μεγαλοδικηγόρου. Κι ενώ ο Δήμος επέμενε ότι οι αναπτύξεις ήταν εντός προνοιών του Τοπικού Σχεδίου τη στιγμή που ενώπιον του υπουργικού ήδη βρισκόταν εισήγηση του Συμβουλίου Παρεκκλίσεων. Υποβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής των υπόλοιπων κατοίκων. Με κτίρια που δεν συνάδουν με τον ειδικό χαρακτήρα της περιοχής, δρόμους που, στις μία και πεντέμισι, έχουν περισσότερη κίνηση απ’ ότι η Λεωφ. Μακαρίου, 4 πάρκινγκ (πάλι κατά παρέκκλιση), περισσότερα απ’ ότι στο κέντρο της παλιάς πόλης. Χωρίς, μάλιστα, να προηγηθεί-ως όφειλε ο Δήμος- διαβούλευση με κατοίκους που συνορεύουν με τις αναπτύξεις.
Μιλάτε για υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια, ενώ εδώ και 7 μήνες το αποχετευτικό και η δημιουργία πεζοδρομίων έχουν μετατρέψει ολόκληρη την περιοχή του Αγ. Ανδρέα (και όχι μόνο) σ’ ένα ατέλειωτο εργοτάξιο, που κανείς δεν γνωρίζει πότε θα ολοκληρωθεί. Είχε δε ο Δήμος σας την καταπληκτική ιδέα να ανοίξουν όλοι οι δρόμοι ταυτόχρονα- αποκλείοντας την πρόσβαση στη συντριπτική πλειοψηφία των γειτονιών, και μετά να τους αφήσουν έτσι για δύο μήνες, λόγω καλοκαιρινών διακοπών. Αφήνοντας παράλληλα ανοικτούς λάκκους που έκλεισαν μόνο μετά από δεκάδες τηλεφωνήματα (και ισάριθμες διαβεβαιώσεις) και αφού είχαν προηγηθεί τραυματισμοί και προειδοποιήσεις για καταγγελίες. Όταν ακόμα και στους δρόμους και πεζοδρόμια που έχουν ολοκληρωθεί εδώ και μήνες συνεχίζουν να υπάρχουν στοίβες πλακών και λακκούβες που δεν επιτρέπουν τη χρησιμοποίηση τους. Και ως δικαιολογητικό ο Δήμος προτάσσει την αναξιοπιστία της εταιρίας. Λες και η συγκεκριμένη εταιρία δεν ήταν επιλογή του, ή δεν είναι αποτέλεσμα παραλήψεων του η απουσία ασφαλιστικών δικλίδων.
Αυτό όμως που δημιουργεί μεγαλύτερο προβληματισμό είναι η αξιολόγηση-αποτίμηση που κάνετε. Στη βάση της οποίας καλείτε τον δημότη να σας στηρίξει για να συνεχίσετε στην ίδια πορεία «εκσυγχρονισμού και περηφάνιας». Που δεν αφήνει ιδιαίτερη αισιοδοξία για το τι θα ακολουθήσει.
Διότι δεν υπάρχει σύγχρονος δήμος, ούτε περηφάνια με λογικές ότι η πορεία προς το αποτέλεσμα δεν έχει σημασία. Ότι μπορεί να υποβάλλεις ολόκληρες περιοχές σε απίστευτη ταλαιπωρία απλά υποσχόμενος βελτίωση της ζωής τους αρκετούς μήνες αργότερα.
Όπου ο Δήμος- για να «στηριχθεί μια επιχείριση» (αυτό απαντήσατε σε συνέλευση του Αγ. Ανδρέα)- επιλέγει επιλεκτικά να παραχωρεί παρεκκλίσεις οι οποίες αλλοιώνουν το χαρακτήρα και ύφος μιας περιοχής, ανεξαρτήτως του πως επηρεάζονται οι υπόλοιποι δημότες. Με λογικές ότι τα πεζοδρόμια είναι μεν για τους πεζούς αλλά τι έγινε αν υπάρχουν και αυτοκίνητα.
Όταν δεν αναγνωρίζονται τα πιο απλά: ότι ανάπτυξη, περηφάνια, δεν είναι οι πρόσκαιροι εξωραϊσμοί προσόψεων, το επίπεδο ζωής δεν έχει να κάνει μόνο με το πόσα μπαρ-καφενεία ανοίγουν. Είναι ο σεβασμός που επιδεικνύεται στην καθημερινότητα του πολίτη. Η ισότητα και ιστοτιμία και του τελευταίου μπροστά στο δήμο. Η πεποίθηση ότι ο Δήμος εργάζεται για το κοινό καλό.
Μιλάτε για όσα αλλάζουν το Δήμο, και υπόσχεστε έργα πολλών εκατομμυρίων. Την στιγμή που η ουσία τον προβλημάτων- η πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών, η προώθηση των συμφερόντων των λίγων, η έλλειψη σεβασμού στο μέσο δημότη- παραμένουν. Όταν ο δήμος δεν προσφέρει τα βασικά- ένα πεζοδρόμιο, ένα χώρο πρασίνου, λίγη αξιοπρέπεια.
Από αυτά να αρχίσετε Δήμαρχε την επόμενη πενταετία. Δεν υπάρχει περήφανη Λευκωσία χωρίς αυτά.
Γράφει: Αντώνης Πολυδώρου
