Ο απόηχος από την επίσκεψη Λαβρόφ την περασμένη βδομάδα ήταν μια ακόμα επιβεβαίωση του σε ποια επίπεδα γελοιότητας και χυδαιότητας συνεχίζουν κάποιοι να οδηγούν τη χώρα.
Πιο ενοχλητική από αυτό τον έντονο αντιαμερικανισμό που μας χαρακτηρίζει ως λαό, ο οποίος και παράλογος είναι, και τα συμφέροντα μας δεν εξυπηρετεί, είναι αυτή η ακατανόητη λατρεία για τη Ρωσία. Η λογική με την οποία επιλέγουμε στρατόπεδα. «Είμαι φιλορώσος και δεν τρέπομαι γι’ αυτό», έγραψε κάποιος στο facebook και από κάτω έγινε ένας μικρός χαμός για την αξιόπιστη Ρωσία και τη στάση αρχών που ακολουθεί στο Κυπριακό. Αυτό δεν θα ήταν τόσο ενοχλητικό, θα ήταν και διαχειρίσιμο, αν περιοριζόταν στην κοινωνία και το facebook. Αυτή όμως η έλλειψη μέτρου, οι εύκολες αναλύσεις, είναι έντονες και σε πολιτικό επίπεδο. Και κάνουν τον καθένα δικαιολογημένα να αμφισβητεί και τις προθέσεις. Διότι δεν είναι μόνο η τάση της πλειοψηφίας των πολιτικών να προσδίδουν σε ενέργειες καθαρά πολιτικές χαρακτήρα ηθικό. Η εμμονή τους να βλέπουν «αρχές» εκεί που δεν υπάρχουν. Είναι, κυρίως, αυτή η άτυπη κόντρα μεταξύ τους, του ποιος βρίσκεται πιο κοντά στη Ρωσία, ποιος εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα της, ποιος θα σπεύσει πρώτος και με μεγαλύτερη ένταση να της προσφέρει περισσότερα.
Ο απόηχος από την επίσκεψη Λαβρόφ την περασμένη βδομάδα ήταν μια ακόμα επιβεβαίωση του σε ποια επίπεδα γελοιότητας και χυδαιότητας συνεχίζουν κάποιοι να οδηγούν τη χώρα. Η άρνηση του- σε αντίθεση με τον Κέρι- να επισκεφτεί τον Ακιντζί στα κατεχόμενα και μια τοποθέτηση του για τις εγγυήσεις, αποτέλεσαν την τέλεια αφορμή ώστε κόμματα και μ.μ.ε., για μια ακόμα φορά, να στηθούν στη σειρά για να επαναβεβαιώσουν την προσήλωση τους στη μητέρα Ρωσία. Να υποδείξουν τις τεράστιες (ηθικές) διαφορές μεταξύ της ρωσικής στάσης «αρχών» και της νατοϊκής «φιλοτουρκικής» γραμμής και να αναδείξουν την ανάγκη για αλλαγή πλεύσης και συμμάχων.
Ο γ.γ. του ΑΚΕΛ αφού εξήρε τις «διαχρονικές θέσεις αρχών της Ρωσίας και προηγουμένως της ΕΣΣΔ», εξέφρασε την ευχή η κυβέρνηση να μην ξεχάσει την στάση αυτή. ΔΗΚΟ και Συμμαχία Πολιτών κάλεσαν τον πρόεδρο να διδαχθεί από την πολιτική αρχών της Ρωσίας και να προβληματιστεί από αυτή της Αμερικής. Ενώ ο Γιώργος Περδίκης υπέδειξε ότι θα έπρεπε να είχαμε ζητήσει την ίδια στάση να τηρήσουν και οι ΗΠΑ που «υποστηρίζουν αναφανδόν την τουρκική πολιτική».
Κανείς όμως δεν πλησίασε στο ελάχιστο τον υπερβάλλοντα ζήλο που επέδειξε η ΕΔΕΚ. Η επίσημη ιστοσελίδα της οποίας ήταν λες και ανέλαβε την περασμένη βδομάδα χρέη εκπροσώπου της Ρωσίας στη χώρα, αντικαθιστώντας της ρωσική πρεσβεία. Δεν ήταν μόνο το ότι έθεσε προς ψηφοφορία (πρώτο θέμα στον ιστότοπο της) ερώτημα, που ονόμασε έρευνα, κατά πόσο θα πρέπει η Κύπρος να προσφέρει στρατιωτικές διευκολύνσεις στη Ρωσία. Ήταν και ότι όλα τα άρθρα της βδομάδας επικεντρώθηκαν στην ανάγκη όπως δοθεί κάτι που ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας είπε ότι η χώρα του ποτέ δεν έθεσε. «Ο κ. Λαβρόφ με τη στάση του έχει απορρίψει τη ντε φάκτο αναγνώριση του παράνομου μορφώματος στα κατεχόμενα και αυτό ας γίνει κατανοητό απ’ όλους», έγραψε ο Κωστής Ευσταθίου και κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «αποφεύγει να αξιοποιήσει το ρωσικό παράγοντα στις προσπάθειες για δημοκρατική λύση». Ενώ η Μαρία Βασιλειάδου έγραψε ότι «είναι αδιανόητο να μην αξιοποιούμε τις εξελίξεις στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου επιμένοντας σε μια νατοϊκή λύση τουρκικών προδιαγραφών», καλώντας τον πρόεδρο να «μάθει» από το Ρώσο ΥΠΕΞ.
Τι είπε όμως ο Λαβρόφ, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε δημοκρατική λύση- σύμφωνα με τον Ευσταθίου- ή που μας απομακρύνει από τη «λύση τουρκικών προδιαγραφών», σύμφωνα με τη Βασιλειάδου; Μίλησε μήπως για εισβολή, κατοχή, τουρκικά στρατεύματα; Εξέφρασε στήριξη στις προσπάθειες των Κυπρίων για αμοιβαία αποδεκτή λύση, δηλαδή στις διακοινοτικές συνομιλίες. Την επανέναρξη των οποίων στην ΕΔΕΚ αμφισβητούσαν και οι προοπτικές των οποίων τους ανησυχούν. Και παρέπεμψε στο πλαίσιο των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, δηλαδή στην Ομοσπονδία. Που απορρίπτουν. Εκτός κι αν στην ΕΔΕΚ αποδέχονται τη ΔΔΟ αν οι εγγυήσεις δοθούν από το Συμβούλιο Ασφαλείας.
Στην δε τοποθέτηση του κυβ. εκπροσώπου ότι θέμα για στρατιωτικές διευκολύνσεις δεν τέθηκε από τη Ρωσία, η ΕΔΕΚ επέμεινε ότι γνωρίζει ότι έχει τεθεί. Κάνοντας τον καθένα να διερωτάται πως γίνεται ένα κόμμα να γνωρίζει κάτι για το οποίο η κυβέρνηση δηλώνει άγνοια; Διότι αν δεν πρόκειται για μια ακόμα ενέργεια αισχρού λαϊκισμού όφειλαν και να εξηγήσουν από ποιον ενημερώθηκαν και υπό ποία ιδιότητα; Αν όντως υπάρχει ένα τέτοιο αίτημα γιατί το γνώριζαν πριν από την κυβέρνηση; Και γιατί η Ρωσία επέλεξε το θέμα να τεθεί από την ΕΔΕΚ και όχι από αυτήν; Σε μια τέτοια περίπτωση, αν η στάση κάποιων έναντι των διαφόρων σχεδίων και της Αμερικής ήταν ύποπτη (όπως έλεγαν), τι μπορεί να υποθέσει κάποιος για τη δική τους;
Όλοι αυτοί που κάνουν που κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν το παιχνίδι που παίζει σήμερα η Ρωσία, που τάχα αδυνατούν να αντιληφθούν ότι μια κυβέρνηση που δεν σέβεται τις βασικές αρχές στην ίδια της τη χώρα, όπου η αντίθετη άποψη απλά βγαίνει από τη μέση, δεν θα μπορούσε να ακολουθεί αρχές σε μια άλλη, και επιμένουν πως θα πρέπει να στραφούμε προς την Ρωσία, θα πρέπει να εξηγήσουν και τι ενέργειες έκανε μέχρι σήμερα η Ρωσία, ώστε να μπορούν να ισχυριστούν πως μια τέτοια στροφή θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα μας. Πέραν του μπλοκαρίσματος κάποιων προσπαθειών για λύση του Κυπριακού. Τι στήριξη πρόσφερε π.χ. το 2013 μετά από εκείνη την ηλίθια στροφή προς αυτήν; Ποια στάση κράτησε έναντι της εισβολής στην ΑΟΖ μας; Δεν ήταν η Ρωσία των αρχών στο Κυπριακό που με το Barbaros στην κυπριακή ΑΟΖ υπέγραφε συμφωνίες δισεκατομμυρίων με την Τουρκία; Δεν ήταν η Ρωσία των αρχών που μίλησε για σύνορα στην Κύπρο. Για ελληνικό και τουρκικό κομμάτι; Και τελικά το πρόβλημα μας σήμερα ποιο είναι; Το ότι ταχθήκαμε με τη Δύση ή το ότι ακριβώς ποτέ δεν διαλέξαμε μεριά; Είναι την μονοδιάστατη εξωτερική πολιτική μας που πληρώνουμε ή την παντελή έλλειψη πολιτικής; Το ότι διαχρονικά όλοι οι πρόεδροι, συμπεριλαμβανομένου και του νυν, έκαναν πολιτική στη βάση προσωπικών ατζέντων, του τι τους έκανε δημοφιλείς, ανεξαρτήτως κόστους για τη χώρα;
Διότι, πέραν του λαϊκισμού, πέραν της γελοιότητας και της γραφικότητας, υπάρχει και το πρακτικό σκέλος. Που αφορά στην ίδια την επιβίωση μας. Απέναντι μας βρίσκονται χιλιάδες τουρκικά στρατεύματα. Η Αμερική έδειξε στο παρελθόν ότι μπορεί να ασκεί επίδραση στην Τουρκία. Εάν το Barbaros επιλέξει να λειτουργήσει διαφορετικά την επόμενη φορά, εφόσον η Τουρκία αποφασίσει να τραβήξει τα πράγματα στα άκρα, η Κύπρος τι επιλογές έχει; Που θα στραφεί, σε περίπτωση που η Ρωσία (όπως αναμένεται) δεν δείξει διάθεση να παρέμβει; Έχει την ηθική υπόσταση- με αυτή τη ρητορική- να στραφεί εκ νέου στη Δύση, και αν ναι, η Δύση έχει την ηθική υποχρέωση να την στηρίξει;
Δημοσιεύθηκε και στον Πολίτη της Κυριακής
Γράφει: Αντώνης Πολυδώρου
Πιο ενοχλητική από αυτό τον έντονο αντιαμερικανισμό που μας χαρακτηρίζει ως λαό, ο οποίος και παράλογος είναι, και τα συμφέροντα μας δεν εξυπηρετεί, είναι αυτή η ακατανόητη λατρεία για τη Ρωσία. Η λογική με την οποία επιλέγουμε στρατόπεδα. «Είμαι φιλορώσος και δεν τρέπομαι γι’ αυτό», έγραψε κάποιος στο facebook και από κάτω έγινε ένας μικρός χαμός για την αξιόπιστη Ρωσία και τη στάση αρχών που ακολουθεί στο Κυπριακό. Αυτό δεν θα ήταν τόσο ενοχλητικό, θα ήταν και διαχειρίσιμο, αν περιοριζόταν στην κοινωνία και το facebook. Αυτή όμως η έλλειψη μέτρου, οι εύκολες αναλύσεις, είναι έντονες και σε πολιτικό επίπεδο. Και κάνουν τον καθένα δικαιολογημένα να αμφισβητεί και τις προθέσεις. Διότι δεν είναι μόνο η τάση της πλειοψηφίας των πολιτικών να προσδίδουν σε ενέργειες καθαρά πολιτικές χαρακτήρα ηθικό. Η εμμονή τους να βλέπουν «αρχές» εκεί που δεν υπάρχουν. Είναι, κυρίως, αυτή η άτυπη κόντρα μεταξύ τους, του ποιος βρίσκεται πιο κοντά στη Ρωσία, ποιος εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα της, ποιος θα σπεύσει πρώτος και με μεγαλύτερη ένταση να της προσφέρει περισσότερα.
Ο απόηχος από την επίσκεψη Λαβρόφ την περασμένη βδομάδα ήταν μια ακόμα επιβεβαίωση του σε ποια επίπεδα γελοιότητας και χυδαιότητας συνεχίζουν κάποιοι να οδηγούν τη χώρα. Η άρνηση του- σε αντίθεση με τον Κέρι- να επισκεφτεί τον Ακιντζί στα κατεχόμενα και μια τοποθέτηση του για τις εγγυήσεις, αποτέλεσαν την τέλεια αφορμή ώστε κόμματα και μ.μ.ε., για μια ακόμα φορά, να στηθούν στη σειρά για να επαναβεβαιώσουν την προσήλωση τους στη μητέρα Ρωσία. Να υποδείξουν τις τεράστιες (ηθικές) διαφορές μεταξύ της ρωσικής στάσης «αρχών» και της νατοϊκής «φιλοτουρκικής» γραμμής και να αναδείξουν την ανάγκη για αλλαγή πλεύσης και συμμάχων.
Ο γ.γ. του ΑΚΕΛ αφού εξήρε τις «διαχρονικές θέσεις αρχών της Ρωσίας και προηγουμένως της ΕΣΣΔ», εξέφρασε την ευχή η κυβέρνηση να μην ξεχάσει την στάση αυτή. ΔΗΚΟ και Συμμαχία Πολιτών κάλεσαν τον πρόεδρο να διδαχθεί από την πολιτική αρχών της Ρωσίας και να προβληματιστεί από αυτή της Αμερικής. Ενώ ο Γιώργος Περδίκης υπέδειξε ότι θα έπρεπε να είχαμε ζητήσει την ίδια στάση να τηρήσουν και οι ΗΠΑ που «υποστηρίζουν αναφανδόν την τουρκική πολιτική».
Κανείς όμως δεν πλησίασε στο ελάχιστο τον υπερβάλλοντα ζήλο που επέδειξε η ΕΔΕΚ. Η επίσημη ιστοσελίδα της οποίας ήταν λες και ανέλαβε την περασμένη βδομάδα χρέη εκπροσώπου της Ρωσίας στη χώρα, αντικαθιστώντας της ρωσική πρεσβεία. Δεν ήταν μόνο το ότι έθεσε προς ψηφοφορία (πρώτο θέμα στον ιστότοπο της) ερώτημα, που ονόμασε έρευνα, κατά πόσο θα πρέπει η Κύπρος να προσφέρει στρατιωτικές διευκολύνσεις στη Ρωσία. Ήταν και ότι όλα τα άρθρα της βδομάδας επικεντρώθηκαν στην ανάγκη όπως δοθεί κάτι που ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας είπε ότι η χώρα του ποτέ δεν έθεσε. «Ο κ. Λαβρόφ με τη στάση του έχει απορρίψει τη ντε φάκτο αναγνώριση του παράνομου μορφώματος στα κατεχόμενα και αυτό ας γίνει κατανοητό απ’ όλους», έγραψε ο Κωστής Ευσταθίου και κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «αποφεύγει να αξιοποιήσει το ρωσικό παράγοντα στις προσπάθειες για δημοκρατική λύση». Ενώ η Μαρία Βασιλειάδου έγραψε ότι «είναι αδιανόητο να μην αξιοποιούμε τις εξελίξεις στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου επιμένοντας σε μια νατοϊκή λύση τουρκικών προδιαγραφών», καλώντας τον πρόεδρο να «μάθει» από το Ρώσο ΥΠΕΞ.
Τι είπε όμως ο Λαβρόφ, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε δημοκρατική λύση- σύμφωνα με τον Ευσταθίου- ή που μας απομακρύνει από τη «λύση τουρκικών προδιαγραφών», σύμφωνα με τη Βασιλειάδου; Μίλησε μήπως για εισβολή, κατοχή, τουρκικά στρατεύματα; Εξέφρασε στήριξη στις προσπάθειες των Κυπρίων για αμοιβαία αποδεκτή λύση, δηλαδή στις διακοινοτικές συνομιλίες. Την επανέναρξη των οποίων στην ΕΔΕΚ αμφισβητούσαν και οι προοπτικές των οποίων τους ανησυχούν. Και παρέπεμψε στο πλαίσιο των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, δηλαδή στην Ομοσπονδία. Που απορρίπτουν. Εκτός κι αν στην ΕΔΕΚ αποδέχονται τη ΔΔΟ αν οι εγγυήσεις δοθούν από το Συμβούλιο Ασφαλείας.
Στην δε τοποθέτηση του κυβ. εκπροσώπου ότι θέμα για στρατιωτικές διευκολύνσεις δεν τέθηκε από τη Ρωσία, η ΕΔΕΚ επέμεινε ότι γνωρίζει ότι έχει τεθεί. Κάνοντας τον καθένα να διερωτάται πως γίνεται ένα κόμμα να γνωρίζει κάτι για το οποίο η κυβέρνηση δηλώνει άγνοια; Διότι αν δεν πρόκειται για μια ακόμα ενέργεια αισχρού λαϊκισμού όφειλαν και να εξηγήσουν από ποιον ενημερώθηκαν και υπό ποία ιδιότητα; Αν όντως υπάρχει ένα τέτοιο αίτημα γιατί το γνώριζαν πριν από την κυβέρνηση; Και γιατί η Ρωσία επέλεξε το θέμα να τεθεί από την ΕΔΕΚ και όχι από αυτήν; Σε μια τέτοια περίπτωση, αν η στάση κάποιων έναντι των διαφόρων σχεδίων και της Αμερικής ήταν ύποπτη (όπως έλεγαν), τι μπορεί να υποθέσει κάποιος για τη δική τους;
Όλοι αυτοί που κάνουν που κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν το παιχνίδι που παίζει σήμερα η Ρωσία, που τάχα αδυνατούν να αντιληφθούν ότι μια κυβέρνηση που δεν σέβεται τις βασικές αρχές στην ίδια της τη χώρα, όπου η αντίθετη άποψη απλά βγαίνει από τη μέση, δεν θα μπορούσε να ακολουθεί αρχές σε μια άλλη, και επιμένουν πως θα πρέπει να στραφούμε προς την Ρωσία, θα πρέπει να εξηγήσουν και τι ενέργειες έκανε μέχρι σήμερα η Ρωσία, ώστε να μπορούν να ισχυριστούν πως μια τέτοια στροφή θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα μας. Πέραν του μπλοκαρίσματος κάποιων προσπαθειών για λύση του Κυπριακού. Τι στήριξη πρόσφερε π.χ. το 2013 μετά από εκείνη την ηλίθια στροφή προς αυτήν; Ποια στάση κράτησε έναντι της εισβολής στην ΑΟΖ μας; Δεν ήταν η Ρωσία των αρχών στο Κυπριακό που με το Barbaros στην κυπριακή ΑΟΖ υπέγραφε συμφωνίες δισεκατομμυρίων με την Τουρκία; Δεν ήταν η Ρωσία των αρχών που μίλησε για σύνορα στην Κύπρο. Για ελληνικό και τουρκικό κομμάτι; Και τελικά το πρόβλημα μας σήμερα ποιο είναι; Το ότι ταχθήκαμε με τη Δύση ή το ότι ακριβώς ποτέ δεν διαλέξαμε μεριά; Είναι την μονοδιάστατη εξωτερική πολιτική μας που πληρώνουμε ή την παντελή έλλειψη πολιτικής; Το ότι διαχρονικά όλοι οι πρόεδροι, συμπεριλαμβανομένου και του νυν, έκαναν πολιτική στη βάση προσωπικών ατζέντων, του τι τους έκανε δημοφιλείς, ανεξαρτήτως κόστους για τη χώρα;
Διότι, πέραν του λαϊκισμού, πέραν της γελοιότητας και της γραφικότητας, υπάρχει και το πρακτικό σκέλος. Που αφορά στην ίδια την επιβίωση μας. Απέναντι μας βρίσκονται χιλιάδες τουρκικά στρατεύματα. Η Αμερική έδειξε στο παρελθόν ότι μπορεί να ασκεί επίδραση στην Τουρκία. Εάν το Barbaros επιλέξει να λειτουργήσει διαφορετικά την επόμενη φορά, εφόσον η Τουρκία αποφασίσει να τραβήξει τα πράγματα στα άκρα, η Κύπρος τι επιλογές έχει; Που θα στραφεί, σε περίπτωση που η Ρωσία (όπως αναμένεται) δεν δείξει διάθεση να παρέμβει; Έχει την ηθική υπόσταση- με αυτή τη ρητορική- να στραφεί εκ νέου στη Δύση, και αν ναι, η Δύση έχει την ηθική υποχρέωση να την στηρίξει;
