Περισσότερο από τη διαφθορά, τη διαπλοκή, την παντελή έλλειψη ηθικής, πιο ενοχλητικό, είναι αυτό το χωρίς όρια και σταματημό δούλεμα από μέρους του πολιτικού συστήματος. H αλαζονεία, το θράσος που επιδεικνύει ακόμα κι όταν πιάνεται να ψεύδεται ή να διαπλέκεται, η ευκολία με την οποία όχι μόνο ξεπερνά τέτοιες καταστάσεις αλλά περνά και στην αντεπίθεση, παραδίδοντας μαθήματα σωστής συμπεριφοράς.
Σε τρεις διαφορετικές συνεντεύξεις ο πρόεδρος, ερωτώμενος για το μισό εκατομμύριο που φέρεται να έλαβε ο ΔΗΣΥ προεκλογικά το 2008, ισχυρίστηκε πως αυτό είχε συγκεντρωθεί από ομάδα επιχειρηματιών σε Αθήνα και Λονδίνο για κάλυψη του κόστους την μεταφοράς φοιτητών και εργαζομένων και ότι «η Focus ανέλαβε μόνο να κάνει το έμβασμα». Εξήγησε, μάλιστα, πως όταν αντιλήφθηκε το ύψος του εμβάσματος, ο ίδιος με επιστολή του ζήτησε όπως τηρηθεί η συμφωνία που προνοούσε ότι οι 450,000 θα πήγαιναν απευθείας στο ταξιδιωτικό γραφείο, με το κόμμα να κρατά μόνο τις 50,000. Δεν γνώριζε τη Focus, ουδείς τη γνώριζε, είπε, ή αν είχε πάρει δάνεια από τη Marfin. Μίλησε για συνήθη πρακτική και κατηγόρησε όσους επαναφέρουν το θέμα για μεγάλη υποκρισία.
Η ουσία βέβαια δεν βρίσκεται σε αυτά που εξήγησε ο πρόεδρος αλλά σε όλα αυτά που δεν εξήγησε (και τα οποία δεν θα μπορούσε να είχε εξηγήσει):
-Γιατί οι επιχειρηματίες που ήθελαν να βοηθήσουν τον ΔΗΣΥ δεν το έκαναν καταθέτοντας κατευθείαν τη βοήθεια τους σε λογαριασμό του κόμματος αλλά έπρεπε να μεσολαβήσει μια εταιρία, την οποία μάλιστα το κόμμα δεν γνώριζε, για να μαζέψει και να μεταφέρει τα χρήματα από δύο διαφορετικές χώρες;
-Γιατί, όταν έφτασε το συγκεκριμένο έμβασμα, ο ΔΗΣΥ δεν έκανε απευθείας την πληρωμή στο ταξιδιωτικό γραφείο που είχε αναλάβει τη μεταφορά των φοιτητών, αλλά έπρεπε αυτές οι 450,000 να επιστραφούν πίσω στο κατάστημα του Αμαρουσίου, ακολούθως να έρθουν Λευκωσία, να μεταφερθούν σε ένα λογαριασμό στα Marshal islands για να καταλήξουν και πάλι στην Κύπρο και στο ταξιδιωτικό γραφείο; Λες και επρόκειτο για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος; Ή μήπως γι’ αυτό επρόκειτο;
-Και γιατί θα πρέπει κάποιος- απροβλημάτιστα- να δεχθεί ότι η Focus δεν έλαβε ανταλλάγματα, όταν ο ίδιος παραδέχεται ότι «τα κόμματα ήταν υποχρεωμένα να κτυπούν πόρτες και πολλές φορές να δέχονται πιέσεις για να ευνοήσουν κάποιες των απαιτήσεων»; Γνωρίζοντας πως χρήματα είχαν δοθεί και σε άλλα νομικά και φυσικά πρόσωπα που φέρονται να είχαν ανάμειξη στη διαχείριση της Λαϊκής, αλλά και βλέποντας τις ενέργειες και αποφάσεις των κομμάτων έκτοτε; Τα κόκκινα χαλιά που σύμφωνα με τον πρόεδρο έστρωναν τα κόμματα στον Βγενόπουλο και τη στάση τους στη Βουλή;
Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος του δουλέματος, αλλά και την άποψη που το πολιτικό σύστημα διατηρεί για την κοινωνία, δεν έχει παρά να ανατρέξει στην προ μηνών ανακοίνωσή του ΔΗΣΥ. Στην οποία αφού παραδεχόταν (και αφού εν τω μεταξύ η διαδρομή των χρημάτων είχε γίνει ξεκάθαρη) το έμβασμα των 50.000 ευρώ από τη Focus, ζητούσε συνάντηση με τη γενική εισαγγελία για να του δοθούν περαιτέρω στοιχεία για το αν και πότε έφτασε το υπόλοιπο ποσό. Ανακοίνωση που ο πρόεδρος δεν είχε καν την έγνοια να διαβάσει, προσαρμόζοντας τη δική του αφήγηση στην αφήγηση του ΔΗΣΥ, ώστε να μπορεί αν μη τι άλλο να γίνει πιστευτός απ’ όσους απεγνωσμένα ήθελαν να πιστέψουν. Αλλά και να μπορεί να απαντήσει στα πλέον αυτονόητα ερωτήματα, όπως:
-Πως μπορεί η έρευνα προ μηνών να επιβεβαίωσε την άφιξη 50,000 αλλά όχι των υπόλοιπων 450,000, που σύμφωνα με τον πρόεδρο είχαν έρθει ως ενιαίο έμβασμα;
-Πως γίνεται ο ΔΗΣΥ να μην γνώριζε για τις 500,000, όταν είναι με επιστολή του τότε προέδρου του (όπως αυτός παραδέχθηκε) που οι 450,000 απομακρύνθηκαν; Να ζητούσε από τη νομική υπηρεσία να τον ενημερώσει για κάτι που, ο πρόεδρος του, είχε ζήτησε να γίνει;
-Aκόμα κι αν ο Αβέρωφ Νεοφύτου δεν γνώριζε, γιατί δεν παρενέβη ο ίδιος και άφησε το κόμμα να ψεύδεται;
Και δεν είχε έγνοια, διότι γνωρίζει ότι δεν χρειάζεται. Αφού, για μια ακόμα φορά, δεν άνοιξε μύτη. Κανείς δεν επικεντρώθηκε στις ενέργειες των κομμάτων μετά τον Σεπτέμβριο του 2007 ώστε να εξεταστεί το ενδεχόμενο κομματικών ανταλλαγμάτων. Κανείς δεν απαίτησε μια υποτυπώδη, τουλάχιστον, ανάληψη ευθύνης εκ μέρους των κομμάτων.
Αντίθετα ακόμα κι όταν τα στοιχεία ήταν εκεί, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα απλά συνέχισε να κοροϊδεύει τον κόσμο. Με τον πρόεδρο να μιλά για υποκρισία εκ μέρους όλων των υπολοίπων και το ΑΚΕΛ να συνεχίζει τη φαρσοκωμωδία ζητώντας να ενημερωθεί αν πήρε χρήματα, πότε, από που και γιατί, δηλώνοντας παράλληλα κυνηγημένο επειδή κάποιοι δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο όταν λειτουργεί με ανήθικο τρόπο. Και ανέσυραν ως επιχείρημα ότι κάτι τέτοιο δεν είναι παράνομο λόγω κενού στη νομοθεσία, για το οποίο οι ίδιοι μερίμνησαν και συνεχίζουν να μεριμνούν.
Αυτή είναι και η πλέον τρομακτική συνειδητοποίηση. Η απίστευτη άνεση με την οποία αντιμετωπίζουν τέτοιες αποκαλύψεις. Χωρίς να απολογείται και να παραιτείται κανείς. Επιβεβαιώνοντας αυτό που είχε πει ο George Will. Ότι τα λόγια ενός πολιτικού δεν φανερώνουν την ιδέα που έχει για το θέμα, αλλά την ιδέα που έχει για το ακροατήριο του. Βλέποντας το πως αντιδρούμε όλα αυτά τα χρόνια, ακόμα και σε τέτοιες έκδηλα προβληματικές και ανήθικες ενέργειες, ποιος μπορεί να τους αδικήσει;
Δημοσιεύτηκε και στον Πολίτη της Κυριακής
Γράφει: Αντώνης Πολυδώρου
