Ευρωπαϊκές ακροβασίες. Της Αντιγόνης Παπαδοπούλου

Η επιμονή των Βρυξελλών για προώθηση Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης στην Κύπρο, εκφράστηκε με τον πιο έντονο τρόπο κατά την διάρκεια των επαφών που πραγματοποίησε  πρόσφατα στο νησί μας, ο Κοινοτικός Επίτροπος Στέφαν Φούλε. 

Τόσο η ΕΕ όσο και η Ουάσιγκτον, επιδιώκουν μ’ αυτόν  τον τρόπο να  δημιουργήσουν  ευνοϊκότερο κλίμα  για την υπό εξέλιξη διαδικασία, γιατί κατανοούν πως ανάμεσα  στις δύο πλευρές,  υπάρχει  ένα σημαντικό χάσμα.   

Βέβαια, το θέμα των μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης δεν τίθεται για  πρώτη φορά στο τραπέζι. Από πλευράς της  Κυπριακής Δημοκρατίας καταγράφεται μια εμμονή  της  κυβέρνησης να ιεραρχεί και να προτάσσει έντονα το θέμα της  επιστροφής της κλειστής περιοχής της Αμμοχώστου. Η Τουρκία ωστόσο, περί άλλων τυρβάζει. Σφυρίζει αδιάφορα, αποφεύγοντας επιμελώς να ξεκαθαρίσει τη θέση της. Η έκβαση της  προσπάθειας για υιοθέτηση μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης (ΜΟΕ)  θα φανεί βέβαια,  στη συνέχεια. Εκείνο που  ιδιαίτερα μας ενοχλεί, είναι η πάγια τουρκική αλαζονεία.  Η Άγκυρα κρατά  σε ομηρία μια πόλη-φάντασμα για τέσσερεις δεκαετίες. Ζητά  νέα ανταλλάγματα για να υλοποιήσει τα αυτονόητα, αγνοώντας προκλητικά πως  υπάρχει στο συρτάρι,  το ψήφισμα 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας, του ΟΗΕ,  που  ουδέποτε υλοποιήθηκε.  Δυστυχώς τόσο ο ΟΗΕ, όσο και η ΕΕ  επέδειξαν  απαράδεκτη και ποντιοπιλατική ανοχή και δεν πίεσαν αποτελεσματικά την Άγκυρα για την υλοποίησή του.    

ΟΙ Βρυξέλλες, ακολούθησαν ανέκαθεν την πάγια τακτική να κλείνουν τα μάτια μπροστά στην τουρκική προκλητικότητα. Οι πολίτες της ημικατεχόμενης μας πατρίδας έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν,  πως ενώ λεκτικά ο  κ. Φούλε  δηλώνει υπέρμαχος της λύσης, επί της ουσίας αυτό που στοχευμένα προωθεί  είναι η αποενοχοποίηση της Τουρκίας. Καταθέτω την δική μου προσωπική  εμπειρία ως πρόσφυγας- ευρωβουλευτής, που είχα την ευχέρεια να παρακολουθήσω στενά τις συμπεριφορές του. Ο  συγκεκριμένος ευρωπαίος αξιωματούχος  «χαϊδεύει» κυριολεκτικά την Τουρκία. Ουδέποτε την έθεσε   έμπρακτα  ενώπιον των υποχρεώσεων και των  ευθυνών της. Συντηρεί εν ζωή  το καυτό θέμα του απευθείας εμπορίου. Κλείνει τα μάτια μπροστά στις πολλαπλές  προκλήσεις  της Τουρκίας που συστηματικά αρνείται να  εκπληρώσει τις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις. Προωθεί  τη θετική ατζέντα. Επιμένει  στην παροχή βίζας σε Τούρκους πολίτες. Δεν επέβαλε  κυρώσεις για την άρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει την Κυπριακή προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου το β εξάμηνο του 2012. Εμμένει  πιεστικά για άνοιγμα των κεφαλαίων 23, 24, 15 και όχι μόνο. Αναδεικνύει διαρκώς το  γεωστρατηγικό ρόλο της Άγκυρας και τα οφέλη που θα προσκομίσει η ΕΕ, αν  η Τουρκία παραμείνει σε ευρωπαϊκή τροχιά.

Στις εκατοντάδες ερωτήσεις που του έχω υποβάλει και στις δημόσιες τοποθετήσεις μου, για τα στραβά μάτια που κάνει η Κομισιόν, έναντι της κατοχικής Τουρκίας, ο κ. Φούλε απαντά  στερεότυπα: «Όλα αυτά θα λυθούν οριστικά στο πλαίσιο μιας συνολικής λύσης του κυπριακού». Το ερώτημα όμως, είναι ποια λύση οραματίζεται ο κ. Φούλε και οι ομοϊδεάτες του. Γιατί  κρατούν ίσες αποστάσεις θύτη και θύματος.  Γιατί αποενοχοποιούν την Τουρκία. Γιατί εκθειάζουν  τη δήθεν «εποικοδομητική» της στάση στο κυπριακό.

Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα. Τώρα που οι ευρωπαίοι πολίτες διαπιστώνουν ολοένα και περισσότερα δημοκρατικά ελλείμματα στις σημερινές πρακτικές της ΕΕ, είναι ο κατάλληλος καιρός να στείλουν και οι κύπριοι ευρωπαίοι πολίτες το μήνυμα πως: Οι Βρυξέλλες οφείλουν να πάψουν να ακροβατούν ανάμεσα σε  συμφέροντα. Οφείλουν να τοποθετηθούν ξεκάθαρα σε σχέση με το κυπριακό. Να ασκήσουν πραγματική  πίεση στην εστία του κακού,  την Τουρκία. Επιτέλους η σημερινή  ΕΕ οφείλει να σεβαστεί τον εαυτό της και να εφαρμόσει τις δικές της  αποφάσεις και ψηφίσματα με  έργα και όχι  λόγια. Μόνο έτσι θα επανακτήσει την εμπιστοσύνη του ευρωπαίου και του κύπριου πολίτη.  

Γράφει: Αντιγόνη Παπαδοπούλου