Η σημερινή ωμή πραγματικότητα δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Κανένας δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει πότε θα δημιουργηθούν οι συνθήκες για ανάκαμψη.
Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το γεγονός πως επικρατεί γενικότερα, και κυρίως στην πολιτική και επιχειρηματική ζωή του τόπου, η αντίληψη πως η Κύπρος ήταν ο φταίχτης που έπρεπε να πληρώσει. Μια άποψη εντελώς λανθασμένη και επικίνδυνη, αφού εκφραστές της είναι οι κύκλοι που θα έπρεπε να πρωτοστατούν για τη σωτηρία της.
Δυστυχώς, έχει δημιουργηθεί μια παθητική ανοχή σε μια χώρα που μοιραία οδηγήθηκε στην εσωστρέφεια. Η έμφαση μετατοπίστηκε μόνο στην ανάγκη να εξασφαλίσει η Κύπρος την πρώτη δόση του δανείου για τη λεγόμενη επανεκκίνηση της οικονομίας. Τα εγκλήματα του Eurogroup θεωρήθηκαν τετελεσμένα. Έτυχαν μιας σιωπηλής αποδοχής χωρίς αντιδράσεις, προκαλώντας μάλιστα τον προβληματισμό αρκετών συναδέλφων Ευρωβουλευτών που ακόμη διερωτούνται πόσο μοιρολατρικά δέχτηκαν οι Κύπριοι μια τέτοια απόφαση, χωρίς να διεκδικήσουν τουλάχιστον, την ίση αντιμετώπιση, αφού αλλού γίνεται κούρεμα χρέους ενώ στην Κύπρο, πρωτοφανές κούρεμα καταθέσεων!
Φθάσαμε στο σημείο, κάποιοι να χαιρετίζουν με κάθε ευκαιρία, δηλώσεις του κ. Μπαρόζο περί ένταξης της Κύπρου στον ενεργειακό χάρτη της ΕΕ, ξεχνώντας την ίδια ώρα ότι ο ίδιος συνυπέγραψε την καταδίκη της Κύπρου και των πολιτών της, απέτυχε να βγάλει την Ευρώπη από την κρίση και μόλις πρόσφατα συνειδητοποίησε πως η πολιτική λιτότητας που ένθερμα υποστήριζε, δεν είναι επιτυχής.
Η ωραιοποίηση της κατάστασης με την επιλεκτική απομόνωση στοιχείων, δεν βοηθά στη διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης εικόνας. Δεν δίνει τη δυνατότητα συγκρότησης μιας αποδοτικής στρατηγικής. Είναι αδιανόητο, όταν κάποιοι «παίζουν με τον πόνο μας», εμείς να τους χειροκροτούμε. Τα ψεύτικα λόγια και οι δήθεν υποσχέσεις δεν αποτελούν αντίβαρο στο έγκλημα του Eurogroup σε βάρος της Κύπρου.
Προσωπικά αρνούμαι να αποδεχθώ το αυτομαστίγωμα των τελευταίων εβδομάδων, από όσους επιμένουν πως μοναδική σωτηρία της Κύπρου είναι η τιμωρία από τους εταίρους. Μου θυμίζει τη φράση, πως “αν δεν μπορείς να αντισταθείς στο βιασμό σου, τουλάχιστον απόλαυσε τον”.
Έχουμε υποχρέωση να επανακτήσουμε την αξιοπρέπειά μας και να αξιοποιήσουμε κάθε μέσο που διαθέτουμε. Στην Ευρώπη έχουμε φίλους που μπορούν να μας βοηθήσουν. Ας μην παραβλέπουμε πολιτικές δηλώσεις, όπως αυτές του Χάνες Σβόποτα, Προέδρου της Προοδευτικής Συμμαχίας Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, δύο μόνο μέρες μετά την πρώτη απόφαση του Eurogroup για κούρεμα καταθέσεων. Ανέφερε χαρακτηριστικά, πως “θα πρέπει να σταματήσει η αποικιοκρατική συμπεριφορά της τρόικα και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε βάρος της Κύπρου”. Τον ακούσαμε, επίσης, να καλεί την ΕΕ να προβληματιστεί έντονα για την κατάσταση, αφού η ίδια όφειλε να είχε προχωρήσει τις διαδικασίες για τραπεζική ενοποίηση, ανάπτυξη και αξιοποίηση εναλλακτικών οικονομικών επιλογών για να μην καταστρέφονται οι λαοί.
Αυτές οι τοποθετήσεις ενώ είχαν αρχικά επικροτηθεί τις δύσκολες εκείνες μέρες και στην Κύπρο, στη συνέχεια δεν αξιοποιήθηκαν. Ακόμη και τώρα, όμως, μπορούμε να κινηθούμε, να διαμαρτυρηθούμε, να διεκδικήσουμε και να πετύχουμε. Αυτή την ώρα δεν πρέπει να κρυφτούμε στο καβούκι μας. Δεν είναι η ώρα να σκεφτούμε ο καθένας τη δική του επιβίωση. Πάνω απ’ όλα πρέπει να θέσουμε την Κύπρο, το μέλλον της και το μέλλον των παιδιών μας.
Γράφει: Αντιγόνη Παπαδοπούλου
