Η πρόσφατη ομιλία του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ενώπιον της Βουλής των Αντιπροσώπων δεν μπορεί να περάσει ασχολίαστη, αφού πραγματοποιήθηκε σε μια «αποφασιστική στιγμή».
Ο ίδιος εστίασε το κέντρο βάρους της στα εξαιρετικά πολύπλοκα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος τον 21ο αιώνα. Στη διεθνή οικονομική κρίση και τις βίαιες συγκρούσεις σε Μέση Ανατολή και Ουκρανία. Στις σκληρές προκλήσεις εντός της ΕΕ: Τους κλυδωνισμούς από την εισαγώμενη χρηματοπιστωτική κρίση.Τη θεαματική πτώση των ρυθμών ανάπτυξης. Την ανεργία. Τα δημόσια χρέη. Τον κίνδυνο «Grexit». Τις ορατές απειλές του ευρώ. Τις τρομοκρατικές επιθέσεις. Το προσφυγικό.
Γνωρίζοντας προσωπικά τον Πρόεδρο Schulz και ως πρώην πρόεδρο της ομάδας Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του Ευρωκοινοβουλίου, διέκρινα μια αγωνία στα μηνύματα που έστειλε, που κύρια αφορούσε την πορεία της ΕΕ, παρά την κατάληξη του κυπριακού. Δεν είχε την γνωστή του αυτοπεποίθηση. Φαινόταν προβληματισμένος, αφού όπως εξήγησε, το 2015 ήταν το δυσκολότερο έτος στην πολύχρονη πολιτική του καρριέρα.
Υπογράμμισε πως η σημερινή ΕΕ λειτουργεί διαρκώς υπό καθεστώς μιας κρίσης που απειλεί να διχάσει τους Ευρωπαϊους αυξάνοντας τη δυσπιστία, τον εθνικισμό, τον ευρωσκεπτικισμό και τον φόβο. Απλοϊκές λύσεις του τύπου «κλείστε τα σύνορα» ή «καταργείστε το ευρώ», ή «διαλύστε την ΕΕ» και αλληλοεπίρριψη ευθυνών δεν λύνουν προβλήματα.
Αγωνιώδης και η έκκλησή του «να υπερασπιστούμε ενωμένοι όλα όσα πετύχαμε μαζί: τη δημοκρατία, τα ανοικτά σύνορα, την εσωτερική αγορά, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθεροτυπία και τα δικαιώματα των παιδιών, επιδεικνύοντας πνεύμα αλληλεγγύης στην εξωτερική πολιτική και υπερασπίζοντας το κοινωνικό ευρωπαϊκό μοντέλο και την ανταγωνιστικότητά του, σε ένα παγκοσμιοποιημένο κόσμο».
Ο φόβος, είπε, δεν είναι καλή βάση για χάραξη πολιτικής Απαιτείται ενότητα και αλληλεγγύη των κρατών μελών γιατί μόνο ενωμένη η ΕΕ θα μπορεί να αναλάβει μεγαλύτερη ευθύνη στη διεθνή σκηνή. Απαιτείται ρεαλισμός και πολιτική βούληση για εξεύρεση κοινών λύσεων. Συνεργασία με την Τουρκία χωρίς να θυσιαστούν οι αξίες της ΕΕ και με διαχωρισμό της ενταξιακής διαδικασίας από την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης.
Όσοι πιστεύουμε στο ευρωπαϊκό όραμα νοιώθουμε απογοητευμένοι από την ανυπαρξία μιας κοινής ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής, μιας κοινής προσφυγικής πολιτικής και τον παθητικό ρόλο της ΕΕ στην επίλυση προβλημάτων όπως το Μεσανατολικό, το κουρδικό, το κυπριακό, την εσωτερική κατάσταση στην Τουρκία..
Οι λιγοστές γενικόλογες αναφορές του MartinSchulzστο κυπριακό, δεν μας ικανοποιούν. Επιχείρησε να μοιραστεί μαζί μας προσωπικά βιώματα,αφού γεννήθηκε στη διαιρεμένη μεταπολεμική Γερμανία. Βίωσε την ευρωπαϊκή ενοποίηση και συμφιλίωση. Την κατάργηση ευρωπαϊκών εσωτερικών συνόρων με τη Συνθήκη Σένγκεν. Την δημοκρατική επανάσταση στην Ανατολική Ευρώπη. Το γκρέμισμα του Τείχους του Βερολίνου. Έζησε τη «μαγική στιγμή» της επανένωσης της Γερμανίας και την έναρξη μιας νέας εποχής στην Ευρώπη.
Γι αυτό ακριβώς, δεν έπρεπε να περιοριστεί σε ευχολόγια. Η Κύπρος παραμένει η τελευταία διχοτομημένη ευρωπαϊκή χώρα-μέλος της ΕΕ. Θύμα εισβολής-κατοχής. Γνωρίζει πως «το θάρρος, η επιδεξιότητα και η αποφασιστικότητα των Αναστασιάδη –Akıncı» δεν αρκούν για να «μην καταστούν αμφότεροι, όμηροι της ιστορίας». Η επανένωση της Κύπρου θα είναι ρεαλιστική πιθανότητα, μόνο αν η Τουρκία αδράξει την «ιστορική ευκαιρία» και πάψει να ζητά διαρκείς υποχωρήσεις από την πλευρά μας.
Αγαπητέ Martin,
Γνωρίζουμε πως «η επανένωση θα είναι προς όφελος όλων των Κυπρίων, από κάθε άποψη». Προσδοκούμε την μαγική στιγμή που θα γιορτάσουμε κι εμείς την απελευθέρωση της πατρίδας κι ολάκερη την Κύπρο, εντός της ΕΕ. Επιδιώκουμε ωστόσο μια σωστή λύση, πλήρως εναρμονισμένη στο Ευρωπαϊκό κεκτημένο, χωρίς παρεκκλίσεις. Δυστυχώς εκκρεμούν σημαντικές «λεπτομέρειες» που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε: Το εδαφικό, το περιουσιακό, οι εγγυήσεις, η αποκατάσταση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αν η Ευρώπη χρειάζεται απεγνωσμένα σήμερα, ένα μήνυμα ελπίδας από μια επανενωμένη Κύπρο, ας στηρίξει ΤΩΡΑ τις συνομιλίες. Ας πιέσει ΤΩΡΑ την Τουρκία για τερματισμό της κατοχής, επιστροφή εδαφών και προσφύγων για να μειώσει έτσι αισθητά και την όποια οικονομική επιβάρυνση μετά τη λύση. Μόνο έτσι η ΕΕ θα μπορούσε να είναι αποτελεσματικός καταλύτης κι αποτελεσματικότερος δότης έμπρακτης βοήθειας. Αναμένουμε!
Γράφει: Αντιγόνη Παπαδοπούλου
