Ο δρόμος του μνημονίου σίγουρα δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Κάθε άλλο. Θα βρεθούμε, ως κυπριακή κοινωνία, σε δύσκολη θέση καθώς τα πρώτα δείγματα έχουν ήδη διαφανεί πριν ακόμη ληφθούν τα προδιαγεγραμμένα οδυνηρά μέτρα.
Διαπραγματευόμενοι με την Τρόικα θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι οι συνταγές της καταλήγουν πάντα στα αρνητικά αποτελέσματα. Τρανταχτό παράδειγμα η περίπτωση της Ελλάδας όπου το ένα μνημόνιο έφερε το άλλο, η λιτότητα έφερε την καταστροφή και ουδείς είναι σε θέση να προβλέψει πότε θα σταθεί ξανά στα πόδια της η χώρα.
Είμαστε εγκλωβισμένοι σε μια διαδικασία. Δικαιολογημένα ο καθένας από εμάς διερωτάται αν υπάρχει διέξοδος και εναλλακτικό σενάριο. Η περίπτωση της Κύπρου παρουσιάζει διαφορές αλλά και ομοιότητες με αυτή της Ελλάδας. Τα πλείστα από τα μέτρα που εισηγήθηκε για την Ελλάδα η Εναλλακτική Τρόικα που διορίστηκε από την πολιτική ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωκοινοβούλιο, μπορούν με κατάλληλη προσαρμογή να αξιοποιηθούν και στην Κύπρο. Ανάμεσα σε άλλα προτείνεται:
1. Η επίσημη θεσμική ΤΡΟΙΚΑ να είναι υπόλογη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο και να ενημερώνει τακτικά για τις ενέργειες της.
2. Δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής Κοινωνικής Πλατφόρμας για την Κύπρο, με συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Εργατικών Συνδικάτων (ETUC), του BUSINESS EUROPE, της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO) και των Κοινωνικών Εταίρων της Κύπρου.
3. Παραχώρηση ρεαλιστικού χρονοδιαγράμματος δημοσιονομικής εξυγίανσης. Η προτεινόμενη περίοδος των 3-4 ετών δεν είναι αρκετή.
4. Χρηματοδότηση σημαντικών έργων υποδομής από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ.
5. Προγράμματα καταπολέμησης της ανεργίας των νέων, περιλαμβανομένου ενός Σχεδίου Εγγύησης Νεανικής Απασχόλησης.
6. Διασφάλιση δίκαιων τιμών για τους καταναλωτές.
Πέραν από τις εισηγήσεις που κατέθεσε η εναλλακτική Τρόικα για την Ελλάδα, που μπορούν να ισχύσουν και στην Κύπρο, υπάρχουν και άλλα ζητήματα που αφορούν που θα πρέπει να ιεραρχηθούν ως άμεσης προτεραιότητας στο νησί μας. Τέτοια μέτρα που πρέπει να λάβουμε είναι:
1. Κατεπείγουσα είσπραξη ανείσπρακτων φόρων, που ανέρχονται σε εκατοντάδες εκατομμύρια.
2. Καταπολέμηση της εκτεταμένης φοροδιαφυγής. Ο τομέας αυτός είναι ο πλέον υποσχόμενος για την Κύπρο, η οποία με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία είναι πρωταθλητής Ευρωζώνης στη φοροδιαφυγή και την παραοικονομία. Έστω και ένα μικρό ποσοστό της διαφεύγουσας φορολογητέας ύλης αν συλλαμβανόταν, θα βελτίωνε δραματικά τα δημοσιονομικά.
3. Φορολόγηση του αδρανούς πλούτου, μεγάλο μέρος του οποίου δημιουργήθηκε μετά την τουρκική εισβολή και τη φούσκα του χρηματιστηρίου του 2000.
4. Έξυπνη αναδιάρθρωση και εξορθολογισμός των δημοσίων δαπανών
5. Μέτρα ταχύτατης εξυγίανσης του τραπεζικού συστήματος, άμεσης μείωσης των επιτοκίων και βελτίωσης των όρων χρηματοδότησης, ιδιαίτερα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
6. Εξωσυστημικά μέτρα για ενίσχυση των δημόσιων οικονομικών, όπως πχ ο διαχωρισμός οικοπέδων σε κρατική γη και πώλησης τους σε λογικές τιμές σε νέα ζευγάρια και οικογένειες μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων.
Δεν πρέπει να αφήσουμε τα πάντα στην Τρόικα. Μπορούμε και πρέπει να κάνουμε πολλά από μόνοι μας. Πράγματα που θα έπρεπε ήδη να είχαμε κάνει, αλλά που δυστυχώς διαδοχικές κυβερνήσεις δεν θέλησαν ή δεν μπόρεσαν να υλοποιήσουν. Αν πραγματικά η κυβέρνηση, θέλει να πετύχει το καλύτερο για την Κύπρο, θα πρέπει να εξετάσει σοβαρά εναλλακτικές ιδέες που βρίσκονται ενώπιον της και όχι απλά να περιμένει από την Τρόικα την έκδοση του «τιμολογίου» της κρίσης.
Γράφει: Αντιγόνη Παπαδοπούλου
