Το στοίχημα της Ευρώπης. Της Αντιγόνης Παπαδοπούλου

Η βράβευση της ΕΕ με το Νόμπελ Ειρήνης, όπως επίσης, οι αντιδράσεις και οι επιφυλάξεις για αυτή την βράβευση ανήκουν πλέον στο παρελθόν. 

Το σκεπτικό της απόφασης ότι το Νόμπελ απονεμήθηκε στην ΕΕ για τη μέχρι σήμερα συνεισφορά της «στην προώθηση της ειρήνης και της συμφιλίωσης, της Δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», καταγράφηκε στην ιστορία.

Το μέγα ερώτημα που προκύπτει τώρα, είναι κατά πόσο η ΕΕ μπορεί να ανταποκριθεί και να τιμήσει το βραβείο που της επέδωσαν από εδώ και εμπρός. Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Μπορεί πραγματικά η σημερινή ΕΕ να διασφαλίσει την ειρήνη και όλες τις  αρχές και τις αξίες στις οποίες πρεσβεύει και που τόσο βάναυσα καταπατούνται στη σύγχρονη εποχή με αλυσιδωτές επιπτώσεις και ανυπολόγιστες απώλειες; Η δήλωση του Προέδρου της Προοδευτικής Συμμαχίας Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωκοινοβούλιο, Χάνες Σβόποτα, είναι χαρακτηριστική του κλίματος που επικρατεί. “Είμαστε περήφανοι για τη βράβευση της ΕΕ με το Νόμπελ Ειρήνης”, τόνισε  ο κ. Σβόποτα για να συμπληρώσει ωστόσο, πως “τώρα είναι η ώρα για τους ευρωπαίους ηγέτες να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να δώσουν αποτελεσματικές λύσεις στα οικονομικά προβλήματα και τις άλλες σύγχρονες προκλήσεις που ταλαιπωρούν  την Ευρώπη”.

Το Νόμπελ δεν είναι απλά  ένα τιμητικό βραβείο.  Αποτελεί μία πρόκληση για την ίδια την  ΕΕ να αποδείξει στην πράξη ότι μπορεί να προχωρήσει μπροστά, διασφαλίζοντας τις αρχές και τις αξίες πάνω στις οποίες στηρίζεται ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η Ευρώπη, δεν χρειάζεται μόνο ένα τεχνοκρατικό πλάνο αλλά και ένα μακροπρόθεσμο όραμα με  συγκεκριμένες πολιτικοοικονομικές  δράσεις που  θα το υλοποιήσουν. Η ως τώρα αντίδραση της Ευρώπης στην οικονομική κρίση και σε άλλα κρίσιμα ζητήματα, δεν  δείχνουν μία Ευρώπη αποτελεσματική στην αντιμετώπιση των μεγάλων προκλήσεων.

Όσον αφορά την Κύπρο, η βραβευμένη πλέον με Νόμπελ Ειρήνης  ΕΕ,  οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι σ’ ένα κράτος – μέλος,  το οποίο για 38 και πλέον χρόνια, βιώνει τη βάναυση τουρκική εισβολή και κατοχή, από μια γείτονα χώρα που διεκδικεί την ένταξή της στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια. Είναι πραγματικά οξύμωρο, η ίδια η ΕΕ να πρεσβεύει τα μεγαλειώδη ευρωπαϊκά ιδεώδη και  να βραβεύεται μ’ ένα Νόμπελ Ειρήνης, όταν την ίδια ώρα  αδυνατεί πλήρως να προστατέψει ένα αναπόσπαστο κομμάτι της  από την κτηνωδία του τούρκου εισβολέα.

Είναι λοιπόν μεγάλη ανάγκη η ΕΕ να σεβαστεί τον εαυτό της, τις αρχές και τις αξίες της και να κερδίσει το μεγάλο στοίχημα. Ολόκληρη η ΕΕ έχει υποχρέωση να κινηθεί προς μία προοδευτική κατεύθυνση με περισσότερη ολοκλήρωση, αλληλεγγύη και κοινωνική συνοχή. Θα πρέπει να αποκτήσει τάχιστα τους αναγκαίους μηχανισμούς αντίδρασης σε συνθήκες κρίσης και σε άλλους ασύμμετρους κινδύνους, ώστε να γίνει πιο αποτελεσματική και σεβαστή στην  παγκόσμια οικονομική και πολιτική σκηνή, για μια καλύτερη Ευρώπη και ένα καλύτερο αύριο. 

Γράφει: Αντιγόνη Παπαδοπούλου