Home Αντιγόνη Παπαδοπούλου Στο ίδιο έργο θεατές. Της Αντιγόνης Παπαδοπούλου

Στο ίδιο έργο θεατές. Της Αντιγόνης Παπαδοπούλου

Iceland-protests-0016

Πριν από εννέα και πλέον χρόνια, ο Κυπριακός ελληνισμός  έλεγε με εθνική περηφάνια το βροντερό όχι στο σχέδιο Ανάν. 


Η συντριπτική του πλειοψηφία   έπραξε  το αυτονόητο. Απέρριψε μια λύση  καταστροφική  γιατί θα είχε ολέθρια αποτελέσματα για το λαό μας.

Κάποιοι έκτοτε αρνούνται να καταλάβουν τους λόγους που είπαμε το μεγάλο ΟΧΙ , επιμένοντας ακόμη,  πως  επρόκειτο για μια πρώτης τάξεως  ευκαιρία για τερματισμό της τουρκικής κατοχής.  Επιμένουν συστηματικά να ενοχοποιούν  την πλειοψηφία του Κυπριακού Ελληνισμού για τον πατριωτισμό που επέδειξε.  Μάλιστα, δεν είναι τυχαίο που  τέτοιες απαράδεκτες απόψεις  ακούγονται και σήμερα,  όπως αυτές σε συνέντευξη τύπου  του Ελλαδίτη πολιτικού, Παρασκευά Αυγερινού,   προς κυπριακή εφημερίδα,  πως   τάχα, «κύπριοι πολιτικοί ανέπτυξαν ένα αρρωστημένο εθνικισμό και παρέσυραν τον λαό». Εκτός από τις   «βαριές  τάχα ευθύνες» για την μη λύση του Κυπριακού, από φιλοτουρκικούς και άλλους κύκλους , δεχόμαστε δηλαδή  και φίλια πυρά.

Πραγματικά διερωτάται κανείς πως είναι δυνατόν, το δίκαιο, το ορθό και το εθνικά αποδεκτό να στιγματίζεται,  γιατί  απλά δεν βόλεψε κάποιους εντός και εκτός Κύπρου.

Φθάσαμε ωστόσο  σήμερα και σε μια άλλη παραδοξότητα, δηλαδή το εθνικό αυτομαστίγωμα. Κάποιοι  επιμένουν να μας πείσουν πως οι πολίτες φταίνε για την οικονομική καταστροφή, την τρόικα, το μνημόνιο και τις αυστηρές πολιτικές λιτότητας,που σήμερα βιώνουμε. Πέραν από τους πολίτες κατηγορούνται  επιπρόσθετα,  εμμέσως πλην σαφώς, ως   «εγκληματίες»  και όσοι  προειδοποίησαν τον λαό για το σχέδιο Ανάν τότε,  ή όσοι έγκαιρα  υπέδειξαν  τις τραγικές συνέπειες των αποφάσεων του Eurogroup

Όλα αυτά συνιστούν   αίσχος και ντροπή. Οι  πολίτες δεν έχουν και δεν πρέπει να νοιώθουν καμία «ενοχή». Οι πολίτες είναι τα θύματα και όχι οι θύτες. Έχουν  κάθε  δικαίωμα να ξέρουν την  αλήθεια. Άλλοι έφταιξαν και άλλοι πληρώνουν. Οι πραγματικοί ένοχοι αποενοχοποιούνται ενώ τα λάθη και τις παραλείψεις πληρώνουν οι πλατειές μάζες του λαού.  Ωστόσο εμείς,  θα επιμένουμε να βροντοφωνάζουμε την αλήθεια, γιατί η διαχρονική ατιμωρησία έφερε την ασυδοσία και η σιωπή δεν εξυπηρετεί το  καλώς νοούμενο δημόσιο συμφέρον. Όσοι απροβλημάτιστα πυροβολούν προς κάθε κατεύθυνση,  ασελγούν κατά της νοημοσύνης του λαού.   Εκστομίζουν αδιάκριτα ύβρεις που  αποτελούν παραφωνία και απειλή στην  ελεύθερη έκφραση του λαϊκού αισθήματος κατά   τη ρήση «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης».

Ο λαός δικαιούται να ξέρει γιατί φτάσαμε στο χείλος της καταστροφής. Ποίοι τον κοροϊδεψαν, ποίοι πλούτισαν στη ράχη του, ποίοι είναι οι σύγχρονοι σφαγείς του. Δικαιούται να απολαμβάνει ασφάλεια στο παρόν και στο μέλλον.  Απαιτεί  λύσεις και μια ολοκληρωμένη,   στοχευμένη και διεκδικητική στρατηγική που να εφαρμόζεται κατά γράμμα από την  πολιτική ηγεσία,  που θα τον απαλλάξει από τα δεινά που σήμερα αντιμετωπίζει.   Ταυτόχρονα απαιτεί  και δικαιούται κάθαρση και απονομή δικαιοσύνης. Απαιτεί  απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα, όπως  παραδείγματος χάριν,  γιατί όλως αιφνιδίως και χωρίς καμία εξήγηση, η Επιτροπή Θεσμών έκλεισε το θέμα των εκροών εκατομμυρίων πριν, αλλά και μεταξύ των δύο συνεδριάσεων του Eurogroup για την Κύπρο. Γιατί, μεταξύ άλλων, επιτράπηκε η δημιουργία μιας υπερτροφικής τράπεζας; Γιατί  συμφώνησαν σε  άνιση μεταχείριση καταθετών σε Κύπρο και Ελλάδα; Γιατί έγιναν τόσα ολέθρια διαχρονικά λάθη από τραπεζίτες, ιθύνοντες και εποπτικές αρχές του τραπεζικού συστήματος ; Γιατί τόσες  ανισότητες στον τρόπο αντιμετώπισης δανειοληπτών, αλλά και στις  εθελούσιες και υποχρεωτικές αποχωρήσεις;  Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών, επιβεβαιώνουν πως όλα κρέμονται από μια κλωστή και πως υπάρχουν πολλά αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα , διαπλοκές και σκάνδαλα.

Την ίδια ώρα, θα πρέπει να τεθούν στο περιθώριο, όσοι επιχειρούν συστηματικά να μεταδώσουν στον  λαό, το δικό τους  ωχαδελφισμό και ηττοπάθεια.  Όσοι  τον ενοχοποιούν  για  δικά τους λάθη ή παραλείψεις. Όσοι  ωραιοποιούν καταστάσεις. Όσοι  αποενοχοποιούν εαυτούς και αλλήλους,  ξένους και μη, δημιουργώντας ένα αίσθημα «αυτοενοχής» και εθνικού  αυτομαστιγώματoς στους πολίτες. Η Κύπρος δεν τους χρειάζεται  γιατί σπέρνουν καινά δαιμόνια  μοιρολατρίας και ωχαδελφισμού. 

 

Γράφει: Αντιγόνη Παπαδοπούλου