Μία γενική δυσφορία και απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών, διαπνέει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Οι πολίτες εκφράζουν μια γενικευμένη απαρέσκεια για τα συσσωρευμένα αδιέξοδα.
Τη διαχρονική διαφθορά . Τη διαπλοκή. Την αχαλίνωτη κερδοσκοπία των ολίγων, σε βάρος των πολλών. Την καλπάζουσα φοροδιαφυγή. Το ρουσφέτι. Την αναξιοκρατία. Τις κρατικές σπατάλες . Τις διαχρονικές παθογένειες του συστήματος. Οι άτσαλοι χειρισμοί των τραπεζών και οι επενδύσεις σε τοξικά ελληνικά ομόλογα, χωρίς την αναγκαία αυστηρή εποπτεία και την πρέπουσα διασπορά κινδύνου, οδήγησαν την οικονομία σε βαθιά κρίση και τους πολίτες, σε απόγνωση. Η Κύπρος διανύει περίοδο πλήρους έλλειψης ρευστότητας. Τα ψηλά επιτόκια, τα ύποπτα αξιόγραφα και τα σκάνδαλα των «golden boys», ανεβάζουν τη δυσφορία στα ύψη. Οι αγανακτισμένοι βλέπουν τις οικονομίες μιας ζωής, να κινδυνεύουν.
Μπροστά στη ρευστότητα των ημερών, τη βαθιά οικονομική , πολιτική, αλλά κυρίως την αξιακή κρίση, ο πολίτης στέκεται αμήχανα. Ανησυχεί γιατί παρά τις λεκτικές διακηρύξεις, οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας παρουσιάζονται ανίκανες και διασπασμένες. Δεν έχουν ενιαία αντίληψη ως προς το τι δέον γενέσθαι. Διαπιστώνει έντονο πολιτικό χαμαιλεοντισμό , πολιτικές μεταλλάξεις και αρκετά παρασκήνια, στην προσπάθεια σύμπηξης ενός μετώπου διακυβέρνησης, κατά παρέκκλιση πολιτικών και ιδεολογικών συγκλίσεων .
Ανησυχεί για το διχασμό, το συνεχή διαπληκτισμό και τις αντιπαραθέσεις σε καίρια και εθνικά θέματα, όπως είναι η οικονομία και το κυπριακό. Ανησυχεί για την παρατεταμένη αμηχανία στην επιλογή, ανάμεσα στη συντήρηση της υφιστάμενης οικονομικής κατάστασης και του αναγκαίου εκσυγχρονισμού θεσμών και νοοτροπιών, κάτι που έπρεπε ήδη να είχε τροχιοδρομηθεί , για να αντιμετωπιστούν διαχρονικές παθογένειες του πολιτικο-οικονομικού συστήματος και να προληφθεί η κατρακύλα. Ανησυχεί για το σκάνδαλο των τραπεζών και την αστοχία των κυβερνώντων, που μας οδήγησαν στο Μηχανισμό Στήριξης . Με την Τρόϊκα να καραδοκεί, πιστή στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο της λιτότητας, δικαιολογημένα προβληματίζεται, αν και στην Κύπρο, θα στραγγαλιστεί η ανάπτυξη και οι εργαζόμενοι, όπως έγινε στην Ελλάδα.
Είναι γεγονός πως η παρούσα οικονομική κρίση, ανέδειξε εντονότερα τις διαχρονικές παθογένειες και αδυναμίες. Τη φούσκα των ακινήτων . Τη διόγκωση του δημόσιου τομέα. Τις πελατειακές σχέσεις. Το χάσμα αμοιβών, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Την ανεργία στη νέα γενιά. Την ηθική χαλάρωση που συνόδευσε την ραγδαία αστικοποίηση μετά την τουρκική εισβολή και την προσφυγιά. Ανέδειξε το κυνήγι του εύκολου κέρδους. Την φαινόμενο της υπερκατανάλωσης. Την επίπλαστη ευμάρεια λόγω υπερδανεισμού , που οδήγησε στην καταχρέωση κράτους και νοικοκυριών. Η παρατηρούμενη κρίση αξιών είναι συνυφασμένη και με τη ραγδαία οικονομική ανάπτυξη των τελευταίων 40 σχεδόν χρόνων, κατά τη διάρκεια των οποίων, η κυπριακή κοινωνία μεταβλήθηκε ραγδαία, από μία αγροτική σε μια σύγχρονη οικονομία με αιχμή του δόρατος , τον τουρισμό, τις υπηρεσίες και την αγορά ακινήτων.
Σήμερα ωστόσο, με την πλειάδα προβλημάτων που συσσωρεύτηκαν, δεν υπάρχει μαγικό ραβδί και εύκολες συνταγές για την επίλυσή τους. Χρειάζεται πολιτική βούληση, για να γίνουν τομές. Σωστή διάγνωση των αιτίων που φτάσαμε ως εδώ, και ολοκληρωμένος στρατηγικός επανασχεδιασμός , στα θέματα της οικονομίας. Χρειάζεται πολιτικό ήθος, ώστε να προχωρήσει ο αναγκαίος εκσυγχρονισμός θεσμών και νοοτροπιών, κόντρα στα διαπλεκόμενα συμφέροντα, τις γραφειοκρατικές διαδικασίες, τις διαχρονικές αγκυλώσεις και τις αναστολές.
Η παρούσα και η επόμενη κυβέρνηση, οφείλουν να αναστηλώσουν τη ελπίδα και το φιλόπονο πνεύμα του λαού μας . Να πατάξουν τη φοροδιαφυγή, τη διαφθορά, την αναξιοκρατία, την ατιμωρησία, την ασυδοσία και τον αθέμιτο πλουτισμό. Να αναβαθμίσουν τους εποπτικούς μηχανισμούς του κράτους. Να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη στο τραπεζικό σύστημα .
Εμείς οι πολίτες, οφείλουμε να είμαστε πιο κριτικοί και ενεργοί . Να διεκδικούμε με ευθύτητα, την πάταξη της διαπλοκής και της φοροδιαφυγής . Εφαρμογή του ασυμβίβαστου και του πόθεν έσχες . Αξιοκρατία . Αύξηση της παραγωγικότητας . Εξυγίανση των θεσμικών δομών. Επαναπροσδιορισμό της πολιτικοοικονομικής μας στρατηγικής, στα πλαίσια της ΕΕ και της παγκοσμιοποίησης . Οφείλουμε ωστόσο, πρώτα και κύρια, να αναδείξουμε στην εξουσία, ανθρώπους αδιάφθορους, που να έχουν πολιτικό ήθος και συνέπεια, για να έχουμε προοπτική.
Γράφει: Αντιγόνη Παπαδοπούλου
