Σαρωτική νίκη πέτυχε πρόσφατα, ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν στις προεδρικές εκλογές στην Τουρκία και μάλιστα από τον πρώτο γύρο.
Υπερίσχυσε των δύο ανθυποψηφίων του, Εκμελεντίν Ιχσάνογλου και Σελαχαττίν Ντεμιρτάς , παρά τις διαδηλώσεις αμφισβήτησης , τα σκάνδαλα και τις πολιτικές λαμογιές.
Είναι η πρώτη φορά που ο τουρκικός λαός ψήφισε απευθείας τον νέο Πρόεδρο της χώρας, στη βάση συνταγματικών αλλαγών του 2012.
Τώρα, ο νέος πρόεδρος θα επιδιώξει την ενίσχυση των προεδρικών εξουσιών, ώστε να περιβληθεί με περισσότερες εξουσίες για να εφαρμόσει το προεκλογικό του μανιφέστο, με όραμα τη «Νέα Τουρκία». Ένα όραμα, που προκαλεί ανησυχία λόγω της «κρυφής ισλαμικής ατζέντας» με «ολοκληρωτικές νεοοθωμανικές στοχεύσεις», αυταρχισμό και προσπάθεια αποενοχοποίησης σκανδάλων και διαπλοκής, λόγω της πρόσφατης λαϊκής ψήφου.
Δεν είναι καθόλου τυχαία η προτίμηση Ερντογάν στο πρόσωπο του Αχμέτ Νταβούτογλου για την Πρωθυπουργία της χώρας και την προεδρία του ΑΚΡ. Αμφότεροι, ιεραρχούν ψηλά στις προτεραιότητές τους, την αναβάθμιση του ηγεμονικού ρόλου της Τουρκίας στη γεωστρατηγική περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, του Καυκάσου και της Ασίας. Φαινομενικά επιδιώκουν τη συνέχιση της ενταξιακής πορείας της χώρας στην ΕΕ, υποστηρίζοντας την εκδημοκρατικοποίηση της χώρας, τη συνέχιση της ειρηνευτικής διαδικασίας στο Κουρδικό, τις συνομιλίες στο κυπριακό, τη στήριξη των Αλεβητών… Στην πράξη όμως, είμαι σίγουρη, γνωρίζοντας και παρακολουθώντας την δράση τους εδώ και χρόνια, πως θα επανέλθουν δριμύτεροι, σκληρύνοντας την εξωτερική τους πολιτική. Δεν ενοχλούνται αν το δήθεν δόγμα τους περί «μηδενικών προβλημάτων με τις γείτονες χώρες», απέτυχε.
Ο μεγαλοϊδεατισμός του Άχμετ Νταβούτογλου, συγγραφέα «του Στρατηγικού Βάθους», σε συνδυασμό με την αρχομανία Ερντογάν, θα δημιουργήσουν ένα εκρηκτικό δίδυμο για προώθηση των τουρκικών επεκτατικών βλέψεων στο ζωτικό στρατηγικό χώρο. Συμφωνώ με τις εκτιμήσεις του Ιωάννη Θ.Μάζη, καθηγητή Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας, του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ότι δηλαδή, ο Ερντογάν θα επιδιώξει «να επιβάλει, το μουσουλμανικό στοιχείο στην Τουρκία, δικαιώνοντας και νομιμοποιώντας, το μέχρι σήμερα απονομιμοποιημένο του πρότυπο… και να υλοποιήσει ένα νεοοθωμανικό, νεοεθνικιστικό, ισλαμιστικού αντισημιτικού προσανατολισμού, όραμα των μαζών της Μικράς Ασίας, ασκώντας ηγεμονικό ρόλο στην ευρύτερη Μέση Ανατολή…».
Εδώ και καιρό ο νέος Σουλτάνος, μεθόδευσε ριζοσπαστικές αλλαγές, στο εσωτερικό της Τουρκίας, περιορίζοντας τη δύναμη του κεμαλισμού σε αστικές και άλλες περιοχές, ενώ σε σχέση με τους γείτονες, απέτυχε παταγωδώς να αναδείξει την Τουρκία ως παράδειγμα δημοκρατικής διακυβέρνησης ή καλό γείτονα. Δεν είναι τυχαίο που διάφορα δημοσιεύματα και η τουρκική αντιπολίτευση υποστηρίζουν πως ισλαμιστές της Τουρκίας βρίσκονται πίσω από το Ισλαμικό Κράτος, σε Ιράκ και Συρία, στηρίζουν πολεμικές ενέργειες κατά των Κούρδων, ενισχύουν τους τζιχαντιστές και βοηθούν παρασκηνιακά, Χαμάς και Χεζμπολάζ.
Κι όλα αυτά, για να εξυπηρετήσουν τους σχεδιασμούς Ερντογάν, για κυριαρχία στη Μέση Ανατολή, έλεγχο των πετρελαίων και αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, με στόχο το φυσικό αέριο.
Το πιο ανησυχητικό ωστόσο, είναι πως η ερντογανική Τουρκία, σύμφωνα με τον καθηγητή, ισλαμοποιείται, υιοθετώντας την αντίληψη πως: «το Ισλάμ υπαγορεύει ένα εγκοσμίου εφαρμογής Δίκαιο, με αυστηρά θεία προέλευση που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης από τις κοινωνίες των ανθρώπων.. Αποδέχεται μόνον την Ομμα των Πιστών και τη χαλιφατική, ενιαία, κοινή και μοναδική διακυβέρνησή της, όπως προβλέπει η Σαρία και η Σόννα». Αυτό προλειαίνει το έδαφος, για προώθηση μιας πολιτικής ατζέντας από τον Ερντογάν, ως «θεϊκής επιταγής» που θα εφαρμοστεί διά πυρός και σιδήρου, χωρίς αμφισβητήσεις.
Οι εξελίξεις στην Τουρκία θα πρέπει να προβληματίσουν τα διάφορα κέντρα αποφάσεων. Ελλάδα και Κύπρος οφείλουν να δράσουν προληπτικά για να αποτρέψουν πιθανές αρνητικές εξελίξεις για τον Ελληνισμό. Να μην εμπιστεύονται τον Ερντογάν, που ξέρει να ελίσσεται επιτήδεια και να αξιοποιεί πλήρως όσα ο σύμβουλος Νταβούτογλου τον νουθετούσε, με αποτέλεσμα να μοιραστούν τώρα, τη διακυβέρνηση. Ας πάψουμε να τρέφουμε ευσεβοποθισμούς περί αλλαγής της τουρκικής στάσης στο κυπριακό κι ας μάθουμε έστω και τώρα, να ερμηνεύουμε σωστά τις εξελίξεις.
Γράφει: Αντιγόνη Παπαδοπούλου
