Προσωπικά δεν με ξενίζουν οι αντιδράσεις των ισχυρών της γης για τις προκλητικές ενέργειες της Άγκυρας, στην Κυπριακή ΑΟΖ.
Οι ΗΠΑ που μας θεωρούσαν, κατά τον κ. Μπάϊτεν, «στρατηγικό εταίρο», αντέδρασαν χλιαρά. Το ίδιο η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Το Ηνωμένο Βασίλειο, άλλοι Δυτικοί εταίροι, κι ο Μπαν Κι Μουν, μας προτρέπουν σε επιστροφή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και αξιοποίηση των υπηρεσιών του ‘Εσπεν Άιντα. Κίνα και Ρωσσία, παραμένουν σταθερά, υπέρ των Κυπριακών θέσεων , όπως διαπίστωσα από πρόσφατες επισκέψεις στις πρεσβείες των χωρών μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας για καταδίκη των νέων τουρκικών αυθαιρεσιών και του ψευδοκράτους.
Κόντρα στις ανύπαρκτες καταδίκες και κυρώσεις κατά της Τουρκίας, το πρόσφατο καταδικαστικό ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για την πλευρά μας, παρά τις κάποιες αμφιλεγόμενες αναφορές του. Αντί να ζητείται κι από τις δύο πλευρές η αποκλιμάκωση της κρίσης, η αξιοποίηση των αποθεμάτων των υδρογονανθράκων προς το συμφέρον όλων των κατοίκων της περιοχής (!) και η ανεπιφύλακτη υποστήριξη των προσπαθειών του Νορβηγού διπλωμάτη, είναι καιρός όπως η Κυπριακή Κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα της Κύπρου, να ξεκαθαρίσουν πως :
- Την κρίση κλιμακώνει η Τουρκία. Αυτή προκάλεσε διακοπή των διαπραγματεύσεων με την παραβίαση του Δικαίου της θάλασσας στην κυπριακή ΑΟΖ .
- Οι υδρογονάνθρακες ανήκουν στην Κυπριακή Δημοκρατία και όλους τους νόμιμους κατοίκους της.
- Οι καλές υπηρεσίες των τρίτων θα πρέπει να επικεντρωθούν στην άσκηση αποτελεσματικών πιέσεων και πολιτικοοικονομικών κυρώσεων κατά της Τουρκίας, για να τερματίσει την κατοχή και τις απειλές.
Καλώς η Κυπριακή Κυβέρνηση με ομόφωνη στήριξη του Εθνικού Συμβουλίου διέκοψε τις συνομιλίες γιατί διεξάγονταν με το πιστόλι στον κρόταφο. Από τα παθήματα του περσινού κουρέματος, οφείλουμε να αντλήσουμε μαθήματα. «Ενός κακού μύρια έπονται» όταν αφελώς υποχωρούμε, συμβιβαζόμαστε και δεν διεκδικούμε.
Θα ήταν ολέθριο λάθος, πιστεύω, να επιστρέψουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, με την ουρά στα σκέλια. Οι τουρκικές αυθαιρεσίες και απειλές δεν θα τερματιστούν στην Κυπριακή ΑΟΖ, στο Αιγαίο, ή στον εναέριο χώρο Κύπρου- Ελλάδας.
Δεν είναι τυχαία η πρόσφατη κλιμάκωση της πολεμικής ρητορικής των Τούρκων Υπουργών Μποζκίρ ή Τσαβούσογλου. Εγκαλεί ο Τούρκος ΥΠΕΞ την Κύπρο και τις άλλες χώρες που συμπράττουν στις γεωτρήσεις. Ύπουλα προτρέπει τον Ε/κ και Τ/κ διαπραγματευτή, να επισκεφθούν Τουρκία και Ελλάδα αντίστοιχα, προτάσσοντας την ιδέα για δημιουργία «κοινής εταιρείας» Κύπρου –ψευδοκράτους, για κοινές έρευνες και γεωτρήσεις. Κι όλα αυτά, στη βάση μακρόχρονων τουρκικών σχεδιασμών. Όλοι οι Τούρκοι αξιωματούχοι διά πυρός και σιδήρου, με μια φωνή, στέλλουν μαχητικά τα ίδια προπαγανδιστικά μηνύματα παντού.
Υπό το φως των εξελίξεων, θα αναμέναμε Ελλάδα και Κύπρο, να συνεχίζουν απερίσπαστα την προσπάθεια περαιτέρω ισχυροποίησης των τριμερών συνεργασιών, δικτυωνόμενες με άλλες χώρες της περιοχής. Να εφαρμόζουν πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, βασισμένη στην ταύτιση συμφερόντων. Να αναθερμάνουν τις σχέσεις με την Ρωσσία. Να αξιοποιούν το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, διεκδικώντας κυρώσεις .
Μετά λύπης μας διαπιστώνουμε ωστόσο, απροθυμία της Τουρκίας να αποκλιμακώσει την κρίση. Η Ελλάδα σπεύδει να το πράξει, συγκαλώντας το «Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας» Ελλάδας –Τουρκίας, στις αρχές Δεκεμβρίου, στην Αθήνα. Παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, αυτό συνιστά πρόκληση-πρόσκληση στον Αχμέτ Νταβούτογλου, να εξωραϊσει την εικόνα της χώρας του. Αντί να βρεθεί απομονωμένος και κατακριτέος ως εισβολέας και διαρρήκτης της γης και της ΑΟΖ μας, θα αρπάξει την ευκαιρία για να κάνει υψηλή πολιτική στας Αθήνας!
Αλήθεια, πόσο πειστική παρουσιάζεται τελικά η Ελλαδική και Κυπριακή διπλωματία στα μάτια των ξένων, όταν εμείς οι ίδιοι διερωτούμαστε προς τί το ελλαδικό χέρι βοήθειας στην Τουρκία, αυτή τη δεδομένη στιγμή;
Γράφει: Αντιγόνη Παπαδοπούλου
