Συνηθίσαμε πια τις συχνές απροκάλυπτες δηλώσεις ξένων αξιωματούχων για το κυπριακό και την παραποίηση γεγονότων.
Τη θύελλα αντιδράσεων της δικής μας πλευράς και τις κατευναστικές ανασκευές από ξένους, με επίρριψη των παρερμηνειών τάχα, στον… δαίμονα των μεταφράσεων. Ο σάλος κατευνάζει προσωρινά μέχρι την επόμενη λεκτική βόμβα μεγατόνων.
Αυτός ο παραλογισμός συνεχίζεται για δεκαετίες, όσο το κυπριακό παραμένει άλυτο. Οι πάντες πασκίζουν να μας δημιουργήσουν ενοχές. Να πείσουν πως έχουμε ψυχολογικά προβλήματα τα οποία οφείλουμε να ξεπεράσουμε κυνηγώντας «το κυπριακό όνειρο»… Ωστόσο δεν μας αφήνουν να αγιάσουμε!
Άγγλοι ύπατοι κα αξιωματούχοι διεθνών Οργανισμών μετατράπηκαν κατά καιρούς σε «επαϊοντες». Πόνταραν στο κυπριακό για να αναβαθμιστούν ως «διεθνείς διπλωμάτες» ή «διαμεσολαβητές». Έκτισαν καρριέρες στην πλάτη μας. Ήρθαν, είδαν κι απήλθαν. Κάποιοι, μετά την αφυπηρέτηση, βολεύτηκαν ως σύμβουλοι τουρκικών συμφερόντων.
Στο ίδιο μοτίβο κινείται και ο John M. Koenig. Οι ωμές δηλώσεις του προκαλούν. Τα περί «προσωπικής του άποψης» δεν πείθουν εκτός βέβαια αν επιδιώκει την πεπατημένη. Να εξαργυρώσει δηλαδή την 30 χρονη διπλωματική του εμπειρία στην Ανατολική Μεσόγειο κοντά στον νεοσουλτάνο Ερντογάν, μετά την αφυπηρέτησή του.
Ευτυχώς πάψαμε να έχουμε ψευδαισθήσεις για το ρόλο των ΑγγλοΑμερικανών στο κυπριακό. Πόρρω απέχουν τα λόγια από τα έργα τους. Ασκούν πίεση στην πλευρά μας για να συνθηκολογήσουμε με τις δήθεν κατοχικές πραγματικότητες που επέβαλε η Τουρκία. Αποενοχοποιούν την Άγκυρα. Υποβιβάζουν ένα πρόβλημα εισβολής- κατοχής, σε κυπριακή διένεξη με αφετηρία το 1964 και τραγική κορύφωση το 1974. Με τη γνωστή τακτική του «καρρότου και μαστίγιου» μας οικτίρουν. «Δεν δικαιολογούν μεν αυτό που έγινε» αλλά «να μην ανάγουμε το κυπριακό σε πρόβλημα εισβολής και κατοχής». «Να δούμε «πραγματικότητες». «Να μην αγνοούμε τη δική μας ιστορία!”
Κύριε Πρέσβη,
Εκουσίως εθελοτυφλείτε! Γνωρίζετε πως το κυπριακό δεν λύεται με καφέ και ζιβανία. Γνωρίζετε πως η αναφορά σας πως είναι «στο χέρι των Κυπρίων να επαναδιεκδικήσουν το Κυπριακό Όνειρο» συνιστά ποντιοπιλατική στρέβλωση γεγονότων, αφού το ψευδοκράτος και οι εκάστοτε ηγεσίες του είναι σιδηροδέσμιοι στο βρακοζώνι της Τουρκίας. Αυτή αποφασίζει κι οι Τ/κ ακολουθούν. Οι διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα του ΟΗΕ χρεωκόπησαν, αφού εσείς οι ίδιοι τις ναρκοθετείτε κρατώντας ίσες αποστάσεις. Αφήσατε την Τουρκία ανενόχλητη να ροκανίζει τον χρόνο εμπεδώνοντας τετελεσμένα, λόγω γεωστρατηγικών και άλλων συμφερόντων στην περιοχή. Αρνείστε να ζητήσετε συγνώμη για τον ύπουλο ρόλο Αγγλίας- ΗΠΑ, Χάνεϋ, Κίσσιγκερ και τόσων άλλων, που συνέργησαν στο έγκλημα κατά της Κύπρου.
Ψάχνετε για ΜΟΕ «χαμηλής πολιτικής» γιατί δεν ασκήσατε πιέσεις ως υπερδύναμη, εξαναγκάζοντας έγκαιρα για αποχώρηση τουρκικών στρατευμάτων και παράνομων εποίκων. Νίπτετε τα χέρια. Μας ζητάτε να προσυπογράψουμε εκτρωματική λύση κατά παράβαση του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Γνωρίζετε πως Τουρκία και ψευδοκράτος επιμένουν σε παρθενογένηση μιας συνομοσπονδίας δύο κρατών με απόλυτη πολιτική ισότητα και κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Μακάρι οι Αναστασιάδης – Ακιντζί να βρούν κοινό έδαφος προσέγγισης για λύση του Κυπριακού, γιατί αυτό διακαώς επιθυμούμε. Μακάρι να είχαμε όλοι, ένα κοινό κυπριακό όνειρο. Να παλεύουμε για μια Κύπρο Λεύτερη και Ενωμένη, απαλλαγμένη από κατοχικούς στρατούς, οδοφράγματα ντροπής, παράνομους εποίκους και εγγυήτριες δυνάμεις. Μια Κύπρο, όπου όλοι οι νόμιμοι κάτοικοι να απολαμβάνουν Ελευθερία, Δημοκρατία και Κοινωνική Δικαιοσύνη, με πλήρη εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου χωρίς παρεκκλίσεις. Αυτό είναι το πολυπόθητο όνειρο χιλιάδων προσφύγων, όπως και μένα, που νυκτοξημερώνονται, προσδοκώντας αποκατάσταση των καταπατημένων ανθρωπίνων τους δικαιωμάτων και Επιστροφή στη γενέθλια γη τους.
Αν νοιάζεστε για το καλό μας, κατανοήστε και τη δική μας αγωνία. Προτρέψτε τη χώρα σας να ασκήσει πιέσεις στον θύτη και όχι στο θύμα. Απαιτείστε συμμόρφωση της Τουρκίας στα Διεθνή ψηφίσματα και στις ευρωπαϊκές της δεσμεύσεις. Πιέστε για άμεσο τερματισμό της αναχρονιστικής κατοχής. Αποφύγετε παραπλανητικές δηλώσεις. Μην υποσκάπτετε το κυνήγι του κυπριακού ονείρου.
Άλλωστε δεν ζητάμε πολλά, παρά μόνο το αυτονόητο δικαίωμα να ζούμε σε μια κοινή ευρωπαϊκή πατρίδα που να παρέχει στους νόμιμους κατοίκους της, Ασφάλεια, Ισοπολιτεία, Ευημερία και Ειρήνη.
Καλό σας ταξίδι!
Γράφει: Αντιγόνη Παπαδοπούλου
