Στους ευρύτερους στρατηγικούς σχεδιασμούς της Άγκυρας, εντάσσεται ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της Τουρκίας, άνκαι δεν είναι ξεκάθαρο αν ο τελικός της στόχος είναι η ένταξη στην ΕΕ.
Αυτό που φαίνεται πλέον να αποδέχονται όλοι, είναι πως η Τουρκία ξέρει να καταστρώνει στρατηγική και να πετυχαίνει τους στόχους της, ανεξάρτητα από τα πολιτικά πρόσωπα που πρωταγωνιστούν στη κάθε περίπτωση, στο πολιτικό σκηνικό. Αναλύοντας τις στρατηγικές κινήσεις της Τουρκίας, διαβλέπουμε την κορύφωση μιας προσπάθειας, για ανάδειξη της χώρας σε κάτι περισσότερο από μια περιφερειακή δύναμη.
Στο θέμα της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας, παίζεται ένα θέατρο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Άγκυρας, με την εμπλοκή δυστυχώς και των Ευρωπαίων. Αυτή αποφασίζει πότε και πως θα προχωρήσει και οι υπόλοιποι λειτουργούν ως απλοί χειροκροτητές. Αυτό τουλάχιστο διαπιστώσαμε να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας, στο πλαίσιο των εργασιών της Μεικτής Διακοινοβουλευτικής Επιτροπής ΕΕ –Τουρκίας, που συνεδρίασε την περασμένη εβδομάδα στην Άγκυρα. Διαγράφοντας τις ουσιαστικές αποκλίσεις από το κοινοτικό κεκτημένο και παραβλέποντας την άρνηση της Τουρκίας να συμμορφωθεί με τις πολιτικές της υποχρεώσεις και να αντιμετωπίσει τα σοβαρά δημοκρατικά ελλείμματα στη χώρα, η ευρωπαϊκή πλειοψηφία υποστηρίζει σθεναρά πως η «αδικημένη» Τουρκία δικαιούται τάχα, να ανοίξει νέα ενταξιακά κεφάλαια. Φθάσαμε στο σημείο, το δίδυμο Νταβούτογλου – Μπαγίς να κατηγορεί την ΕΕ ότι υποβαθμίζει την ενταξιακή πρόοδο της Τουρκίας. Κατηγορεί επίσης πως η στάση αυτή των Βρυξελλών, οδηγεί τους Τούρκους πολίτες να γυρίσουν την πλάτη στην Ευρώπη.
Την ίδια ώρα, εκμεταλλευόμενη την πολιτική και στρατιωτική ανάφλεξη στη Συρία, η Τουρκία έσπευσε να προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια, προωθώντας με το αζημίωτο, τους δικούς της πολιτικούς και στρατηγικούς στόχους. Στα σύνορα Τουρκίας – Συρίας η Τουρκική Κυβέρνηση δημιούργησε 17 καταυλισμούς και σημεία υποδοχής εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων που καταφθάνουν από τη Συρία. Υπολογίζεται πως το ρεύμα αυτό θα συνεχιστεί και τους επόμενους μήνες, αφού οι εχθροπραξίες στη Συρία, ξεσπίτωσαν 3.5 εκατομμύρια ανθρώπους. Μάλιστα στους καταυλισμούς λειτουργούν στρατιωτικά νοσοκομεία και έκτακτα, 372 σχολικές μονάδες για τα προσφυγόπουλα. Το ανθρωπιστικό αυτό ενδιαφέρον της Τουρκίας είναι απόλυτα συνδεδεμένο με το στρατηγικό πλάνο της χώρας, να αναβαθμίσει το ρόλο της τόσο στον πολιτικό όσο και κυρίως στον ενεργειακό τομέα, αφού εκεί βρίσκεται πλέον η πραγματική ισχύς στη σύγχρονη εποχή.
Η Τουρκία επέδειξε, επίσης, ζωηρό ενδιαφέρον τα τελευταία χρόνια για τις πολιτικές ανατροπές στις χώρες του αραβικού κόσμου, σηκώνοντας μάλιστα τη σημαία του «εκδημοκρατισμού» και επιχειρώντας να λειτουργήσει και να καταγραφεί στην ιστορία, ως ένας απ’ τους βασικούς υποστηρικτές της αραβικής άνοιξης. Όλα αυτά βεβαίως, δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά στρατηγικές κινήσεις για να αναβαθμιστεί από περιφερειακή δύναμη σε ένα είδος υπερδύναμης ή τουλάχιστον ρυθμιστή στις παγκόσμιες εξελίξεις. Τα τουρκικά λόμπυ σ’ όλα τα κέντρα αποφάσεων, γίνονται ολοένα και πιο ισχυρά επενεργώντας με ένα συντονισμένο τρόπο, που φαίνεται να φέρνει αποτελέσματα.
Η Τουρκία έχει καθορίσει την δική της ατζέντα και το σίγουρο είναι πως σε πολλά σημεία αποκλίνει από τις προτεραιότητες και τις πολιτικές αρχές της ΕΕ. Οι κινήσεις και οι βλέψεις μιας υποψήφιας για ένταξη χώρας, θα πρέπει να προβληματίσουν σοβαρά την ΕΕ.
Γράφει: Αντιγόνη Παπαδοπούλου
