Όσο πλησιάζει η ημέρα του δεύτερου ετήσιου μνημοσύνου του αείμνηστου Γλαύκου Κληρίδη τόσο επιβεβλημένη φαντάζει ως αναγκαιότητα να τιμηθεί επάξια η μνήμη του.
Και με πιο καλύτερο τρόπο μπορεί να τιμηθεί ένας πολιτικός ηγέτης διεθνούς εμβέλειας που πέτυχε να υπηρετήσει επάξια μακροπρόθεσμα πολιτικά οράματα παρά με την ονομασία του διεθνούς αερολιμένα του κράτους που υπηρέτησε με το όνομα του;
Ποιος άλλωστε θα μπορούσε να είχε κερδίσει αυτή την τιμή εκτός από τον ηγέτη που με την δική του πολιτική φιλοσοφία κληροδότησε την παρακαταθήκη της σύγχρονης κυπριακής πραγματικότητας. Μιας πραγματικότητας που στηρίχθηκε στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό για να μπορούμε σήμερα από θέση ισχύος να αιτούμεθα και να επιζητούμε τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες στην επίλυση του κυπριακού προβλήματος για όλους τους νόμιμους κατοίκους της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ποια θα ήταν άραγε η πορεία της Κυπριακής Δημοκρατίας μακριά από την ευρωπαϊκή προοπτική; Με ποιο τρόπο θα μπορούσαμε να διεκδικούμε τα δίκαια του κυπριακού ελληνισμού χωρίς το ευρωπαϊκό όραμα, χωρίς την ευρωπαϊκή ταυτότητα; Με ποιο σθένος και ποια δύναμη θα ανήκαμε στο σύνολο των κρατών της γηραιάς ηπείρου; Ποια συνθήκη σταθερότητας θα μας επέτρεπε αρχικά να ανθούσαμε οικονομικά για να έρθουμε εμείς στην συνέχεια να καταστρέψουμε, με τις δικές μας ασυνέπειες και λανθασμένες επιλογές;
Αυτό που τώρα είναι κεκτημένο, θα έμοιαζε με απύθμενο όραμα αν πίσω από αυτό δεν υπήρχε η ορθή πολιτική φιλοσοφία και το ήθος αυτού του πραγματικού ηγέτη. Αυτός έγραψε τη δική του σελίδα στην ιστορία της χώρας μέσα από ένα ακούραστο αγώνα, ένα αγώνα μεγάλων αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων.
Ο Γλαύκος Κληρίδης δεν έγραψε απλά ιστορία, την άλλαξε και έκανε κατορθωτό το άπιαστο. Δεν μπορώ να φανταστώ κανένα άλλο να διεκδικεί αυτή την τιμή εκτός από τον περήφανο αεροπόρο που κουβάλησε στους ώμους του τα δίκαια της πατρίδας του και τα εναπόθεσε στους κόλπους της ευρωπαϊκής οικογένειας.
Γι’αυτό, η απόδοση μιας τέτοιας τιμής πέρα από χρέος είναι ευθύνη. Ευθύνη να διασφαλίσουμε αυτή την παρακαταθήκη και στις επόμενες γενιές, ευθύνη να συνεχίσουμε με τον ίδιο ζήλο το όραμα ενός πραγματικού ηγέτη μακριά από σκοπιμότητες. Ευθύνη για τις επόμενες γενιές και ειδικά για εμάς τους νέους να μην αναλωνόμαστε στα λάθη του παρελθόντος αλλά με σωστή κρίση και όραμα να βλέπουμε μπροστά διεκδικώντας και ελπίζοντας.
Αν μπορούμε σήμερα να διεκδικούμε και να ελπίζουμε για την επανένωση της πατρίδας μας και την θέσπιση της ειρήνης μέσα από την ευρωπαϊκή προοπτική το οφείλουμε μόνο σ’αυτόν. Αν μπορούμε σήμερα να πετάμε με τα φτερά της ελπίδας είναι γιατί ο Διεθνής Αερολιμένας Γλαύκος Κληρίδης επιβάλλεται ως φάρος καθοδήγησης να μας φωτίζει και να θυμίζει πώς μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιωτέρον εστίν η Πατρίς…
Γράφει: Αννίτα Δημητρίου
