Εδώ και έξι περίπου μήνες ο λαός μας βιώνει τα αποτελέσματα των αποφάσεων που έλαβε ο κ. Αναστασιάδης μαζί με την Τρόικα.
Έξι μήνες κατά τους οποίους η Κύπρος βυθίζεται στην πιστωτική ασφυξία και την ανεργία. Έξι μήνες κατά τους οποίους οι εργαζόμενοι νιώθουν τη θηλιά να σφίγγει όλο και πιο δυνατά γύρω από το εισόδημα τους, βαρυγκομούν για το σήμερα που επιβάλλει φορολογίες και αγωνιούν για το αβέβαιο αύριο.
Τελικά η πομπώδης προεκλογική υποστήριξη προς τον κ. Αναστασιάδη από την κ. Μέρκελ και από σύσσωμο το Ευρωπαϊκο Λαϊκό Κόμμα, εξαργυρώθηκε με την ικανοποίηση όλων των απαιτήσεων των δανειστών. Γιατί; Η απάντηση βρίσκεται στην ιδεολογικοπολιτική αντίληψη του κ. Αναστασιάδη και του Δημοκρατικού Συναγερμού η οποία είτε ταυτίζεται είτε αδυνατεί να συγκρουστεί με τις απαιτήσεις της Τρόικα. Βρίσκεται στη διαχρονική φιλοσοφική τους πεποίθηση πως όσα εκπορεύονται από τις Βρυξέλλες πρέπει περίπου να γίνονται αποδεχτά. Φιλοσοφία η οποία αποτελεί κομμάτι της ευρύτερης αντίληψης της Δεξιάς που αντανακλάται σε κάθε ζήτημα.
Εδώ βρίσκεται και η καρδιά της διαφοράς της προσέγγισης του ΑΚΕΛ. Προτού αποδεχθούμε αποφάσεις, απαιτήσεις και ντιρεκτίβες αναλύουμε πρώτα και κύρια τί σημαίνουν αυτές. Πού οδηγούν τη χώρα, το λαό, τη νεολαία, τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, την εργατική τάξη.
Σειρά στατιστικών της ίδιας της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΣΥ), αποδεικνύουν ότι οι ακολουθούμενες πολιτικές, στις οποίες σήμερα δηλώνεται τυφλή υποταγή από την κυρίαρχη τάξη προκαλούν και οξύνουν την δυστυχία, παρά τα ευχολόγια και τις ανέξοδες διακηρύξεις, τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στην Κύπρο.
Το 23% των νέων ανθρώπων στις χώρες της ΕΕ, είναι άνεργοι.
Άνεργοι είναι 26,5 εκατομμύρια συνάνθρωποι μας, θύματα αυτών των πολιτικών. Η Κύπρος είναι η τέταρτη χώρα στην ΕΕ, σε ποσοστό ανεργίας. Οι άνεργοι φτάνουν το 17,3% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας μας.
Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν στην Ευρωζώνη, έπεσε στα μέσα του 2013 κατά 0,7%, δείγμα ότι η ανάπτυξη που υπόσχονται δεν είναι ορατή, παρά τις θυσίες των εργαζομένων.
Την ίδια στιγμή, στις 30 Ιουλίου 2013, η ΕΣΥ δημοσίευσε στοιχεία που δείχνουν ότι στην Ευρωζώνη το κέρδος των μη χρηματοοικονομικών εταιρειών ελάχιστα μειώθηκε κατά την κρίση. Από 38.5% έπεσε μόλις στο 38%. Το ίδιο και στο σύνολο της ΕΕ, μειώθηκε ελάχιστα, γύρω στο 37%. Οι μεγαλοεπιχειρήσεις και τα μονοπώλια συνεχίζουν δηλαδή παρά την κρίση να κερδίζουν, επωφελούμενα ακριβώς από την δεσπόζουσα τους θέση και το κλείσιμο των μικρών επιχειρήσεων, καθώς και την επίθεση στο επίπεδο των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Οι καταναλωτές και οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να πληρώνουν τα σπασμένα. Εδώ μας οδηγούν οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις οποίες πιστά ακολουθεί αλλά και προπαγανδίζει ο ΔΗΣΥ και η Κυβέρνηση.
Πρέπει να υπάρξει ένας βαθύς προβληματισμός από τον λαό, τα δικαιώματα του οποίου θίγονται. Θα βγούμε από τα αδιέξοδα που βαθαίνουν ακολουθώντας τις ίδιες συνταγές; Ή θα χαράξουμε τον δικό μας δρόμο;
Γράφει: Άντρος Κυπριανού
