Η Υεμένη πεινά και η Δύση σιωπά! Του Άντρου Καραγιάννη

Η δολοφονία του Σαουδάραβα δημοσιογράφου Κασόγκι έφερε στο φως της δημοσιότητας εικόνες λιμοκτονίας από τη φτωχή χώρα της Υεμένης.

Σε αυτές τις εικόνες κυριαρχούν παιδιά δύο χρονών  που ζυγίζουν ελάχιστα κιλά με τις κοιλιές τους να είναι φουσκωμένες και τις πιθανότητες επιβίωσής τους περιορισμένες λόγω της υποσίτισης.

Το 2015 ο συνασπισμός των χωρών του Κόλπου με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία επιτέθηκαν στους Σιίτες αντάρτες Χούτι με αποτέλεσμα ο λαός της Υεμένης να αντιδράσει, ενώ οι αντάρτες Χούτι έφτασαν από τα βόρεια της χώρας, κατακτώντας αρκετές περιοχές, μαζί και την πρωτεύουσα Σανάα. Αυτή η εξέγερση προφανώς ενόχλησε τη Ριάντ, γιατί οι Χούτι θεωρούνται συνεργάτες του Ιράν, του μεγαλύτερου εχθρού της Σαουδικής Αραβίας. Ο Σαουδάραβας πρίγκιπας και υποψήφιος βασιλιάς δεν επιθυμεί με κανένα τρόπο να θέσουν οι Χούτι τα 30 εκατομμύρια πληθυσμού της γειτονικής του χώρας υπό τον έλεγχό τους, αφού, ως νέος στην ιεραρχία της μοναρχίας, επιθυμεί να καταστήσει τη χώρα του ηγετική περιφερειακή δύναμη, για να αναρριχηθεί έτσι στον θρόνο.

Για να ηγηθεί όμως αυτού του άνισου πολέμου χρειάζεται φίλους και συμμάχους από τον αραβικό κόσμο, αλλά και από τη Δύση.  Η Δύση συμμετέχει μαζί με τον Σαουδάραβα πρίγκιπα σε έναν άδικο πόλεμο που προκαλεί αστάθεια σ’ ολόκληρη την περιοχή. Θύμα τους είναι ο απλός κόσμος που λιμοκτονεί, ενώ η χώρα βρίσκεται για μεγάλο χρονικό διάστημα σε έκτακτη ανάγκη. Το ριάλ, το εθνικό νόμισμα της χώρας, έχει υποτιμηθεί και ο κόσμος, όπως αναφέρει σε κύριο του άρθρο το περιοδικό der Spiegel, αδυνατεί να αγοράσει αγαθά πρώτης ανάγκης, όπως ψωμί, ρύζι και λαχανικά, από τη στιγμή που το 90% των προϊόντων είναι εισαγόμενα.

Η υποτίμηση του νομίσματος προκαλεί επίσης προβλήματα στην αγορά υπηρεσιών για προμήθεια τροφίμων, πετρελαίου για τις γεννήτριες στα νοσοκομεία, για τα αυτοκίνητα, για την προμήθεια πόσιμου νερού, την καθαριότητα και περισυλλογή σκυβάλων. Ο κόσμος ως εκ τούτου αναγκάζεται να πωλήσει την περιουσία του, για να μην πεινάσει.

Και ενώ η Υεμένη δονείται από όλα αυτά, σε γυναικεία κλινική σαράντα γυναίκες φέρνουν καθημερινά στον κόσμο τα παιδιά τους, ενώ άλλες περιμένουν έξω στην ουρά, για να γεννήσουν σε άσχημες συνθήκες υγιεινής. Τα φαρμακεία από την άλλη και οι γιατροί παραπονιούνται ότι τους πωλούν φάρμακα μόνο σε δολάρια ή σε σαουδαραβικά ριάλ. Ταυτόχρονα οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν πληρώνονται και αφήνουν τον κόσμο να πεινάσει προς ικανοποίηση των οπαδών των χωρών του Κόλπου. Οι μισθοί των υπαλλήλων παραμένουν στάσιμοι, ενώ τα τρόφιμα στις υπεραγορές της πρωτεύουσας παραμένουν στα ράφια λόγω των ψηλών τιμών. Η οικονομική ανέχεια και η ανάγκη για έναν αξιοπρεπή μισθό στέλνει τους νέους στον στρατό, εφόσον με την κατάταξή τους κερδίζουν περισσότερα από ό,τι οι γεωργοί, αν και αναγκάζονται με αυτόν τον τρόπο να στρέψουν τα όπλα κατά των συμπατριωτών τους.

Όσον αφορά τα όπλα που χρησιμοποιεί η Σαουδική Αραβία στην Υεμένη, αυτά προέρχονται από τη Δύση, με τις ευλογίες των Η.Π.Α., της Μεγάλης Βρετανίας και της Γερμανίας. Έτσι, όταν ο κόσμος αναγκάζεται να βγει στους δρόμους, για να διαδηλώσει κατά των άσχημων συνθηκών διαβίωσης, πυροβολείται από συμπατριώτες του στρατιώτες με τη βοήθεια του δυτικού οπλισμού.

Σήμερα οκτώ εκατομμύρια άνθρωποι στην Υεμένη έχουν ανάγκη από τροφή, ενώ σύντομα αναμένεται να φτάσουν στα δεκατέσσερα εκατομμύρια εξαιτίας των υποσιτισμένων παιδιών. Οι εικόνες που προβάλλονται στα ΜΜΕ από την Υεμένη είναι περιορισμένες ή άφαντες. Εξίσου άφαντοι παραμένουν οι δυνάστες και οι θύτες αυτής της ανθρωπιστικής καταστροφής και ανέχειας των δυνατών. Για να φτάσουν εικόνες σε εμάς μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα έπρεπε να λιμοκτονήσουν και να πεθάνουν εκατομμύρια άμαχοι, εκ των οποίων μικρά παιδιά, όπως έγινε με το δίχρονο αγοράκι από τη Συρία που το εξέβρασε η θάλασσα της Τουρκίας. Το διαδικτυακό μήνυμα «Je suis Yémen», που χρησιμοποιήθηκε ευρέως για άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, αντί του ονόματος της Υεμένης, δεν μοιάζει ωστόσο αρκετό, για να σώσει έστω και αργά τον δοκιμαζόμενο λαό της κατεστραμμένης με τις ευλογίες της Δύσης χώρας.

Γράφει: Άντρος Γ. Καραγιάννης

Δήμαρχος Δερύνειας