Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση είναι πολύ πολύπλοκη υπόθεση. Ακόμη και η εξ αποστάσεως εκπαίδευση στα πανεπιστήμια, μετά από μια περίοδο ανόδου, σήμερα βρίσκεται σε μεγάλη κρίση…
Γράφει: Ανδρέας Δημητρίου
Προϋποθέτει ειδικό εξοπλισμό και στο ίδρυμα και στον κάθε σπουδαστή, ειδικό σχεδιασμό του μαθήματος για το ειδικό αυτό μέσο, ειδική εκπαίδευση του δασκάλου, και φυσικά ετοιμότητα του μαθητή για αυτού του είδους την εκπαίδευση.
Ως γνωστικός αναπτυξιακός ψυχολόγος θεωρώ αδιανόητο ότι θα μπορούσαμε να μιλάμε για εξ αποστάσεως εκπαίδευση για το δημοτικό σχολείο. Πότε δεν δοκιμάστηκε πουθενά γιατί απλώς τα παιδιά μέχρι την ηλικία αποφοίτησης από το δημοτικό δεν είναι γνωστικά συγκροτημένα για αυτού του είδους την εκπαίδευση. Θα ήταν χαμένος χρόνος για όλους, αν δεν ήταν και επιζήμιο για τα παιδιά από διάφορες απόψεις. Συνεπώς, θα έπρεπε να είναι εκτός συζήτησης.
Για το γυμνάσιο θα μπορούσε να γίνει συζήτηση για κάποια μαθήματα για κάποιους μαθητές. Δεν είναι της ώρας να αναλυθεί γιατί. Όμως είναι προφανές ότι δεν αποτελεί κατά κανένα τρόπο υποκατάστατο της πραγματικής διδασκαλίας την τάξη. Στο λύκειο θα μπορούσε. Αλλά χρειάζεται προετοιμασία χρόνων για όλους. Συνεπώς και πάλι θα έπρεπε να είναι εκτός συζήτησης για τις παρούσες συνθήκες.
Η συζήτηση θα έπρεπε να επικεντρωθεί στο πως θα καλυφθούν τα κενά που δημιουργούνται από την αναστολή των μαθημάτων, όταν τα σχολεία θα ανοίξουν. Γιατί θα ανοίξουν. Γι αυτό χρειάζεται πολύ ειδικός σχεδιασμός που θα πρέπει να προσαρμοστεί στο κάθε μάθημα ξεχωριστά και στον κάθε μαθητή, ανάλογα με το προφίλ του.
Γι αυτά το Υπουργείο θα έπρεπε να εργαστεί από τώρα, αντί να ανακοινώνει αλληλοανερούμενα μέτρα εντυπωσιασμού που θέτουν σε κίνδυνο παιδιά, γονείς, και την ευρύτερη οικογένεια αλλά και την κοινωνία όλη.
Γράφει: Ανδρέας Δημητρίου
