Θέλουμε να έχουμε (Ευρωπαϊκό) κράτος η κοινότητα; Του Ανδρέα Δημητρίου

Οι αντιστάσεις στη δημιουργία του Πανεπιστημίου Κύπρου συνεχίζονται ως μάχη οπισθοφυλακών από βουλευτές που εκβιάζουν το Πανεπιστήμιο ότι δεν θα ψηφίσουν τον προϋπολογισμό του, επειδή έδωσε άδεια χωρίς αποδοχές σε Καθηγητή του που εξελέγη Ευρωβουλευτής.

Γράφει: Ανδρέας Δημητρίου*

Έκανε δηλαδή ότι γίνεται σε κάθε Ευρωπαϊκή χώρα, αν όχι σε όλο τον κόσμο. Θυμίζω μόνο μερικές εντυπωσιακές περιπτώσεις. Ο Προκόπης Παυλόπουλος, Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος της Ελληνικής κυβέρνησης, υπηρετούσαν την Ελληνική πολιτεία με άδεια από τα Πανεπιστήμια τους παρόμοια με αυτή που έδωσε το Πανεπιστήμιο Κύπρου στον Νιαζί Κιζιλγιουρέκ. Οι επικριτές του Πανεπιστημίου επικαλούνται το νόμο. Προφανώς, η νομιμότητα πρέπει να τηρείται. Ο νόμος όμως είναι εκτός εποχής και θα έπρεπε να αλλάξει εδώ και πολλά χρόνια, με την ίδρυση του Πανεπιστημίου Κύπρου και την ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η επιμονή για τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες που όλοι φανταζόμαστε αποτελεί μέγιστη οπισθοδρόμηση και τραυματίζει βαριά την ανοιχτή κοινωνία και πολιτεία που θέλουμε.

Η ειρωνεία είναι ότι οι βουλευτές που πρωταγωνιστούν εναντίον του Πανεπιστημίου ως προς το θέμα αγνοούν ότι με την στάση τους αυτή δείχνουν να προτιμούν να έχουμε κοινότητα αντί κράτος, ενώ υποτίθεται ότι κόπτονται για το αντίθετο. Και αυτό για μια μικροπολιτική στάση που αφορά έναν Τουρκοκύπριο καθηγητή του Πανεπιστημίου Κύπρου που αγωνίζεται χρόνια τώρα, με το παράδειγμα του, τον λόγο του, την επιστήμη του και την πολιτική του συμπεριφορά να αποκαταστήσει το τραυματισμένο κράτος μας ώστε να υπερβεί και να ενσωματώσει τις κοινότητες που το αποτελούν. Τουρκοκύπριος ων, ζει στο από την Κυπριακή Δημοκρατία ελεγχόμενο μέρος της επικράτειας, διαπρέπει ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, και εξελέγη Ευρωβουλευτής της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Τι άλλο να κάνει κάποιος για την αναγνώριση αυτού του κράτους;

Οι επικριτές του τι ανάλογο έχουν κάνει πέρα από το να ψηφοθηρούν λαϊκίζοντας;

Ειδικά από το ΔΗΚΟ και τον ΔΗΣΥ περιμένουμε να υποδείξουν στους βουλευτές τους ότι άλλη είναι η επίσημη πολιτική των κομμάτων τους ως προς την κρατική υπόσταση μας και ως προς την ευθύνη του κάθε πολίτη απέναντι της.

Η πολιτεία μας, η κυβέρνηση, και το Πανεπιστήμιο οφείλουν να αποτρέψουν την οπισθοδρόμηση που επιχειρείται. Οφείλουν να διορθώσουν τα νομικά κενά ώστε επιτέλους να γίνουμε το Ευρωπαϊκό κράτος που θέλουμε να είμαστε.

Εν πάσει περιπτώσει, οι παρούσες πρόνοιες του συντάγματος ως προς το θέμα είναι παντελώς εκτός εποχής. Απομειώνουν τα πολιτικά δικαιώματα όλων των δημόσιων υπαλλήλων, μιας μεγάλης κατηγορίας πολιτών, γιατί περιορίζουν το δικαίωμα του εκλέγεσθαι. Αντίκεινται στις περί δικαίου επιταγές μιας σύγχρονης κοινωνίας και στο Ευρωπαϊκό δίκαιο που επικρατεί επί του εθνικού δικαίου.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ως ο υπέρτατος προστάτης και του συντάγματος αλλά και των αρχών δικαίου μιας Ευρωπαϊκής χώρας οφείλει να ενεργήσει για την προσαρμογή του νόμου στις από την εποχή και την κοινοτική μας ιδιότητα επιταγές δικαίου που πρέπει να ισχύουν.    

Ανδρέας Δημητρίου 

Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Λευκωσίας και

Πρόεδρος της Κυπριακής Ακαδημίας Επιστημών, Γραμμάτων, και Τεχνών