Ο Πρύτανης έχει ένα ξεκάθαρο προσωπικό μοντέλο για το Πανεπιστήμιο Κύπρου.
Το θέλει εταιρικό και επιχειρηματικό. Στα πλαίσια του μοντέλου αυτού επιχειρεί ποικίλες αλλαγές στη δομή και τη λειτουργία του Πανεπιστημίου. Βασική αρχή είναι η οικονομική αυτονόμηση από την πολιτεία και η συνάρτηση των υποχρεώσεων των καθηγητών με ποσοτικοποιημένους ακαδημαϊκούς και οικονομικούς δείχτες, που προέρχονται από τον κόσμο των ιδιωτικών, κυρίως, επιχειρήσεων.
Διαφωνώ με το μοντέλο αυτό γιατί όπου εφαρμόστηκε στα πανεπιστήμια δεν απέδωσε. Στην πραγματικότητα κανένα από τα μεγάλα πανεπιστήμια δεν το εφαρμόζει–πολύ περισσότερο τα δημόσια πανεπιστήμια στην Ευρώπη. Σέβομαι όμως την επιθυμία του να πείσει την ακαδημαική κοινότητα και την ευρύτερη κοινωνία για την ορθότητα των θέσεων και των στόχων του.
Δεν αποδέχομαι όμως κατά κανένα τρόπο την τάση να υπερβαίνει το αποδεχτό για έναν κορυφαίο θεσμό, όπως είναι ο θεσμός του Πρύτανη, και να επιδίδεται σε ασύστολες επιθέσεις σε άτομα και πολιτικές δυνάμεις που δεν συμμερίζονται τις θέσεις του ή τους στόχους του. Η τακτική αυτή φτωχαίνει και εξασθενίζει την ακαδημαική κοινότητα γενικά και το Πανεπιστήμιο Κύπρου ειδικότερα.
Η σημερινή του επίθεση εναντίον μια ολόκληρης μεγάλης παράταξης του τόπου και μιας συγκεκριμένης φιλοσοφίας που προτάσσει το γενικό καλό και την υποχρέωση της πολιτείας προς τη διασφάλισή του, προσκαλεί μεγάλη θλίψη γιατί μας πάει πολλά χρόνια πίσω και δημιουργεί τον κίνδυνο να χάσει η ακαδημαική κοινότητα και το Πανεπιστήμιο Κύπρου τη στήριξη που έχουμε όλοι ανάγκη.
Η έκκληση μου προς τον Πρύτανη: να σκεφτεί πολύ πάνω στους περιορισμούς που απορρέουν από το θεσμό που υπηρετεί. Αυτοί περιλαμβάνουν περίσκεψη στις αποφάσεις, συγκράτηση στο λόγο, και σεβασμό κάθε άλλης άποψης, είτε προέρχεται από άτομα ή θεσμούς. Η έκφραση λύπης για παρορμήσεις της στιγμής η λεκτικά ατοπήματα που τραυματίζουν το Πανεπιστήμιο θα του πιστωθεί!
Γράφει: Ανδρέας Δημητρίου
