Ο δυστυχισμένος άνθρωπος… Της Αλεξίας Σακαδάκη

Με την ανεργία να αγγίζει το 14,7 % και τη γενικότερη βαρετή ατμόσφαιρα περί οικονομικής κρίσης, το ακαταλαβίστικο τραπεζικό και λογιστικό λεξιλόγιο και τις αναφορές στα «μέτρα εξαθλίωσης», ο σύγχρονος άνθρωπος οδηγείται στη δυστυχία και πολλές φορές στην κατάθλιψη.

Οι συνθήκες εργασίας δυσχεραίνουν και πολλοί εργοδότες, χαιρέκακα εκμεταλλευόμενοι τις περιστάσεις, σφίγγουν τα λουριά αποπνιχτικά.

Ο σύγχρονος άνθρωπος αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις με μεγαλύτερη αυτή της διατήρησης της αξιοπρέπειας του. Οι απαιτήσεις στις οποίες καλείται να ενδώσει είναι πολλές φορές εξευτελιστικές και παραβιάζουν τα ανθρώπινα του δικαιώματα. Μπορεί να πρέπει να γίνουν θυσίες και υποχωρήσεις για το κοινό όφελος, ωστόσο αυτές δεν πρέπει να ξεπερνούν τα κεκτημένα και τα αυτονόητα δικαιώματα ενός εργαζόμενου ανθρώπου.

Οι οικογενειακές και προσωπικές υποχρεώσεις συνεχίζουν να υφίστανται, ανεξαρτήτως κρίσης. Ο κάθε άνθρωπος έχει στο μυαλό του τα δικά του τρέχοντα θέματα, όπως για παράδειγμα τα δίδακτρα για τα σχολεία των παιδιών, δόσεις για δάνεια, ασθένειες κα. Το τρέξιμο δεν σταματά. Δεν φτάνουν όλες αυτές οι υποχρεώσεις, αναγκάζεται καθημερινά να οδεύει σε ένα μουντό χώρο εργασίας, όπου θα αντιμετωπίσει τις απειλές και τις πιέσεις του εργοδότη ή της εργοδότριας του. Ενώ ξεκίνησε κάποτε την εργασία του με όνειρα και όρεξη, βρίσκεται σήμερα σε ένα σκοτεινό τούνελ χωρίς έξοδο. «Πού θα πας»; «Δεν υπάρχουν δουλειές». Ατάκες που κτυπούν επαναλαμβανόμενα στο νευρικό του σύστημα.

Είναι δεδομένο ότι αντιμετωπίζουμε μια δύσκολη οικονομικά εποχή. Αυτή η εποχή θα περάσει αργά ή γρήγορα, όμως αυτοί που εκμεταλλεύονται τις καταστάσεις θα έρθουν αντιμέτωποι με τη στάση τους και αυτή τους η συμπεριφορά θα γυρίσει μπούμερανγκ. Ο εργαζόμενος δεν μπορεί να συνεχίσει να καταπιέζεται και να αισθάνεται καθημερινά – έμμεσα ή άμεσα – την απειλή της απόλυσης, της μείωσης μισθού, των αποκοπών και της εύκολης αντικατάστασης του. Η ανθρωπιά πρέπει να είναι ο κύριος άξονας των ανθρώπινων συναναστροφών και να μην φθείρεται από την καπιταλιστική δίνη.

Γράφει:  Αλεξία Σακαδάκη