Ας είναι ο Όθωνας ο τελευταίος που σκεπάζει το χώμα μας τόσο άδικα. Της Αλεξίας Σακαδάκη

Πριν λίγες μέρες θάψαμε τον Όθωνα…

Ο πόνος της μάνας αβάσταχτος και ο κόμπος στο στομάχι μας έσφιξε ακόμα πιο πολύ όταν μάθαμε ότι ο νεαρός πατέρας δυο παιδιών ήταν θύμα χημικών ουσιών. Ο Όθωνας προσπάθησε πολλές φορές να ξεφύγει. Το πάλεψε. Είχε ανθρώπους γύρω του που μάχονταν να τον συνεφέρουν. Η έλλειψη όμως κοινωνικής πρόνοιας, σε συνδυασμό με τις πιέσεις των εμπόρων που καραδοκούσαν σαν κοράκια έτοιμα να αρπάξουν σάρκα από την σάρκα του κάθε φορά, δεν τον άφησαν να χαρεί τη ζωή του.

Η χρήση ναρκωτικών ουσιών απειλεί κυριολεκτικά τους νέους μας, αν και πολλοί πιστέψαμε ότι ήταν μια τάση των τελευταίων δεκαετιών του περασμένου αιώνα που έκανε τον κύκλο της και έφυγε με την αλλαγή της χιλιετίας. Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Η τάση μετεξελίχθηκε, οι ουσίες «εμπλουτίστηκαν» με περισσότερες ιδιότητες και πιο ανεπτυγμένες χημικές προσμίξεις οδηγώντας τους νέους μας στο βέβαιο θάνατο. Διότι μπαίνοντας στο λαβύρινθο των χημικών ουσιών χάνεσαι,  φθείρεσαι, ξεχνάς τις αξίες και τις αρχές σου και βυθίζεσαι σε ένα κόσμο παραισθήσεων. Οι πιέσεις των εμπόρων γίνονται ολοένα και πιο έντονες. Το κόστος αυξάνεται και η εξάρτηση δεν σε αφήνει να ηρεμήσεις.

Είναι άδικο να χάνουμε τους συνανθρώπους μας με αυτό τον τρόπο. Τα παιδιά του που μένουν πίσω, η σύζυγος, η χαροκαμένη μάνα, δεν αξίζουν τέτοιο πόνο. Ο ίδιος δεν άξιζε να σβήσει τόσο μόνος και αβοήθητος σε ένα άδειο σπίτι. Η κοινωνική πρόνοια έπρεπε να βλέπει την κάθε περίπτωση χωριστά και μοναδικά. Ο κάθε άνθρωπος είναι σημαντικός και η ζωή του ανεκτίμητη. Δεν μπορούμε να πετάμε καμία ψυχή. Οι κοινωνικές υπηρεσίες δεν μπορούν να βλέπουν τους ανθρώπους κατηγοριοποιημένα και να τους χωρίζουν σε ομάδες. Η κάθε προσωπικότητα είναι μοναδική. Χρειάζεται το κράτος να κάνει την μεγάλη διαφορά και να θέσει τον άνθρωπο κυριολεκτικά στο επίκεντρο. Πρέπει να δημιουργηθούν γραφεία κοινωνικής πρόνοιας καλά στελεχωμένα με επιστήμονες που έχουν τις γνώσεις και τα ερεθίσματα για να χειρίζονται την κάθε περίπτωση ξεχωριστά.

Οι αξίες και οι θεσμοί μας χρειάζονται ενδυνάμωση, με το θεσμό της οικογένειας να είναι στην κορυφή της πυραμίδας. Οι νέοι και οι νέες μας χρειάζονται σημείο αναφοράς. Βρίσκονται χαμένοι/ες μέσα στην περιπέτεια της οικονομικής κρίσης, της αμφισβήτησης των αξιών, των σκανδάλων, της ανεργίας και της αβεβαιότητας. Το ίδιο το κράτος πρέπει να δώσει προτεραιότητα στις νέες γενιές που είναι η συνέχεια της κοινωνίας μας.

Ας είναι ο Όθωνας ο τελευταίος που σκεπάζει το χώμα τόσο άδικα

Γράφει:  Αλεξία Σακαδάκη