Η Ορθοδοξία περνά τη μεγαλύτερη ίσως κρίση της σύγχρονης ιστορίας της. Τυφλωμένος από τις φιλοδοξίες που γεννά η εξουσία και από τη δίψα για όφελος, ο «πρώτος μεταξύ ίσων», ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο.
Στον μεγάλο «κατάλογο της ντροπής» συναντούμε την αδυναμία του ν’ αποτρέψει την μετατροπή του ναού της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, την αναγνώριση και νομιμοποίηση των σχισματικών της Ουκρανίας, την πρόκληση της διάσπασης της Ορθόδοξης Εκκλησίας και την απροθυμία του, ίσως πλέον και την αδυναμία του, να προβεί σε ενέργειες για αποκατάσταση της ενότητας.
Ωστόσο το σοβαρότερο, τραγικό λάθος του Βαρθολομαίου ήταν η απόδοση του Τόμου Αυτοκεφαλίας στον Επιφάνιο και τη φράξια του, η οποία στηρίζεται από σκοτεινούς κύκλους της Δύσης που μεταξύ άλλων εξυπηρετούν τα συμφέροντα της Καθολικής Εκκλησίας. Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία και η εν γένει ετσιθελική συμπεριφορά και οι ενέργειες του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως προκαλούν σοβαρές, ίσως μη ανατρέψιμες συνέπειες στην Ορθοδοξία.
Συγκεκριμένα:
Ως αποτέλεσμα των χειρισμού που έγιναν από το Φανάρι, αλλά και από την ηγεσία της, η ελληνική Εκκλησία συγκλονίζεται από εσωτερικές έριδες. Η αντιπαλότητα στους κόλπους της Εκκλησίας της Ελλάδας επιδεινώθηκαν και από την αυθαίρετη, ωμή παρέμβαση στα του οίκου της ενός σχισματικού Ουκρανού επισκόπου, του Φιλάρετου, ο οποίος έχει προσηλυτίσει και «στρατολογήσει» σημαντικό αριθμό Ελλήνων παλαιοημερολογιτών. Πίσω από τον Φιλάρετο βρίσκεται, ποιος άλλος, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος λειτουργώντας ρεβανσιστικά τον αποκατέστησε, ακυρώνοντας μονομερώς το «ανάθεμα» που του επέβαλε για τη σχισματική του δράση εδώ και χρόνια η ρωσική Εκκλησία.
Σε μια άλλη εξέλιξη, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος – στενός συνεργάτης κι αυτός του Βαρθολομαίου – θεωρώντας τον εαυτό του αλάνθαστο και καταπατώντας όλους τους κανόνες εκκλησιαστικής συμπεριφοράς, έλαβε αποφάσεις και προέβη σε πρωτοβουλίες, οι οποίες οδήγησαν τους πιστούς του σε απόγνωση και αποξένωση. Αντιδρώντας στην αλαζονική συμπεριφορά του Θεόδωρου, η ρωσική Εκκλησία σύστησε τη δική της Εξαρχία στην Αφρική, η οποία προσέλκυσε μεγάλο αριθμό πιστών και ιερωμένων…
Όμως σε βαθιά κρίση, εδώ και δεκαέξι μήνες, βρίσκεται και η Εκκλησία της Κύπρου. Απαρχή των προβλημάτων αποτέλεσε η ετσιθελική χωρίς συνεννόηση με τα υπόλοιπα μέλη της Ιεράς Συνόδου απόφαση του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου ν’ αναγνωρίσει τους σχισματικούς του Κιέβου. Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία προκάλεσε ουσιαστικά τη διάσπαση στους κόλπους της Εκκλησίας της Κύπρου, αφού σημαντικός αριθμός Συνοδικών αντέδρασε έντονα στην απόφαση του. Ταυτόχρονα αποτέλεσε στρατηγικής σημασίας λάθος, αφού με την κίνηση αυτή η αυτοκέφαλη Εκκλησία της Κύπρου απώλεσε τον ρυθμιστικό της ρόλο κι’ έχασε την ευκαιρία που είχε να αρθρώσει ένα συναινετικό, ενωτικό λόγο μέσα στον ορθόδοξο κόσμο.
Ο Προκαθήμενος της κυπριακής Εκκλησίας θα μπορούσε να ολοκληρώσει την παρουσία του στον αρχιεπισκοπικό θρόνο με δόξα και τιμή, απολαμβάνοντας την αγάπη και τον σεβασμό του οικείου κλήρου και των πιστών. Αντ’ αυτού, με την ταύτιση του με το Φανάρι και την αψυχολόγητη συμπεριφορά του προκάλεσε τεράστιο ρήγμα, απομακρύνοντας από το πλευρό του σημαντικό αριθμό Επισκόπων, οι οποίοι αρνούνται ακόμη και να συλλειτουργήσουν μαζί του. Με φόντο την κρίση που προκλήθηκε, στους κόλπους της κυπριακής Εκκλησίας δημιουργήθηκαν μικρές και μεγάλες ομάδες με διαφορετικές προσεγγίσεις τόσο στο ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα, όσο και σε άλλα ζητήματα. Επιπρόσθετα, η δυναμική και άτσαλη με τον τρόπο που έγινε παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου στα ζητήματα της πανδημίας και συγκεκριμένα η απαίτηση του για υποχρεωτικό εμβολιασμό του κλήρου, πυροδότησε νέες αντιδράσεις, ενισχύοντας την πόλωση ανάμεσα στους πιστούς…
Η επιδείνωση της υγείας του Αρχιεπισκόπου αναγκάζει τον ανώτερο κλήρο, αλλά και τους πιστούς να κάνουν σκέψεις και να προβαίνουν σε κινήσεις προετοιμασίας για τη διαδικασία εκλογής του νέου Προκαθήμενου. Σ’ αντίθεση με τις πολιτικές, οι εκκλησιαστικές εκλογές είθισται να πραγματοποιούνται μέσα σε κλίμα χριστιανικής αγάπης, αδελφοσύνης και συναίνεσης. Δυστυχώς όμως, η εικόνα που επικρατεί σήμερα στους κόλπους της κυπριακής Εκκλησίας δημιουργεί την εντύπωση ότι οι επερχόμενες εκκλησιαστικές εκλογές θα πραγματοποιηθούν σε ένα εντελώς διαφορετικό, τοξικό περιβάλλον. Και το τραγικό είναι ότι για τη δημιουργία της αρνητικής αυτής εικόνας συνέβαλε τα μέγιστα και ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος με τις αλλοπρόσαλλες, διχαστικές αποφάσεις του…
