Ονειρεύεται μια νέα οθωμανική αυτοκρατορία…
Ο Ερντογάν δεν κρύβει τις προθέσεις του. Εξάλλου το δήλωσε ξεκάθαρα στο World Turkish Business Council που διεξάχθηκε πριν δύο χρόνια στο Αζερμπαϊτζάν. Ανακηρύσσοντας τον εαυτό του «φυσικό ηγέτη» των απανταχού Τούρκων, υπογράμμισε την επιδίωξη του να επεκτείνει με κάθε τρόπο τη ζώνη επιρροής της χώρας του. Μίλησε για τα 300 εκατομμύρια Τούρκων που είναι διασκορπισμένοι σε χώρες της Ασίας, της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής, ακόμη και της Ευρώπης, τονίζοντας την ανάγκη συνεργασίας και σύσφιξης των σχέσεων μεταξύ τους. Την ίδια στιγμή βέβαια και προκειμένου να μην προκαλέσει αντιδράσεις, φρόντισε να καλύψει τις νέο- οθωμανικές επιδιώξεις του με ένα εθνικό, ραφιναρισμένο, θρησκευτικό μανδύα. Γνωστή συνταγή. Για παράδειγμα όλοι θυμόμαστε την επικοινωνιακή φιέστα που έστησε μέσα στην Αγία Σοφία τον περασμένο Ιούλη. Τις κοινές θρησκευτικές αξίες και εθνικούς δεσμούς είναι που επικαλέστηκε ξανά, πρόσφατα όταν δικαιολογούσε την ανάμειξη της Άγκυρας στη διένεξη στο Ναγκόρνο Καταμπάχ.
Σημειώνεται πάντως ότι για την υλοποίηση των στόχων του, ο Ερντογάν κατά κανόνα δεν χρησιμοποιεί δυνάμεις και στρατεύματα της χώρας του, αλλά άλλων «φιλικών» λαών και ομάδων, όπως είναι οι φανατικοί ισλαμιστές του Αζερμπαϊτζάν, της Συρίας, της Λιβύης κ.α. Και είναι απορίας άξιο το ότι για παράδειγμα οι Αζέροι δεν κατανοούν την ποικιλότροπη εργαλειοποίηση που τυγχάνουν από τον Σουλτάνο της Άγκυρας. Αυτή τη στιγμή οι Αζέροι της διασποράς αριθμούν περίπου 35 εκατομμύρια που είναι διασκορπισμένοι σε 45 χώρες του κόσμου. Εφαρμόζοντας ένα καλά οργανωμένο και μελετημένο σχεδιασμό, ο Ερτογάν προτάσσοντας τα ενοποιητικά στοιχεία που είτε υπάρχουν είτε επινοεί, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τους πληθυσμούς αυτούς, να τους προσφέρει δήθεν προοπτική, να τους φανατίσει, προκειμένου να υλοποιήσει τον φιλόδοξο στόχο του για καθιέρωση μιας νέας σύγχρονης τουρκικής οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Επί προεδρίας Ερντογάν, η προώθηση και υλοποίηση της ιδέας του παντουρκισμού αποτελεί βασική προτεραιότητα της Άγκυρας. Δια πυρός και σιδήρου ή μέσα από τη σύναψη και ανάπτυξη σχέσεων τόσο με τις τουρκόφωνες χώρες, όσο και με αριθμό αφρικανικών κρατών, ο Ερτογάν επιδιώκει την ενίσχυση της επιρροής του και με τρόπο μεθοδικό υλοποιεί το στόχο της δημιουργίας ενός «τουρκικού τόξου» που θα ξεκινά από την Ασία και δια μέσου του Καυκάσου, της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Μεσογείου θα επεκτείνεται μέχρι την Κεντρική Αφρική. Αυτό μαρτυρεί η πολιτική που ακολουθεί και η στάση που τηρεί η Τουρκία στη Συρία, στη Λιβύη, στο Αφρίν, στον Περσικό Κόλπο, στον Καύκασο και όπου αλλού μπορεί ν’ ασκήσει επιρροή. Ας διερωτηθούμε απλώς ποιο ρόλο διαδραματίζουν οι στρατιωτικές βάσεις που διατηρεί η Τουρκία στο Κατάρ, στη Σομαλία και σύντομα στο Αζερμπαϊτζάν…
Ίσως πιο ξεκάθαρα από άλλες περιοχές, η πολιτική του νέο – οθωμανισμού προωθείται και εφαρμόζεται στην κατεχόμενη από τα τουρκικά στρατεύματα βόρεια περιοχή της Κύπρου. Η ενίσχυση του τουρκικού στοιχείου με την αυθαίρετη μεταφορά εποίκων στο νησί, η προσπάθεια ισλαμοποίησης του Βορρά, η αλλοίωση της φυσιογνωμίας των κατεχόμενων περιοχών, η καταστροφή των ιστορικών και θρησκευτικών μνημείων σε συνδυασμό με τον εξοστρακισμό των Τουρκοκύπριων και την πλήρη οικονομική και πολιτική εξάρτηση του Ψευδοκράτους από την Τουρκία, είναι πρακτικές που υπηρετούν τους σχεδιασμούς του Σουλτάνου της Άγκυρας. Καθόλου άσχετη με τις επιδιώξεις αυτές είναι και η ιδέα για δημιουργία δύο κρατών στο νησί που με τόση θέρμη υποστηρίζει η τουρκική κυβέρνηση και οι εδώ εγκάθετοι της. Η ιδέα αυτή φαίνεται ότι θα τεθεί και επισήμως πλέον στην άτυπη πενταμερή που θα πραγματοποιηθεί την τελευταία βδομάδα τ’ Απρίλη στη Γενεύη. Αν η Άγκυρα, σ’ αντίθεση με το τι προνοούν τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και εκμεταλλευόμενη την απογοήτευση που προκαλεί η διαιώνιση του κυπριακού, καταφέρει να περάσει την πρόταση για λύση δύο κρατών, τότε θα γίνουμε μάρτυρες της πραγματοποίησης ενός ακόμη σημαντικού βήματος προς την κατεύθυνση της δημιουργίας της νέας τουρκικής αυτοκρατορίας που ονειρεύεται και υλοποιεί ο Ερτογάν!
