Το σχολείο μας κλείνει, λένε…
Δεν κλείνει για τις διακοπές του καλοκαιριού. Το σχολείο μας κλείνει, μας είπαν, οριστικά. Το Δημοτικό Σχολείο Φανερωμένης, ένα ιστορικό σχολείο, θα γίνει αρχιτεκτονική σχολή λένε… Αυτό το ακούσαμε για πρώτη φορά από τα ΜΜΕ και μας το ανακοίνωσαν «επίσημα» την τελευταία μέρα, πριν τις διακοπές του Πάσχα. Στην αρχή, νόμιζα πως ήταν ένα αστείο, σκέψεις που έκαναν ορισμένοι…Προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο. Είναι δυνατό να κλείσουν ένα σχολείο; Ένα σχολείο που προσφέρει εκπαίδευση σε τόσα παιδιά – στο δημοτικό και στο γυμνάσιο; Είναι τελικά τόσο απλό; Εδώ γίνονται ολόκληροι αγώνες για να χτιστούν κι άλλα σχολεία και εμείς «τολμούμε» να κλείσουμε ένα; Ακόμη δε το χωράει ο νους μου…
Και όμως…Το κακό αυτό μαντάτο βούιξε παντού. Ισχυρίζονται ότι η μεταστέγαση του αγαπημένου μας σχολείου θα φέρει ζωή και νέο αίμα στην πόλη, ότι όλα αυτά γίνονται για καλό… Και διερωτούμαι… Εμείς, τα παιδιά που φοιτούμε στο σχολείο αυτό, δε δίνουμε ζωή στην περιοχή; Εμείς δεν είμαστε το μέλλον αυτού του τόπου; Δεν έχουμε δικαιώματα; Γιατί κύριοι μας διώχνετε; Πού θα μας πετάξετε; Κλείνετε το σπίτι μας, εκεί όπου ζήσαμε τόσο όμορφες στιγμές μαζί με τους δασκάλους μας και τους συμμαθητές μας… Εκεί όπου οι δάσκαλες μας με πολλή αγάπη και υπομονή μας έμαθαν και μας μαθαίνουν τόσα πολλά! Εκεί όπου θεωρούσα ότι θα αποκτήσω όλα τα εφόδια που χρειάζομαι για να γίνω ενεργό μέλος σε αυτή την κοινωνία. Πραγματικά πονάει πολύ…
Κάτι που έμαθα στο αγαπημένο μου σχολείο είναι ότι εμείς τα παιδιά έχουμε δικαιώματα. Έχουμε φωνή και λόγο! Έχω δικαίωμα λοιπόν να φοιτήσω στο σχολείο μου, έχω δικαίωμα να είμαι με τους αγαπημένους μου συμμαθητές που γνώρισα από το νηπιαγωγείο και μαζί κάναμε αυτό το όμορφο ταξίδι μέχρι στιγμής. Έχω δικαίωμα να φωνάξω, να διαμαρτυρηθώ για αυτή την αδικία που διαπράττετε και να με ακούσετε! Ακούστε με λοιπόν και μην με προσπερνάτε. Θέλω να ξέρω ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ το κάνετε αυτό; Μαζί με τους συμμαθητές και τους γονείς μας βγήκαμε στους δρόμους, φωνάξαμε με πάθος για το σχολείο μας, το σπίτι μας, για την οικογένεια μας που τόσο εύκολα προσπαθείτε να διαλύσετε. Ζητάμε απαντήσεις. Θέλουμε να ξέρουμε! Έχουμε δικαίωμα να ξέρουμε! Τι θα γίνει; Περιμένουμε…
Θα μπορούσα να είμαι το δικό σου παιδί…
