Σε άρθρο του τo The economist το περασμένο καλοκαίρι είχε αναφέρει ότι η μακροχρόνια ανεργία στην Ευρώπη έχει διογκωθεί κατά πολύ. Η ανεργία όπως αναλύεται στο άρθρο δεν επηρεάζει την γηραιά ήπειρο μόνο σε θέματα οικονομίας καθώς το επίπεδο φτώχειας έχει αυξηθεί, αλλά επιφέρει αλυσιδωτά προβλήματα στις χώρες-μέλη της Ε.Ε. Η ανεργία επηρεάζει την υγεία, τα εργασιακά δικαιώματα, την εγκληματικότητα και γενικά την κοινωνική δομή.
6ο CyDebate με θέμα:
Ανεργία και Οργανώσεις Νεολαίας
Αναλυτικότερα στο άρθρο σχολιάζεται το φαινόμενο της ανεργίας στις Νότιες χώρες της Ευρώπης με ειδικότερη αναφορά στην Ελλάδα και την Ισπανία. Οι δύο αυτές χώρες υποφέρουν από την μακροχρόνια ανεργία μετά από την πολύχρονη οικονομική ύφεση που είχαν και έχουν τα τελευταία χρόνια. Παράλληλα στην Κύπρο με πρόσφατη έρευνα του Eurostat καταγράφεται ανεργία στο 15,1% καταδεικνύοντας μας στην 4η χώρα με υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στην Ε.Ε.
Η ανεργία στην Κύπρο είναι πασιφανές ότι είναι ένα μεγάλο πρόβλημα ειδικότερα στις νέες ηλικίες, καθώς οι παν πολλές περιπτώσεις ανέργων στην χώρα μας, επηρεάζουν σχεδόν κάθε κυπριακή οικογένεια. Ο συνολικός αριθμός των εγγεγραμμένων ανέργων στην Κύπρο τον περασμένο Νοέμβριο ήταν 43.602 άτομα.
CyDebates: Σε αυτό το διαδικτυακό Debate καλούμε τις οργανώσεις νεολαίας της Κύπρου να απαντήσουν στο ερώτημα:
Σε πρόσφατες δηλώσεις του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης δήλωσε ότι «έχουμε ως χώρα εξέλθει από την ύφεση, καταγράφοντας ανάπτυξη και το κράτος μπορεί να απευθύνεται για δανεισμό στις διεθνείς αγορές».
Θεωρείτε ότι με την καλή οικονομική μας πορεία όπως δηλώνει ο πρόεδρος, η ανεργία επηρεάζεται θετικά;
Πιστεύετε ότι η ανεργία τα επόμενα χρόνια θα μειωθεί στους νέους ή θα αυξηθεί;
Πρακτικά, ποιες είναι οι κινήσεις που πρέπει να κάνει η εκάστοτε κυβέρνηση για να βοηθήσει στην καταπολέμηση της ανεργίας, ειδικά στους νέους;
Πέτρος Δημητρίου, Πρόεδρος ΝΕΔΗΣΥ:
Ο Άνταμ Σμίθ -από τις λίγες αξεπέραστες στην πορεία του χρόνου προσωπικότητες- υποστηρίζει ήδη από τον 18ο αιώνα κάτι που διέπει την οικονομική παραγωγή του πλανήτη μέχρι σήμερα. Πως δηλαδή η ιδιοτελείς φύση του ατόμου, μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος της οικονομικής δραστηριότητας και να ενισχύσει την κοινωνική ευημερία, μόνο στην περίπτωση που η προσωπική του πρόοδος θα ταυτίζεται με το κοινό συμφέρων του ιδίου («Ο πλούτος των εθνών», 1776, Άνταμ Σμίθ).
Η ανεξέλεγκτη ακριβώς οικονομική δραστηριότητα, οδηγεί στην παθογένεια του οικονομικού μοντέλου ανάπτυξης και στις κρίσεις, προκειμένου η αγορά να αυτορυθμιστεί. Είναι σε αυτό το μοντέλο που η επικρατήσει των νεοφιλελεύθερων πρακτικών, ήδη από τη δεκαετία του 80, οδήγησε στην αποτυχία των κυβερνήσεων που δοκίμαζαν παρόμοιες πολιτικές, αλλά και στην αναγκαιότητα σήμερα για επιστροφή σε μοντέλα κοινωνικής οικονομίας της αγορά, με εποπτικό και παρεμβατικό όπου χρειάζεται ρόλο για το κράτος.
Οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης εξαθλίωσαν και έστειλαν στη φτώχια εκατομμύρια ανθρώπων ανά το παγκόσμιο. Περιόρισαν και εξανάγκασαν τις κυβερνήσεις σε αυστηρές πολιτικές λιτότητας, που σίγουρα καμία πολιτική ηγεσία δε θα ήθελε να εφαρμόσει έναντι των ψηφοφόρων της. Σήμερα, μετά πάροδο 8 περίπου χρόνων από όταν εμφανίστηκε η κρίση, φαίνεται να υποχωρεί. Συγκεκριμένα, τα νεότερα στοιχεία που αφορούν στην ανεργία της Ευρώπης των 28 δείχνουν πως υποχώρησε στο 9,3%, το χαμηλότερο ποσοστό από τον Σεπτέμβριο του 2009, οπόταν και η κρίση άφηνε για πρώτη φορά τα σημάδια της, ενώ για τις χώρες της ευρωζώνης στο 10,8% φτάνοντας σε επίπεδα του Ιανουαρίου του 2012 (Eurostat: Unemployment rates in September 2015, seasonally adjust, Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου).
Πάνω από τον μέσο όρο των 19 χωρών της ευρωζώνης κινούνται 7 χώρες με την Ελλάδα δυστυχώς να κατέχει την πρωτιά με 25%. Η Κύπρος βρίσκεται στο 14,7% για το δεύτερο τρίμηνο του 2015, που σε αριθμό ανέργων φτάνει σε επίπεδα του Μαρτίου του 2013, στις 38,365 άτομα. (Στατιστική Υπηρεσία Κύπρου, Τρίτη 06 Οκτωβρίου).
Η ανεργία ειδικότερα στους νέους ανθρώπους αποτελεί ιδιαίτερο πρόβλημα, αφού πρόκειται για το πιο παραγωγικό κομμάτι του εργατικού δυναμικού μιας χώρας. Οι συνέργειες που απαιτούνται είναι πολλές καθώς το πρόβλημα είναι πολυσύνθετο και πολύπλοκο. Μακριά ωστόσο από λαϊκίστικες προσεγγίσεις, και με πραγματική βούληση να παρθούν διορθωτικά μέτρα, ανεξάρτητα από το όποιο παροδικό κόστος, η ανοδική πορεία της ανεργίας, έχει αναχαιτιστεί και σταδιακά μειώνεται. Η ανάλυση αριθμών μπορεί πολλές φορές να διαφέρει, μα σε αυτή την περίπτωση, σε αντίθεση με την πολιτική πρακτική στα υπόλοιπα θέματα, υπάρχουν δεδομένα διυποκειμενικά και όχι απλά υποκειμενικά. Όταν για παράδειγμα οι αριθμοί έδειχναν ανάγκη οχύρωσης της Κυπριακής Οικονομίας και εμείς αναγιγνώσκαμε πως η κρίση θα μας ξεπεράσει και προχωρούσε στην υλοποίηση προεκλογικών δεσμεύσεων, ικανοποιήσαμε πρόσκαιρα το λαϊκό αίσθημα μα μετά παραδώσαμε χάος. Το ικανοποιήσαμε γιατί ακριβώς η στατιστική ανάλυση και η αριθμολογία, προηγείται των επιπτώσεων στην πραγματική οικονομία. Τώρα συμβαίνει ακριβώς το ανάποδο. Έχουμε εξέλθει της κρίσης, με τη λογική πως μπορούμε να δανειστούμε από τις αγορές, χωρίς να μπορεί η Τρόικα, ή οι θεσμοί όπως πρέπει να τους λέμε τώρα, να επιβάλει τα σκληρά μέτρα που ζητά ως αντάλλαγμα. Οι επιπτώσεις παραμένουν σε μεγάλο βαθμό, μα σίγουρα η πορεία της οικονομίας με τη στήριξη του προγράμματος και των πολύ δύσκολων μέτρων που έπρεπε να ληφθούν, από ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ, προδιαγράφετε πολύ θετική. Αναμφίβολα λοιπόν η διορθωτική πορεία της οικονομίας, θα δώσει απάντηση και στην δαμόκλειο σπάθη της κοινωνίας μας που ακούει στο όνομα ανεργία των νέων.
Χρίστος Χριστόφιας, Γ.Γ. ΕΔΟΝ:
Η κυβέρνηση Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ προσπαθούν εναγωνίως να παρουσιάσουν μια επίπλαστη εικόνα ευφορίας πως βγαίνουμε από την κρίση και μειώνεται η ανεργία. Οι αριθμοί μαγειρεύονται, αλλά η πραγματικότητα όχι. Οι νέοι που είναι άνεργοι παραμένουν σε συνθήκες φτώχειας και ανασφάλειας, άλλοι χιλιάδες νέοι και νέες μετανάστευσαν στο εξωτερικό αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον και οι περισσότεροι που δουλεύουν, το κάνουν με χαμηλούς μισθούς, σε ελαστικές μορφές εργασίας και με την αβεβαιότητα για το αύριο.
Ως ΕΔΟΝ, τονίσαμε επανειλημμένα πως μοναδική σωτηρία για τη νέα γενιά, τους νέους άνεργους και εργαζόμενους, είναι ο ριζικός αναπροσανατολισμός των προτεραιοτήτων της πολιτικής που εφαρμόζεται. Μακριά από τις αντιλαϊκές πολιτικές της E.E. και της κυβέρνησης, που αυξάνουν την κερδοφορία των πλουσίων και την ίδια ώρα αυξάνουν τη φτώχεια στα λαϊκά στρώματα.
Η αντιμετώπιση της ανεργίας, περνά μέσα από την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας με σεβασμό στα θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα. Μερικές από τις προτάσεις μας για περιορισμό του προβλήματος της ανεργίας είναι:
• Η μείωση των ωρών εργασίας και η εφαρμογή του 35ώρου αποτελεί έναν από τους βασικούς στόχους στο ευρύτερο Ευρωπαϊκό Συνδικαλιστικό Κίνημα. Η εφαρμογή του 35ώρου πρέπει να εφαρμοστεί χωρίς μείωση των αποδοχών και αφαίρεση των εργατικών κεκτημένων.
• Καμία περαιτέρω επέκταση των ορίων αφυπηρέτησης. Αντίθετα, χρειάζεται να εξεταστεί η μείωση των ορίων αφυπηρέτησης, καταρχάς σε συγκεκριμένους τομείς που η ένταξη νέων στην εργασία θα επωφελήσει ευρύτερα την κοινωνία π.χ. εκπαίδευση.
• Δημιουργία προϋποθέσεων για αποτελεσματική αντιμετώπιση του φαινομένου της αντικατάστασης μόνιμων και σταθερών θέσεων εργασίας με φτηνή και απροστάτευτη εργασία.
• Επαναφορά του νομοσχεδίου που δίνει τη δυνατότητα στον Υπουργό Εργασίας να επεκτείνει την εφαρμογή της συλλογικής σύμβασης ενός κλάδου σε όλο τον κλάδο.
• Να προχωρήσει με γρήγορους ρυθμούς η διαδικασία πιστοποίησης προσόντων σε διάφορες ειδικευμένες θέσεις εργασίας. Ιδιαίτερη προτεραιότητα να δοθεί στην τουριστική και την κατασκευαστική βιομηχανία. Η πιστοποίηση προσόντων θα πρέπει να αξιοποιηθεί, ώστε να περιοριστεί η ασυδοσία της εργοδότησης ανθρώπων με μοναδικό κριτήριο την τιμή της εργασίας τους.
• Εισαγωγή ρήτρας απασχόλησης στα έργα που προωθούνται για χρηματοδότηση από πόρους του κρατικού προϋπολογισμού, με την υποχρέωση δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, με σεβασμό στους όρους της εργατικής νομοθεσίας και των συλλογικών συμβάσεων.
Γιάννης Παναγιώτου, Πρόεδρος ΝΕΔΗΚ: 
Η διαρκώς αυξανόμενη ανεργία, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων, αντανακλά σε μεγάλο βαθμό τρεις διαδοχικές προβληματικές καταστάσεις: Τις διαχρονικές παθογένειες της κυπριακής οικονομίας, την αρνητική συμβολή των εφαρμοζόμενων πολιτικών της λιτότητας και την απουσία ολοκληρωμένου αναπτυξιακού σχεδιασμού. Για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, χρειάζεται να αντιμετωπιστούν τα γενεσιουργά αίτια που αναπαράγουν την ύφεση, διαφορετικά η όποια συγκράτηση της ανεργίας θα είναι περιστασιακή και πλασματική.
Το παραγωγικό μοντέλο της κυπριακής οικονομίας ήταν ανέκαθεν ασταθές, αφού βασιζόταν στη συγκυριακή αξιοποίηση διαφόρων εξωτερικοτήτων παρά στην πραγματική παραγωγή προιόντων και υπηρεσιών που να χαρακτηρίζονται από υψηλή ποιότητα και ανταγωνιστικότητα, που να βασίζονται στην έρευνα και στην καινοτομία και που να αξιοποιούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει η χώρα και οι πολίτες της. Επιπρόσθετα, η ανεπάρκεια στη λειτουργία των θεσμών και η δεσπόζουσα θέση που απέκτησαν οι διαφόρων ειδών ολιγαρχίες, κατέστησε την Κύπρο ανέτοιμη να συλλάβει τα μηνύματα των καιρών και να ανταπεξέλθει στο δύσκολο περιβάλλον της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, με αποτέλεσμα την κατάρρευση.
Η θεραπεία που επιβλήθηκε και υιοθετήθηκε για την αντιμετώπιση της κατάρρευσης, επιδείνωσε την κατάσταση περαιτέρω, αφού βασίστηκε στο νεοφιλελευθερο μοντέλο της μείωσης των δημοσίων δαπανών, της συστολής του κοινωνικού κράτους, της χαλάρωσης των εργασικών σχέσεων, της υποτίμησης της αξίας της εργασίας και της αποστασιοποίησης του κράτους από την οικονομία. Αυτό το πλαίσιο ανακυκλώνει την ύφεση και φρενάρει τη δυνητική συμβολή των δημιουργικών δυνάμεων της κοινωνίας, καταλήγοντας στη σμίκρυνση της κυπριακής οικονομίας, στην οριστική μείωση των θέσεων εργασίας και στη μόνιμα υψηλή ανεργία.
Η έξοδος από την οικονομική κρίση δεν μπορεί να αποτελεί ένα μετέωρο βήμα στο κενό αλλά πρέπει να αποτελέσει την απαρχή μιας νέας πορείας που, σε αντιδιαστολή με αυτήν του παρελθόντος, θα είναι καλά σχεδιασμένη και οργανωμένη, με τρόπο να υπηρετεί τους πολλούς και όχι να εξηπηρετεί τους λίγους. Το κεντρικό σημείο αναφοράς του αναπτυξιακού σχεδιασμού για το μέλλον της Κύπρου δεν μπορεί παρά να είναι το ποιοτικό ανθρωπινό δυναμικό και οι νέοι άνθρωποι, που διαθέτουν γνώσεις και δεξιότητες υψηλού επιπέδου. Και αυτός ο σχεδιασμός δεν μπορεί να είναι ούτε συνοπτικός, ούτε αφηρημένος, αλλά συγκεκριμένος και αναλυτικός, έτσι ώστε να καταστεί εφαρμόσιμος και αποδοτικός.
Για να αναχαιτιστεί η υψηλή ανεργία και για να αξιοποιηθεί ο ανθρώπινος πλούτος της χώρας μας, η Κύπρος πρέπει να απαλλαγεί από το παρελθόν, να αντισταθεί στη λιτότητα και να σχεδιάσει την ανάπτυξη. Διαφορετικά, θα συνεχίσει να πελαγοδρομεί και να προσδοκεί στην αυτόματη ανάκαμψη που δεν θα επέλθει ποτέ, αναγνωρίζοντας την ύφεση ως τη νέα αποδεκτή φυσιλογική κατάταση, με τη μορφή του new normal.
Στέφανη Ανδρέου, Προέδρος Νεολαίας ΕΔΕΚ
Θα ήταν πραγματικά ευχής έργο να ίσχυαν τα όσα οι αξιωματούχοι αυτού του κράτους ισχυρίζονται. Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα είναι πολύ οδυνηρή και τους διαψεύδει.
Η ανεργία έχει μειωθεί σε ποσοστά, αλλά όχι σε πραγματικούς αριθμούς, αφού δεν έχουν ληφθεί υπόψη οι χιλιάδες νέοι που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό για να εργοδοτηθούν ως επίσης και οι μακροχρόνια άνεργοι οι οποίοι μετά το πέρας των 6 μηνών εγγραφής τους, σταματούν να εγγράφονται.
Ακόμη και αν κάποιοι δείκτες πηγαίνουν καλά, όταν η χώρα κινείται σε ρυθμούς ύφεσης, ο αντίκτυπος αντανακλάται στην συνεχώς αυξανόμενη ανεργία. Δυστυχώς, τα δεδομένα που έχουμε μπροστά μας, δεν μας αφήνουν να είμαστε και ιδιαίτερα αισιόδοξοι αναφορικά με τη μείωση της ανεργίας τα επόμενα χρόνια.
Στην παρούσα φάση η ανεργία για να καταπολεμηθεί θα πρέπει:
1. Να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και αυτοαπασχόλησης για ανέργους στον ιδιωτικό τομέα και να δοθούν κίνητρα πρόσληψης ανέργων στον ιδιωτικό τομέα μέσω της επιδότηση μέρους του κόστους των νέων θέσεων εργασίας για νέους και μακροχρόνια άνεργους.
2. Να δημιουργηθούν προγράμματα συμβουλευτικής – κατάρτισης – απασχόλησης για τις ομάδες εκείνες των ανέργων με τα μεγαλύτερα προβλήματα πρόσβασης στην απασχόληση.
3. Θέσπιση μέτρων προώθησης και στήριξης της αυτοαπασχόλησης στην ύπαιθρο και γενικότερα για τη δημιουργία μικρών επιχειρήσεων.
4. Μέτρα αποκατάστασης του τραπεζικού δανεισμού για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, με ειδική μέριμνα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις
5. Ενίσχυση της διαφάνειας και του ελέγχου κατά τη διαδικασία πραγματοποίησης των προγραμμάτων απασχόλησης, προς αποφυγή του ρουσφετιού και της διαφθοράς.
6. Αλλαγή του τρόπου λειτουργίας των προγραμμάτων επιδοτούμενης απασχόλησης με τρόπο που να μην στοχοποιούν τους νέους και να τους μετατρέπουν σε μοχλούς εκμετάλλευσης και φτηνής εργατικής δύναμης.
Ο τερματισμός της ύφεσης και η εφαρμογή μια διαφορετικής μακροοικονομικής πολιτικής χωρίς μνημόνια αποτελούν τη μοναδική λύση για την εξάλειψη της ανεργίας. Στην παρούσα φάση όμως ορισμένες διαρθρωτικές αλλαγές θα μπορούσαν να βοηθήσουν, τουλάχιστον, στη μείωση της ανεργίας.
Ανδρέας Τελεβάντος, Πρόεδρος ΝΕΚ: 
Οι πολίτες της Κύπρου και ιδιαίτερα οι νέοι αντιμεωπίζουν το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας εδώ και χρόνια. Δηλώσεις για έξοδο από την ύφεση και καταγραφή ανάπυξης νομίζω ξενίζουν τους χιλιάδες συμπατριώτες μας οι οποίοι βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωποι με το πρόβλημα της επιβίωσης. Οι ουρές στα κοινωνικά παντοπωλεία συνεχίζονται, οι ανέργοι συνεχίζουν να σχηματίζουν ουρές ,η οικοδομική βιομηχανία παραμένει νεκρή και οι επενδύσεις κινούνται με ρυθμούς χελώνας.
Οι νέοι της Κύπρου έχουν ένα απο τα ψηλότερα μορφωτικά επίπεδα στην Ευρώπη και παρόλο που επιθυμούν να εργοδοτηθούν και να αναδείξουν τα προσόντα και τις ικανότητες τους η κοινωνία δνε τους το επιτρέπει.
Να σημειώσουμε επίσης ότι το ποσοστό ανεργίας δεν συμπεριλαμβάνει τους άνεργους που για διάφορυς λόγους δεν έχουν εγγραφεί στο γραφέιο εργασίας.
Επίσης πολλοί νέοι δουλεύουν προσωρινά σε εργασίες οι οποίες ούτε μπορούν να τους εξασφαλίσουν το μέλλον τους,ούτε τους προσφέρουν τον βασικό μισθό αλλά το κυριότερο είναι οτι καμία σχέση δέν έχει με τις σπουδές τις οποίες οι νέοι έχουν ολοκληρώσει.
Για τους πιο πάνω λόγους υπάρχει και το συνεχιζόμενο κύμα μετανάστευσης ανάμεσα στους νέους της γενιάς μας το οποίο δείχνει να αυξάνεται αντί να μειώνεται. Είναι και απόλυτα φυσιολογικό όταν η πατρίδα μας δεν μπορεί να προσφέρει στους νέους την ευκαιρία να αποδείξουν ότι μπορούν να εργαστούν για την ανάπτυξη της Κύπρου και να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους.
Εν κατακλείδι δεν πιστεύω ότι οι δηλώσεις περι ανάπτυξης θα βοηθήσουν στη μείωση της πραγματικής ανεργίας ανάμεσα στους νέους μας.Αν δεν δοθούν κίνητρα για ξένες επενδύσεις, αν δεν καταπολεμηθεί το τέρας της γραφειοκρατείας που τις εμποδίζει και αν δεν ενισχυθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις από το κράτος τότε η ανεργία θα συνεχίσει να διατηρήται σε υψηλά επίπεδα και να επηρεάζει τους νέους της Κύπρου. Οι νέοι της Κύπρου αποτελούν το μέλλον αυτού του τόπου και η κυβέρνηση οφείλει να εξεύρει τις λύσεις που θα οδηγήσουν σε πραγματική μείωση της ανεργίας και αξιοποίηση των νέων μας στην μεγάλη προσπάθεια για δημιουργία ενός κράτους ευημερίας.
Μαρία Κολά, Γ.Γ. Νεολαίας Οικολόγων (ΝΕ.ΟΙ.):
Την τελευταία περίοδο γίνονται αρκετές δηλώσεις για τη μείωση της ανεργίας και όπως όλα δείχνουν, αριθμητικά τουλάχιστον, η κατάσταση βελτιώνεται. Όμως, στην ουσία δεν υπάρχει μείωση στην ανεργία. Αυτά που συμβαίνουν είναι τα εξής: αρκετοί νέοι και νέες αναγκάζονται, λόγω της ανεργίας, να ξενιτευτούν για να διεκδικήσουν ευκαιρίες στο εξωτερικό στον τομέα εξειδίκευσής τους και κάποιοι άλλοι βρίσκουν όχι και τόσο ποιοτικές θέσεις εργασίας για μερική ή και πλήρη απασχόληση. Έτσι το ποσοστό ανεργίας και οι λίστες καταχώρησης των ανέργων φαίνεται να μειώνονται. Το πραγματικό ζήτημα που εμφανίζεται και χρίζει προσοχής είναι το κύμα εργασιακής μετανάστευσης των νέων του τόπου καθώς και η ποιοτική εργασία και όχι η ποσοτική.
Εάν και εφόσον δώσουμε σημασία στην ποιότητα των θέσεων εργασίας που προσφέρονται στο νησί, τότε η ανεργία θα παρουσιάσει πραγματική και ουσιαστική πτώση. Η νεολαία του τόπου θέλει να κτίσει το μέλλον της στην Κύπρο αν και οι προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσει είναι πολλές. Χρειάζεται να υπερνικήσει την απογοήτευση των τελευταίων χρόνων και να πιστέψει η ίδια στον εαυτό της, στις δυνάμεις της και πως όντως μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Σε αυτό το σημείο είναι που χρειάζεται η πραγματική βοήθεια από το κράτος ώστε να τεθούν γερές βάσεις και να υπάρχει συνέχεια του έργου από την εκάστοτε κυβέρνηση. Πρακτικά, το πρώτο βήμα είναι να ανακτηθεί η χαμένη επικοινωνία μεταξύ κυβερνώντων και νεολαίας. Μέσω διαλόγου, να αφουγκραστούν οι φορείς τα σύγχρονα θέλω των νέων ώστε να δομηθεί ένα περιβάλλον κατανόησης. Να κατανοήσουν, αρχές και νεολαία, τις ανάγκες του τόπου ώστε να υπάρξει γόνιμο έδαφος για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας όπου θα καλύπτονται οι τομείς εξειδίκευσης που ασχολούνται οι νέοι κατά τη διάρκεια των σπουδών τους.
Έχουν γίνει διάφορα διαβήματα από τον κρατικό μηχανισμό είτε για πρόσληψη νεαρών ατόμων σε θέσεις όπου απαιτείται συγκεκριμένη τεχνογνωσία, είτε για επιχορήγηση νεοφυών επιχειρήσεων. Όμως, τα σχέδια αυτά πρέπει να αξιολογούνται και να βελτιώνονται. Να συνάδουν με τις ανάγκες της εποχής και να είναι κοντά στη νεολαία. Το βασικότερο όλων, τα τηρούνται τα χρονοδιαγράμματα, γιατί πολύ απλά το ρολόι κτυπάει και η νεολαία περίμενε ήδη αρκετά.
CyDebates: Ανεργία και Οργανώσεις Νεολαίας
Δείτε εδώ τα προηγούμενα CyDebates
Επιμέλεια: Χριστιάνα Μανώλη και Δημήτρης Δημητρίου
