Ο Διονύσης Σαββόπουλος δεν ήταν άνθρωπος της γενιάς μου, πλην όμως εμείς του ’80 οι εκδρομείς δανειστήκαμε από τις συγχορδίες του εμπειρίες και συναισθήματα, και έναν πλανήτη με βραχνές φωνές και στιχάκια που παραμένουν αναλλοίωτα στο μυαλό μας.
Μπορεί όταν φτάναμε εκεί κοντά στην ενηλικίωση το σαββοπουλικό δημιουργικό «όργιο» της δεκαετίας του ’70 να αποτελούσε παρελθόν και να έδινε τη σκυτάλη στον πιο «ώριμο» – ή κατά…
