Του Χρήστου Μιχάλαρου
Λίγες φορές ευτύχισε η ελληνική γλώσσα στη σύγχρονη εποχή να ταξιδέψει στα πέρατα του κόσμου και να αναγνωριστεί ως πυλώνας πολιτισμού. Κι όταν το έκανε, το έκανε ποιητικά. Ο ελληνισμός και η ποίηση, δυο έννοιες συνυφασμένες, συμπορευόμενες, σχεδόν ταυτόσημες, έχουν δώσει σε όσους ομιλούν την ελληνική γλώσσα τη μεγάλη βεβαιότητα ότι ανήκουν σε κάτι μεγαλύτερο, ότι κοινωνούν σε κάθε λέξη την ουσία μιας ευρύτερης αλήθειας, ότι συμμετέχουν σε «κάτι» που γέννησε τα πιο σημαντικά πράγματα του ανθρωπίνου γένους: τη δημοκρατία,
