Δεν ξέρω πως ούτε γιατί, ίσως το βρω στην πορεία μέσω της ψυχοθεραπείας, αλλά από πολύ μικρός είχα αναπτύξει κάποιες περίεργες άμυνες σε σχέση με την απώλεια. Το σώμα μου, το μυαλό μου, ολόκληρό μου το είναι, αρνείτο να νιώσει τον πόνο ενός θανάτου. Δεν δεχόταν πως χάθηκε ένας άνθρωπος δικός του, ένα κομμάτι του εαυτού του. Μία φορά μόνο λύγισα, μία και μόνο φορά, ήταν αυτή που με διέλυσε και με έσπασε. Που δεν άντεξα το συναισθηματικό…
