Οι ελπίδες για επιστροφή των προσφύγων στα χωριά τους όλο και λιγόστευαν…
Όσο τα χρόνια περνούσαν η ζωή στα αντίσκηνα γινόταν ακόμα πιο δύσκολη, μητέρες και παιδιά ζούσαν στην αγωνία και την αβεβαιότητα, με τους άνδρες μακριά από τις οικογένειες τους και τα χρήματα να είναι λιγοστά.
Κι ενώ το ταξίδι της προσφυγιάς φαινόταν ατελείωτο, η τότε Κυβέρνηση με την στήριξη διεθνή οργανισμών προχώρησε στην ανέγερση προσφυγικών συνοικισμών, προσφέροντας μια πιο ασφαλή στέγη στους χιλιάδες πρόσφυγες που έμειναν εκτεθειμένοι στις ορέξεις του Αττίλα.
